All Chapters of ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: Chapter 2671 - Chapter 2680

หลิงอวี๋นั่งลงและเริ่มตรวจรักษาผู้ป่วยทันทีโชคดีที่ฮูหยินจี้ยังคงเกรงใจในฐานะของหลิงอวี๋ จึงได้สั่งให้องครักษ์จัดระเบียบให้ชาวบ้านเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยหลิงอวี๋ตรวจรักษาผู้ป่วยอย่างอดทน ส่วนหลิงหว่านคอยช่วยเขียนใบเทียบยาอยู่ข้าง ๆเมื่อเซียวหลินเทียนเข้ามาเห็นภาพนั้น ก็อดรู้สึกเจ็บปวดใจแทนนางมิได้ออกไปวิ่งเต้นมาทั้งวัน ครั้นกลับมาก็ยังมิได้พักผ่อน หลิงอวี๋ลำบากยิ่งนักในเมื่อหลิงอวี๋มิได้พักผ่อน เซียวหลินเทียนก็ย่อมมิพักเช่นกัน เขาไปหาลู่ปินเพื่อมอบหมายภารกิจในการขุดลอกแม่น้ำหลิงอวี๋ยุ่งอยู่จนกระทั่งเที่ยงคืนจึงตรวจผู้ป่วยจนหมดสิ้นนางเหนื่อยล้าจนแทบจะยกแขนมิขึ้น หลังจากชำระล้างร่างกายอย่างเร่งรีบแล้วก็ล้มตัวลงนอนทันทีรุ่งเช้าของอีกวัน เมื่อหลิงอวี๋ตื่นขึ้นมา เซียวหลินเทียนและคนอื่น ๆ ก็เตรียมพร้อมที่จะออกเดินทางแล้วหลิงหว่านนำเสบียงแห้งมาให้หลิงอวี๋ เมื่อขึ้นรถม้าแล้วก็หยิบออกมาให้นางกิน“พี่หญิงหลิงหลิง เราจะขุดลอกแม่น้ำได้จริง ๆ หรือเจ้าคะ?”เมื่อคืนหลิงหว่านก็ได้ยินเรื่องราวมาบ้างแว่ว ๆ แต่นางมิอยากจะเชื่อว่าหลิงอวี๋ออกไปเพียงวันเดียวก็สามารถหาหนทางได้แล้

ในสมัยที่เซียวหลินเทียนยังอยู่ฉินตะวันตก เขาเคยดำรงตำแหน่งในกรมโยธาธิการ รับผิดชอบงานฟื้นฟูย่านการค้าที่ถูกเพลิงไหม้มาก่อนเมื่อหลิงอวี๋เอ่ยขึ้นเพียงประโยคเดียว เซียวหลินเทียนก็เข้าใจความคิดของนางได้ในทันทีบ้านเรือนในหมู่บ้านตงหยางนั้นถูกทำลายย่อยยับอย่างสิ้นเชิงจริง ๆ ต่อให้ซ่อมแซมก็คงมิต่างอะไรกับการสร้างขึ้นมาใหม่เซียวหลินเทียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงเอ่ยขึ้น “หูเฉิง เจ้าไปเรียกชาวบ้านเหล่านั้นมา ให้แต่ละครัวเรือนที่มีแรงงานส่งตัวแทนมาหนึ่งคน เราจะมาหารือร่วมกันว่าจะซ่อมแซมกันอย่างไรดี!หูเฉิงจึงเรียกบุตรชายทั้งสองของตนมา ทั้งยังเรียกเพื่อนบ้านอีกหลายคนให้มาช่วยกัน เพียงครึ่งชั่วยามก็สามารถรวบรวมหัวหน้าครัวเรือนของหมู่บ้านตงหยางได้เกินกว่าครึ่งแล้วทุกคนมารวมตัวกันอยู่ในเพิงพักพิงชั่วคราวที่ลู่ปินและคนของเขาสร้างขึ้น พลางจับจ้องไปยังเซียวหลินเทียนและหลิงอวี๋เซียวหลินเทียนกล่าวถึงสภาพความเสียหายของบ้านเรือนในหมู่บ้านให้ทุกคนฟัง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเจ้าคงเห็นแล้วว่าบ้านของตัวเองพังเสียหายจนมิเป็นท่า บ้านบางหลังเสียหายหนักจนไม่มีค่าพอที่จะซ่อมแซมแล้ว”“ข้าเคยดำรงตำแหน่งในกร

