All Chapters of Punished by the Billionaire : Chapter 31 - Chapter 40

"Oh my gosh! He was talking to you. He called you by your real name. Do you know him, Lia?!" gulat na bulalas ni Pearl pagkaraan ng isang minuto dahil namilog muna ang bibig at mga mata niya habang tulala. Ngayon lang siya nahimasmasan kaya sunod-sunod na ang mga tanong niya.Hindi ako makasagot agad."Ilang araw siyang nag-aabang sa gate. Tapos natatandaan ko nung sinabi kong nakatingin siya sa atin, totoo pala talaga iyon? I mean sa 'yo siya nakatingin?!" Pearl's voice was filled with wonder and disbelief, her eyes searching for answers in mine.Napabuntong hininga ako at nahihirapan pang sumagot, "Oo, Pearl.""Then why did you lie to me? Hindi mo sinabi agad sa akin. Mukha akong tanga kakaisip kung ano ang ginagawa niya roon. Kung anu-ano pa ang pinagsasabi ko sa 'yo tapos ikaw pala ang inaabangan!" "Hindi ko rin naman kasi sigurado kung ako nga ang inaabangan niya...""Huh?" naguguluhan niyang tanong at kumunot ang noo. "Bakit hindi mo sigurado? Ano ba kasing nangyari? Boyfriend

Hindi ko alam kung ilang segundo nagtagal ang halik niya sa akin. Mistulang nawala na ako sa aking sarili nang dahil doon. Ni hindi ko alam ang gagawin ko. It was my first kiss. He kissed me!He pulled away from the kiss, and our eyes locked. He looked at me as if he didn't regret what he just did. Mapungay ang kanyang mga mata na tila ba lasing. He licked his lips, and then his gaze lowered to mine.Nakaramdam ako ng hiya kahit na siya naman ang humalik sa akin. Uminit ang pisngi ko at mabilis na lumangoy palayo sa kanya. Naramdaman kong sumunod siya sa akin kaya sumisid ako. But he was too fast. Within seconds, he caught up with me. Nahuli ng kanyang mga kamay ang baywang ko at muling siniil ang aking mga labi.Muling namilog ang mga mata ko at hindi na sinubukang tumakas pa. I slowly closed my eyes and let myself feel his soft lips against mine. Ipinatong ko ang aking mga kamay sa kanyang balikat, pinapahiwatig na hinahayaan ko siya sa kanyang ginagawa.Hindi ko alam kung paano hum

Nakakunot na naman ang noo ni Jaime sa akin pagkalabas ko ng bahay. "Anyare naman sa 'yo ngayon, babaita?" tanong niya sa nagtatakang ekspresyon. "Noong isang araw mukha kang pinagsakluban ng langit at lupa. Tapos ngayon mukha ka namang naka jackpot sa lotto. Balato naman diyan, para naman akong others!" "Sorry, kuripot ako."Nginisihan ko lang si Jaime. Para nga akong naka jackpot sa lotto. Sobra pa nga.Excited na akong pumasok dahil magkikita kami ni Evander katulad ng napagkasunduan namin. Nag text siya sa akin kani-kanina lang na nasa airport na siya para sa flight pabalik ng Buenavista."Tsk. Ngayon pa lang nagkakaalaman nang hindi ka pwedeng mautangan pag yumaman ka na. Tandaan mo, kahit sincong duling ay wala kang mahihita sa akin kapag naging engineer na ako," pagdadrama niya."FYI, 'di kita uutangan dahil alam ko namang wala ka ring ipapautang sa akin," banat ko pabalik at umirap."Ha!" singhal niya. "Kung gusto mo nga ay bigyan na lang kita ng pera e. Huwag kang mag-alala

Allison.Siya ang sumagot ng tawag ko. Nasa kanya ang cellphone ni Evander. Nasa resort siya. Magkasama silang dalawa. Kaya hindi ako sinipot ng boyfriend ko dahil may iba na pala siyang kasamang kumain.Hindi ba ang sabi niya noon sa akin ay ayaw niya roon? Pero bakit si Allison ang kasama niyang kumain? Bakit niya ako kinalimutan?Naguguluhan na ako."Ineng, paubos na ang ulam namin. Itong bistek na lang at ginisang pechay ang may natira. Pang isahang tao na lang ito. Hindi na ito kakasya sa inyo n'ong…kasama mo," sambit ng tindera.Kilala na niya ako bilang suki rito, o baka nakilala lang ako dahil si Evander ang kasama ko rito palagi. "Magaala-una na kasi. Sa 'yo na lang ito. Mukhang…hindi na rin naman kasi dadating iyong hinihintay mo," nahimigan ko ng concern ang boses niya."Salamat po. Hindi na po ako kakain. Bibili na lang po ako ng tinapay sa iny

Mabuti na lang ay lumabas ang istrikto naming propesor kaya nakapasok ako sa room nang hindi nahuhuli. Umupo ako sa tabing upuan ni Pearl. “You're late. Mabuti na lang ay kapag matatapos na ang klase nag-a-attendance si Sir. Akala ko ay hindi ka na papa— bakit ka may mga kakalmutan?” gulat na bulalas ni Pearl nang makita ang kamay ko.  Hindi ko iyon maitatago lalo na’t magkatabi lang kami. Mamaya pag-uwi sa bahay ay tiyak na hindi rin ito makakalagpas sa mga mata ni Tita Melinda. Tiyak na magagalit iyon lalo na pag nalaman niyang pinagtulungan ako. Kahit na nauuto-uto ko siya minsan sa mga palusot ko, pagdating sa kapakanan ko ay hinding-hindi ko siya maloloko.  Ikinwento ko kay Pearl ang nangyari kanina. Napupuyos siya sa galit at kung hindi lang bumalik ang propesor namin ay sumugod na siya sa buildin