Semua Bab The Secret Love Of Mr.Playboy (Saint Clare Series #2): Bab 31 - Bab 40

Tuluyan nang naisarado ni Yuan ang pintuan ng banyo. Samantalang ako, heto, naiwanang nakatulala. Ni hindi ko magawang makakilos at tila natulos na sa aking kinatatayuan. Hindi makapaniwala kong hinawakan ang bahagi ng labi na pinangahasang halikan ng damuhong 'yon. Feeling ko ay nagmistulang whistling kettle ang ulo ko at kulang na lang ay umusok ang bunbunan ko dahil sa sobrang panggigigil ko sa kaniya. Nagpupuyos ngayon sa inis ang dibdib ko. Gusto ko siyang habulin para sapakin! Sumusobra na siya. Sino ba siya sa akala niya? Oo, amo ko siya— amo ko lang! Kaya dapat, matuto siyang lumugar. Hindi porket sinasakyan ko ang mga kalokohan niya ay magagawa niya na ang kahit na anong gustuhin niya sa akin. Wala siya ni katiting na karapatan na gawin iyon— wala! Nalamukos ko ang aking mukha at mararahas ang ginagawang paghinga. Muling nag-rewind sa ala-ala ko ang tarantadong lalaking nagnakaw ng first kiss ko dahil sa ginawang iyon ni Yuan. Sa sobrang sama nga ng loob ko noon, ilang ara

SYD"Oh, napatawag ka?" bungad ko nang tanggapin ko ang video call request ni Yuan. "Kanina pa kita tinatawagan, bakit 'di mo sinasagot?" Nakakunot-noong tanong niya. Mukhang nakalagay sa tripod ang cellphone niya, dahil abala pa rin siya sa pag-aayos sa sarili habang nakikipag-usap sa akin. Nagsalubong pa lalo ang kaniyang kilay, nang mapansin ang background ng kinaroroonan ko. "Teka, wala ka sa inyo? Nasa court ka? 'Di ba't ang sabi ko, magpahinga ka? Ang tigas talaga ng ulo mo," sermon niya.Hindi ko mapigilang matawa sa naging reaksyon ni Yuan. Dinaig niya pa kasi ang papa ko kung makapanermon sa akin."G na g yarn?" pang-aasar ko. Tanging matalim na tingin lang ang iginanti niya."Mabuti at nakauwi ka kaagad?" Panlilihis ko na lang sa usapan. Bumuntong-hininga s'ya at iiling-iling na muling ipinagpatuloy ang ginagawa. "Dito ako dumiretso sa penthouse ko, sa AGC. Wala namang traffic kanina kaya nakarating ako agad.""Wow! May penthouse ka pala riyan? Bakit ngayon mo lang nasabi?

SYDAKO na lang ang naiwanang mag-isa rito sa loob ng opisina. Nasa alas tres pa lang ng hapon nang magpaalam si Yuan na aalis na. May ilang mahahalagang bagay pa raw kasi siyang aasikasuhin bago bumiyahe bukas patungong Thailand.Heto ako't parang tangang napapangiti, sa tuwing naaalala ang mga nangyari sa pagitan naming dalawa. Nai-imagine ko pa rin ang paninitig niya. Ang paghaplos niya sa aking baywang at ang mainit niyang hininga na siya na ring nagmistulang hangin na nalalanghap ko, habang magkalapit kami sa isa't isa. Lahat ng iyon ay paulit-ulit na bumabalik sa aking ala-ala. Hindi ko maintindihan at hindi ko rin maipaliwanag kung ano ba ang maitatawag dito. Pero dito ako sigurado— na walang pagsidlan ang nararamdamang saya ngayon ng puso ko.Umuwi na rin ako agad nong sumapit ang alas cinco ng hapon. Katulad ng inaasahan— Wednesday, Baclaran Day, kaya dobleng traffic ang sumalubong sa akin sa daan. Halos umabot din ng dalawa't kalahating oras ang biniyahe ko pauwi sa amin.H

SYD Destined to be mine, raw?! E’di wow! Nasobrahan naman yata sa kumpiyansa itong taong ‘to! Ni hindi nga siya sigurado kung mapapa-oo niya ‘ko, tapos, ganon na agad ang kakanain niya? “Ganyan ka ba talaga? Masyado kang advance mag-isip.” Tatawa-tawa pa ako habang sinasabi iyon sa kaniya. Samantalang siya, ni hindi man lang nagbago ang seryoso niyang mukha. Medyo nahiya tuloy ako, kaya’t nagbaba ako ng tingin. Hindi na lang din ako umimik pa. Inihilig ko ulit ang aking ulo sa malapad na dibdib ni Yuan. Muli kong naramdaman ang malalakas na tibok ng puso niya, gayun din ang mabibigat niyang paghinga. Napangiti na naman ako dahil doon. Ang sarap makulong sa kaniyang mga bisig. Iyong tipong ipinapadama ng mga ito ‘yong assurance na safe ako sa piling niya. Na wala ni sino man ang maaaring makapanakit at makaagaw sa’kin, sa kaniya. Ang natural na init na nagmula sa kaniyang katawan ay unti-unti nang nagbibigay sa akin ng kakaibang sensasyon— nakakadarang… nakakapanghina. Ngayon ko

SYD Nandito na kami sa labas at nakatayo sa tapat ng kotse ni Yuan. Sumulyap ako sa amin, upang alamin kung walang nakasilip sa kahit na isang miyembro ng pamilya ko. Nang masigurong wala nga, ibinalik kong muli ang matalim at nagbabaga kong tingin sa kaniya, sabay unday nang malakas na suntok sa kaniyang sikmura. “Argh! Babe! Ang sakit! What was that for?” gulat na reklamo niya, habang hinihimas ang bahaging sinuntok ko. “Talagang masasaktan ka sa’king, baliw ka!” sabay umbag ulit sa kaniya. Dito ko planong ituloy ang extension ng gigil ko sa kaniya. “Ouch! Nakadalawa ka na, ha!” Halatang iniinda na ni Yuan ang ginawa ko, dahil nakangiwi na ngayon ang mukha niya. “Akala mo nakalimutan ko na ‘yong ginawa mo, ha! Para ‘yan sa panghihipo mo sa’king, maniyak ka!” “Pero nasampal mo na ‘ko kanina, ‘di ba?! Tingnan mo nga ‘tong pisngi ko, oh, may bakat pa ng kamay mo,” nakangusong maktol niya. Aba’t nagawa pa talagang magpa-cute ng mokong. Akala niya naman, uubra ‘yon. “Kulang pa ‘y