หลิงอวี๋มิรู้การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ในใจของท่านหญิงอวิ๋น กลับมาถึงห้องก็ยังคงขุ่นเคืองแทนหยวนซานอยู่เด็กอายุน้อยเพียงเท่านี้ ในฐานะมารดา ท่านหญิงอวิ๋นลำเอียงเข้าข้างหยวนซือเช่นนี้ นี่มันเกินไปแล้ว!เย่หรงเห็นหลิงอวี๋สงสารหยวนซาน จึงเล่าเรื่องของท่านหญิงอวิ๋นและเฉาฮุยให้หลิงอวี๋ฟังสุดท้ายเย่หรงยิ้มเย็นชา “หยวนซิ่งเป็นลูกผู้ชายอย่างแท้จริง ให้อภัยนางกับบุตรชายถึงเพียงนี้ แต่ท่านหญิงอวิ๋นกลับมิเห็นคุณค่า!”“ข้าคิดว่า ครั้งนี้หยวนซิ่งคงมิยอมทนท่านหญิงอวิ๋นอีกต่อไปแล้ว! เอาใจเขามาใส่ใจเรา หากเปลี่ยนเป็นข้าก็มิอาจใจกว้างได้!”หลงเพ่ยเพ่ยเดินเข้ามาพอดี ได้ยินคำพูดของทั้งสองก็คาดเดาเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้คร่าว ๆนางเห็นโอสถสมานแผลระดับสูงวางอยู่ข้างเตียงเย่หรง จึงมิได้นำของตนออกมาการปักเพิ่มดอกไม้บนผ้าไหมไม่มีประโยชน์อันใด หากนางต้องการตอบแทนบุญคุณช่วยชีวิตของเย่หรง ค่อยหาโอกาสในภายหลังแล้วกัน“เย่หรง เจ้ากินโอสถสมานแผลเถอะ อย่าทำให้ความปรารถนาดีของแม่ทัพหยวนต้องเสียเปล่า!”หลงเพ่ยเพ่ยรินน้ำให้เย่หรง หลิงอวี๋หยิบโอสถสมานแผลระดับสูงขึ้นมาตรวจสอบดูหลิงอวี๋เชื่อในความมีมนุษยธรรมของหย
Read more