All Chapters of ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: Chapter 2651 - Chapter 2660

นายทหารชูคบเพลิงขึ้นส่องดูหลิงอวี๋แล้วร้องถามว่า “เจ้าเป็นหมอจริง ๆ หรือ?”หลิงอวี๋พยักหน้า “ข้าเป็นหมอจริง ๆ”นายทหารมองไปยังเซียวหลินเทียนและคนอื่น ๆ อีกครั้ง ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “พวกเจ้ารอก่อน ข้าจะไปรายงานสักครู่!”เมื่อนายทหารจากไป เซียวหลินเทียนก็ขมวดคิ้วพลางกล่าว “มิรู้ว่าเมืองจงโจวแห่งนี้เป็นเขตอิทธิพลของผู้ใด แล้วตอนนี้ใครเป็นผู้กุมอำนาจอยู่ในเมืองกันแน่?”“ทุกคนเตรียมพร้อมไว้ก่อน หากเป็นศัตรู พวกเราจะได้พลิกแพลงตามสถานการณ์!”ลู่ปินนำคำสั่งไปถ่ายทอดต่อ เฉาจือที่ลู่ปินจัดเข้าหน่วยได้วิ่งเข้ามาข้างหน้ารายงานว่า “ท่านแม่ทัพลู่ ข้ารู้ว่าเจ้าเมืองจงโจวผู้นี้คือใคร เขาคือเก๋อเหลียง ลูกพี่ลูกน้องของพระชายาเจ้าแห่งทะเลขอรับ!”เมื่อลู่ปินได้ยินดังนั้น ก็รีบพาเฉาจือมาอยู่เบื้องหน้าเซียวหลินเทียนเมื่อเฉาจือเห็นเซียวหลินเทียนก็เล่าเรื่องราวซ้ำอีกครั้ง เซียวหลินเทียนและหลิงอวี๋จึงสบตากันเจ้าแห่งทะเลและชายาเจ้าแห่งทะเลล้วนเป็นศัตรูของหลิงอวี๋ มิคาดคิดว่าพวกเขาจะมาเจอกับญาติฝ่ายแม่ของชายาเจ้าแห่งทะเลเข้าหลิงอวี๋จึงเอ่ยถามขึ้นมาลอย ๆ ว่า “แล้วข้าหลวงเก๋อผู้นี้มีชื่อเ

เมื่อหลิงอวี๋เห็นฮูหยินจี้พุ่งจู่โจมเข้ามาด้วยท่าทีคุกคามน่าเกรงขาม นางก็มิได้คิดจะตอบโต้ซึ่งหน้า เพียงบิดกายวูบหนึ่งก็หลบหลีกไปได้พ้นนางกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ฮูหยินจี้ ท่านมิใช่คู่ต่อสู้ของข้าหรอก!”“โปรดหยุดมือเถิด ข้าไม่มีเจตนาร้ายต่อท่าน!”ไหนเลยฮูหยินจี้จะเชื่อคำพูดของหลิงอวี๋ นางสะบัดแส้ในมือแล้วพุ่งเข้าใส่อีกครั้ง “ซ่อนหัวซ่อนหาง คิดว่าข้าดูมิออกรึ?”“เจ้าเป็นสตรี! รับสารภาพมาตามตรงเสียดี ๆ ใครเป็นคนส่งเจ้าแฝงตัวเข้ามากันแน่?”หลิงอวี๋เห็นแส้ฟาดมาอีกครั้งจึงเบี่ยงตัวหลบนางยังคงกล่าวอย่างอดทน “ฮูหยินจี้ ข้าเป็นสตรีจริง ทั้งยังเป็นหมอที่เก่งกาจด้วย!”“นายทหารหลินน่าจะบอกท่านแล้วว่าพวกเราเป็นคนของเจ้าแห่งทิศใต้ เพียงขอใช้เส้นทางเพื่อไปยังเมืองหลวงแดนเทพ! การเดินทางมิสะดวก จึงต้องปลอมเป็นชาย”“ฮูหยินจี้ ข้ามิรู้ว่าพวกท่านกำลังหวาดระแวงสิ่งใด แต่ข้ารับรองได้ว่า ข้าเข้ามาเพื่อรักษาอาการป่วยของแม่ทัพจี้เพียงเท่านั้น! จากนั้นก็จะขอใช้เส้นทางเพื่อเดินทางต่อไปยังเมืองหลวงแดนเทพ”“เมื่อครู่แม้ข้าจะยังมิเห็นท่านแม่ทัพจี้ แต่ข้าได้กลิ่นที่โชยออกมาจากในห้อง บาดแผลของท่านแม่ทัพ

