"GO, MANDY!" Animo'y bumabalik pa rin sa aking isipan ang malalakas na hiyawan sa tuwing rumarampa ako bilang muse ng liga sa kabuuan ng covered court na kinatatayuan ko ngayon. Ilang taon na rin ang lumipas nang huli akong makatapak dito. Subalit, kasabay ng masasayang alaalang iyon ang ay pasakit sa buhay ko na kahit kailan ay hinding-hindi ko malilimutan. "Mandy? Ikaw na ba 'yan?" Napaangat ang tingin ko sa boses na iyon. Nang pagmasdan ko siya ay hindi na ako nagulat sa taong bumungad sa akin. Dahil hanggang ngayon ay walang pinagbago ang itsura niya, medyo nangulubot nga lang ang kaniyang balat dala ng katandaan. Siya si Aleng Luzviminda, ang matalak na kapitbahay namin noon. "A-ako nga ho." "Wow. Ibang-iba ka na ngayon, hah? Balita ko ay mapera ka na! Libre naman diyan!" Parang gusto kong matawa sa sinabi niya. Kung ipahiya niya nga noon ang pamilya namin dahil sa hindi kami nakakabayad ng utang ay masakit na para sa aming buong pamilya, tapos ngayon, kung makahingi siya sa a

NANATILI SIYA sa harapan ko at hindi na nagpatumpik-tumpik pa para sabihin ang mga katagang, "It's been a long time since I see you. You look more beautiful, Mandy. That's why I'm here to tell you, if.. can we dance?" Napatakip ng bibig ang aking tatlong kaibigan nang dahil sa kilig. While I was stock of being undecided from Franco's words.Ilang ulit kong ipinikit-dilat ang mga mata ko. Hindi ako makapaniwala na pagkatapos ng ilang taon ay titibok muli ang puso ko sa isang taong minahal ko nang lihim noon. Pero napaka-unfair ko naman kung ipagkakait ko ang sandaling iyon para sumaya si Elaiza. Pero animo'y umaayon ang pagkakataon para sa amin ni Franco, dahil nang magsimula kaming pumwesto sa may dance floor upang sumayaw ay bigla naman tumugtog ang isang awitin na nag-udyok sa ibang mga nandoon para isayaw din ang kani-kanilang mga nagugustuhan o kaibigan.?Beautiful girl, wherever you are..I knew when I saw you, you had opened the door..And while I am on the bright side to have

ONE WEEK has been passed, matapos ang huling pagkikita namin ni Franco ay hindi ko inaasahang bubungad siya sa akin isang umaga. At talaga namang naka-timing pa siya sa pagbisita dahil ngayon ang rest day ko. "Good morning, Mandy!" masayang pagbungad niya sa pinto.At bago pa man ako makapagsalita ay napansin ko na ang dala niyang bouquet ng bulaklak."Franco? B-bakit napabisita ka?" Mabilis ang pagtibok ng puso ko sa kaba at aaminin kong malakas pa rin talaga ang epekto ng presensya niya sa akin."Tinatanong pa ba 'yon? Nandito ako para bisitahin ang magandang babae na katulad mo." Bahagyang kiniliti no'n ang puso ko pero hindi ako nagpahalata. Gayunpama'y hindi ko maiwasang mahiya sa nadatnan niyang magulong bahay ko. Nasaktuhan niya kasing hindi pa talaga ako nakakapaglinis ng bahay, dahil na rin sa isang linggong busy sa trabaho. Matapos kong papasukin sa bahay si Franco ay tinanong ko siya kung anong gusto niyang inumin. "Ahm, gusto mo ba ng kape or juice na lang?" "No, hindi

"I'm sorry talaga, Mands, wala akong kaalam-alam sa mga ipinadalang litrato sa'yo ni Elaiza, maniwala ka. Ang totoo niyan, I really felt sorry dahil hindi man lang kita naipakilala sa harap ng puntod ni papa, marami pa sana akong gustong gawin kanina na kasama ka pero mas kinailangan ako ni Elaiza," mahabang paliwanag ni Franco sa kabilang linya na sa totoo lang ay parang ayokong pakinggan. Ewan ko ba, the moment na nakita ko pa lang ang mga litrato nila ni Elaiza na magkasama ay parang nasira na ang buong araw ko. Ayoko namang isiping naghihigpit ako na may makasama siyang iba lalo na ang isang babae pero kasi, ibang usapan na kapag si Elaiza. "Hindi mo naman kailangang mag-explain, Franco." "No, kailangan mong malaman ang totoo. And believe it or not, walang nangyari sa amin. Sadyang nakatulog lang ako sa pagbabantay sa kaniya, iyon lang 'yon." Hindi na ako sumagot pa at sa halip ay ibinaba ko na lamang ang linya. Bahala na kung mag-overthink siya nang malala. Kasalanan niya rin na