“จงสงบลง!”เซียวหลินเทียนประกาศก้อง “ปัญหานี้ข้าได้ครุ่นคิดแทนพวกเจ้าแล้ว! พวกเจ้าทั้งหลายโปรดสงบและฟังข้ากล่าว!”ชาวบ้านเหล่านั้นพลันเงียบเสียงลงเซียวหลินเทียนกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก “พวกเจ้าย่อมต้องการความเป็นธรรม และข้าก็มิอาจให้พวกเจ้าต้องเสียเปรียบได้!”“เรื่องการสร้างบ้านขึ้นใหม่นี้ มิว่าเดิมทีบ้านของพวกเจ้าจะมีกี่ห้องก็ตาม คณะก่อสร้างจะสร้างให้ทุกครัวเรือนตามมาตรฐานเดียวกันคือเรือนสี่ห้อง!”“หลังจากสร้างเสร็จทั้งหมดแล้ว หากใครต้องการขยายหรือเพิ่มห้อง ก็สามารถจ่ายเงินจ้างคณะก่อสร้างให้ช่วยทำเพิ่มได้ด้วยตนเอง!”หลิงอวี๋มองเซียวหลินเทียนด้วยความชื่นชม เขาได้ครุ่นคิดเรื่องราวเหล่านี้ไว้อย่างรอบคอบ บัดนี้นับวันการทำงานของเขายิ่งสุขุมและรอบด้านมากขึ้นหลิงอวี๋มิได้ฟังต่อ แต่เดินออกไปข้างนอกตามแผนการของเซียวหลินเทียนแล้ว ชาวบ้านเหล่านี้ย่อมต้องถูกโน้มน้าวใจได้อย่างแน่นอนพวกเขาใช้หมู่บ้านตงหยางเป็นต้นแบบ เพียงแค่หมู่บ้านอื่นทำตามอย่าง ก็จะได้อยู่บ้านใหม่ในเร็ววันที่เหลือก็เพียงแค่รอให้ฝนหยุด แล้วจึงส่งเสริมการเพาะปลูกต่อไปหลิงอวี๋ปลีกตัวเข้าไปในมิติของนางเพื่อดูเสียหน่อ

หลงอิงกำลังครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เหล่าหัวหน้าตระกูลก็พากันมาถึง จงเจิ้งคุนเอ่ยขึ้นอย่างโอหังว่า “เจ้าคนแซ่เผย คงจะยันไว้มิไหวแล้วกระมัง ถึงได้คิดจะมาขอสงบศึกกับพวกข้า?”“ตัวข้าผู้เฒ่าผู้นี้จะขอบอกให้เจ้ารู้ไว้ เพียงแค่พวกเจ้ายอมยุติการต่อต้าน ข้าก็จะเป็นตัวแทนของพวกเขาทั้งหมด มอบทางรอดชีวิตให้แก่พวกเจ้า!”เผยอวี้แค่นหัวเราะ “ใครจะไว้ชีวิตใครยังมิรู้แน่!”“จงเจิ้งคุน องค์จักรพรรดิและฮองเฮาของพวกเราทรงค้นพบวิธีแก้ไขปัญหาน้ำท่วมได้แล้ว วันนี้ที่เรียกพวกท่านมา ก็เพื่อจะบอกวิธีการให้ทราบ!”เผยอวี้ได้อธิบายวิธีการทั้งหมด ทั้งยังจงใจเน้นย้ำถึงความสามารถในการรองรับน้ำอันมหาศาลของแม่น้ำหงส์ฟ้าสุดท้ายเผยอวี้จึงกล่าวว่า “พวกท่านเองก็คงมิอยากติดอยู่บนภูเขาตลอดไปใช่หรือไม่ หากอยากกลับบ้าน ก็จงพักเรื่องบาดหมางทั้งหมดไว้ชั่วคราว แล้วร่วมแรงร่วมใจกับพวกเราเพื่อขุดลอกเส้นทางน้ำ!”เหล่าหัวหน้าตระกูลต่างมองหน้ากัน แม้ในใจจะหวั่นไหว แต่ก็ยังไม่มีผู้ใดแสดงท่าทีออกมาสิ่งที่จงเจิ้งคุนสนใจมากกว่าการลดลงของน้ำท่วมคือ การที่หลิงอวี๋ยังมีชีวิตอยู่เขาอดมิได้ที่จะถามขึ้นว่า “หลิงอวี๋ยังมีชีวิตอยู่จริ

แม่ทัพจี้เองก็ผ่านการไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนแล้วจึงได้ตัดสินใจเช่นนี้หลายวันที่ผ่านมา เขาได้เห็นกับตาตนเองว่าหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนลงมือลงแรงด้วยตนเอง พยายามช่วยเหลือเหล่าราษฎรในการฟื้นฟูบ้านเรือนแม่ทัพจี้รู้สึกว่า มีเพียงคนอย่างหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนเท่านั้นที่เมื่อได้ขึ้นเป็นจักรพรรดิแล้ว จะสามารถนำพาเหล่าประชาราษฎร์แห่งแดนเทพให้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขและมั่นคงได้สิ่งที่คนธรรมดาเช่นพวกเขาปรารถนาก็เป็นเพียงการได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขและครอบครัวได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันผู้ใดที่สามารถมอบชีวิตที่มั่นคงให้แก่พวกเขาได้ แม่ทัพจี้ก็จะสนับสนุนคนผู้นั้นคำพูดของแม่ทัพจี้ขาดก็เพียงแต่มิได้เอ่ยออกมาตรง ๆ ว่า ให้หลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนสถาปนาตนเองขึ้นเป็นองค์จักรพรรดิเสียเลยการแสดงท่าทีเช่นนี้ของเขาก็ถือเป็นการปูทางไว้ก่อน เพราะอย่างไรเสียยามนี้ก็ไม่มีใครล่วงรู้สถานการณ์ที่แท้จริงในราชสำนักหากเจ้าแห่งทิศใต้มิอาจแบกรับภาระหน้าที่นี้ได้ เขาก็ยินดีที่จะสนับสนุนหลิงอวี๋หรือเซียวหลินเทียนขึ้นเป็นจักรพรรดิอย่างแท้จริงทางด้านเซียวหลินเทียนนั้นได้ตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะให้หลิงอวี๋ขึ้นเป็นจ