เมื่อฮูหยินจี้เห็นว่าหลิงอวี๋เปี่ยมด้วยเจตนาดี ความระแวดระวังที่เคยมีจึงมลายหายไป นางยิ้มพลางกล่าวว่า “ท่านหมอ ท่านช่วยชีวิตสามีของข้า ก็นับเป็นผู้มีพระคุณของพวกเราแล้ว เรื่องการขออาศัยทางผ่านไปยังเมืองหลวงแดนเทพย่อมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว!”“เอาเช่นนี้เถิด วันนี้ก็ดึกมากแล้ว ข้าจะให้คนไปเชิญคนของท่านเข้ามาพักผ่อนที่นี่สักคืน วันพรุ่งค่อยออกเดินทางก็ยังมิสาย”หลิงอวี๋พยักหน้ารับ ฮูหยินจี้จึงรีบออกไปสั่งการให้คนไปเชิญเซียวหลินเทียนและคนอื่น ๆ เข้ามาด้านใน ส่วนตนก็สั่งให้ห้องครัวจัดเตรียมสำรับอาหารแม่ทัพจี้ยังคงนอนหลับมิได้สติ หลิงอวี๋เห็นว่าเขาปลอดภัยดีแล้วจึงเดินออกมาเด็กทั้งสองคนยังคงยืนรออยู่ที่หน้าประตู เมื่อเห็นหลิงอวี๋เด็กชายจี้หย่งก็วิ่งเข้ามาจับมือนางพลางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลน่าเอ็นดู“ท่านน้า ท่านพ่อของข้าจะฟื้นเมื่อใดหรือขอรับ? ท่านพ่อจะมิตายใช่หรือไม่ขอรับ?”หลิงอวี๋ยิ้มพลางกุมมือของเขาไว้ แล้วเอ่ยปลอบโยน “มีน้าอยู่ทั้งคน ท่านพ่อของเจ้าจะมิตาย”จี้จูขยับเข้ามาใกล้แล้วจับมืออีกข้างของหลิงอวี๋ไว้พลางเอ่ยด้วยความชื่นชมว่า“ท่านน้า วรยุทธ์ของท่านน้าช่างยอดเยี่ยมยิ่งนัก

เมื่อทุกคนกินดื่มกันจนอิ่มท้อง นอกจากองครักษ์ส่วนใหญ่ที่ไปพักผ่อนแล้ว ลู่ปินก็ยังจัดให้เหลือบางส่วนไว้เฝ้าเวรยามด้วยตอนนี้อยู่ในถิ่นของผู้อื่น แม้ว่าฮูหยินจี้จะแสดงออกด้วยความเป็นมิตร แต่ลู่ปินก็มิกล้าชะล่าใจเช่นกัน จึงจัดคนเฝ้าเวรยามไปตามกฎระเบียบหลิงอวี๋กับหลิงหว่านมิต้องเฝ้าเวรยาม ทั้งสองคนจึงได้นอนเร็ววันรุ่งขึ้นหลิงอวี๋ก็ตื่นขึ้นมาตั้งแต่ฟ้ายังมิสางนางได้ยินเสียงคนเดินอยู่ด้านนอก จึงสวมอาภรณ์แล้วเดินย่อง ๆ ออกไปเซียวหลินเทียนยืนอยู่ใต้ชายคาพลางมองฟ้าที่ยังคงมืดมิดอยู่อย่างมิรู้ว่ากำลังคิดสิ่งใด“สืบพบอะไรหรือเพคะ?”หลิงอวี๋เดินไปถึงข้างกายเซียวหลินเทียนแล้วกระซิบถามออกไปเซียวหลินเทียนเผยยิ้มแล้วหันไปหานาง “ก็มิใช่เรื่องใหญ่อันใดหรอก แต่อย่างน้อยก็ทำให้พวกเรารู้ว่าพวกเขากำลังกังวลในสิ่งใด!”“หืม? สิ่งใดหรือเพคะ?”หลิงอวี๋เลิกคิ้วถามออกไป“ข้าหลวงจงโจวคนก่อนหน้านี้เป็นคนของตระกูลฝ่ายแม่ของชายาเจ้าแห่งทะเล เมื่อครั้งที่เกิดน้ำท่วม ข้าหลวงเก๋อทำการกอบโกยเงินทองและเสบียงคิดจะหนีไป แต่ไปพบกับแม่ทัพจี้เข้า!”“แม่ทัพจี้เห็นว่าเขาสนใจแต่ตัวเอง มิได้สนใจความเป็นความตายของร

คำพูดที่ออกมาจากใจจริงของฮูหยินจี้ ทำให้แม่ทัพจี้รู้สึกละอาย เขาจึงตัดความคิดที่จะสังหารหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนออกไปใช่แล้ว เขาใช้ชีวิตด้วยความซื่อตรง มีคุณธรรมและจงรักภักดีเพื่อแคว้นเพื่อราษฎร จะให้ชีวิตเป็นคนเลวทรามไร้ยางอายเพื่อความปลอดภัยของครอบครัวตนได้อย่างไรหากตนทำเช่นนี้ลงไป เช่นนั้นยังจะมีหน้าอะไรไปบอกว่าทุกสิ่งที่ตนทำลงไปนั้นทำเพื่อแคว้นและราษฎรได้อีกเล่า?แล้วเขาจะมีหน้าไปสั่งสอนลูกทั้งสองและผู้ใต้บังคับบัญชาของตนเรื่องความเป็นคนได้อย่างไร!ดังนั้น แม่ทัพจี้จึงขจัดความเห็นแก่ตัวออกไป งานเลี้ยงขอบคุณมื้อนี้ก็เป็นสิ่งที่มาจากใจของเขาเช่นกันกระทั่งกินอิ่มกันแล้ว ก็เก็บชามและตะเกียบไปแม่ทัพจี้ตัดสินใจแล้ว เขาจึงหยิบสาส์นกราบทูลออกมาด้วยใจที่หนักหน่วง แล้วให้ฮูหยินจี้ส่งไปตรงหน้าเซียวหลินเทียน“แม่ทัพเซียว สาส์นกราบทูลของข้าฉบับนี้คือสาส์นขอรับผิด ขอรบกวนให้แม่ทัพเซียวนำสาส์นกราบทูลนี้ไปที่เมืองหลวงแดนเทพ เพื่อส่งมอบถึงมหาเทพทีเถิด!”“ข้าสังหารข้าหลวงเก๋อไปแล้ว ทั้งยังเปิดยุ้งฉางนำมาแจกจ่ายเองโดยพลการอีก ข้าตระหนักรู้ถึงความผิดร้ายแรงนี้ ข้ายินยอมที่จะถูกประหารต่อหน