GABRIEL Sumisipol siyang naglalakad patungo sa opisina ni Miss Beth. Nagtataka siya sa kanyang nadatnan sa loob. Aligaga ang mga empleyado nito. Tinawag niya si Bella, ang sekretarya nito. Kalalabas lang nito sa opisina ni Miss Beth. “What happened? Bakit hindi kayo mapakali?” Tumingin muna ito sa likuran nito bago ito lumapit sa kanya, at bumulong sa tainga niya. “Hindi rin namin alam, sir. Kanina pa iyan umaga na wala sa mood. Siguro, nag-aaway na naman sila ni Sir Leo.” “Christian!” rinig niyang sigaw ni Miss Beth. Nakita niyang muntik nang tumalisod ito. Nabangga si Christian sa isa pang kasamahan nito. “Good Luck, Christian!” pampalakas loob ni Bella nang lumayo ito sa kanya. Kunot-noo niyang pinagmasdan si Christian. Inayos muna ni Christian ang salamin nito bago pumasok sa opisina ni Miss Beth. “Gusto mo ba ng coffee, sir?” Napaisip siya. Coffee? What if bigyan niya ng coffee si Miss Beth? “Mahilig ba sa kape si Miss Beth?” “Opo,

GABRIEL Dumating siya sa mismong club na pinuntahan niya noong nakaraan. Sa totoo lang, naguguluhan siya sa sinasabi ni Miss Beth kanina. Sasabihin lamang niya sa staff na E, at alam na ng mga ito kung saan siya ihahatid. Bakit kailangan pa niyang magbigay ng code o baka pina-prank siya ni Miss Beth? Walang ibang sinabi kung ‘di E lang. Tumungo siya sa bar counter, at kinuha niya ang atensyon ng isang bartender.“Alam mo ba kung saan hahanapin ang E?” Nakita niyang nagkatinginan ang dalawang bartender, at may pinindot itong isang gold button na malapit sa wine bar. “Sir, maghintay lamang kayo ng ilang minuto dahil may hahatid sa’yo sa itaas.” Kahit na naguguluhan siya ay naghintay lang siya, at hindi na nagtanong pa. Wala talaga siyang alam kung anong ibig sabihin ng E. Lugar ba iyon o code?“Sir, ako nga pala si Rafael. Ihahatid kita sa itaas.” May isang lalaki na bumungad sa kanyang harapan. Sumunod siya rito. Tumungo sila sa ikalawang palapag. Kailan

ELIZABETH Nakatanaw siya sa malawak na karagatan na nasisinagan dahil sa kumikislap na bituin. Nakaupo siya sa nakalatag na mat sa buhangin. Hawak-hawak niya ang goblet na may lamang wine at marahang sumipsip siya ng paborito niyang inumin kapag gusto niyang makapag-relax at may iniisip.“Bakit dito mo ako dinala?” Hindi na muna niya ito sinagot dahil nilalasap niya muna ang lasa ng wine. Napangiti siya ng nanunuot ang lasa ng kanyang iniinom. Nilingon na niya ang kanyang kasama na si Gabriel. Sinundo niya ito bandang alas dies, at hindi naman ito nagtanong kung saan niya ito dinala, pero ngayon ay kailangan na niyang sagutin ito. Kahit madilim ay tumitingkad ang kagwapohan ng binata. Ang nakakaakit nitong mga mata ay puno ng pagtataka. Nasisinagan ang mukha nito ng sinag ng buwan at bituin kaya malaya niyang pagmasdan ang hindi nakakasawang pagmasdan na mukha nito.“Gusto ko kasing makapag-relax, at makapag-isip kung tama ba ang pinaggagawa ko.”“What do you mean?” Nag

ELIZABETH Napahawak sa ulo si Elizabeth nang bumangon siya mula sa pagkakahiga. Kagigising lamang niya, at parang pinukpok ng martilyo ang ulo niya dahil sa alak na ininom niya kagabi. Hindi niya akalain na umabot siya sa punto na magpakalasing siya. Those nights were a nightmare. She doesn't want to remember it. It was a truly bizarre night that she wishes to forget. Bakit siya umiyak sa harapan nito? Bakit bumalik na naman ang masalimuot niyang nakaraan? Gusto niyang pagsisihan kung bakit umalis siya, at iniwan niya si Gabriel. Napahilamos siya sa kanyang mukha. Dapat kalimutan na niya iyon dahil walang saysay kung alalahanin pa niya. May nangyari na sa kanila, at aaminin niyang nagustuhan niya ang nangyari sa kanila. Umalis siya dahil napipikon siya sa gusto nito. Gusto siya nitong magmakaawa. Hindi siya nabuhay sa mundo na ito para magpakaawa sa isang tao. “Gising na pala ang prinsesa.” Nakangiting bungad sa kanya ni Antonia. Napahilot siya sa kanyang ulo dahi

GABRIEL Nasa labas siya ng bahay kasama ang Lolo Hernard niya. Umiinom ito ng beer habang nakatanaw sa malawak nitong hacienda. Matagal na rin na hindi sila nakapag-bonding dahil sa abala ito sa trabaho nito. Simula bata pa siya sa edad na sampo ay palagi silang magkasama ng Lolo niya na namimingwit ng isda, mangangabayo o di kaya ay drug race na kahiligan na niya. Dahil sa Lolo niya ay hindi siya nakaramdam ng mag-isa. Hernard Espinosa Donovan ay ang ama ng kanyang ama na si Ariel Gonzaga Donovan. Si Lolo Hernard lang ang tumayo bilang magulang niya dahil ang mga magulang niya ay abala sa negosyo sa England. Uuwi ang mga ito sa Pilipinas, tatlong beses sa isang taon o minsan nga ay hindi makauwi dahil sa business trip. Sa edad na dose ay kinuha siya ng kanyang mga magulang upang mag-aral sa labas ng bansa. Napagdesisyon kasi ng mga magulang niya na sa England na lang sila manunuluyan dahil sa negosyo na dapat ng mga itong pagtuunan. Lumago ang negosyo nila Papa’t Mama sa sikap