บททั้งหมดของ ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา: บทที่ 2811 - บทที่ 2820

แม่ทัพฟางแววตาหรี่ตาลง มองแสงสีม่วงนับมิถ้วนส่องวูบไหวอยู่ตรงหน้าอย่างตื่นตระหนก พลังอันแข็งแกร่งจำนวนมหาศาลนั้นทำให้เขาไร้หนทางหลบเลี่ยงเขารู้สึกได้ว่าลมแรงจนเส้นผมของตนตั้งชันขึ้นมาแล้วเขาคิดอย่างสิ้นหวังว่าตนประเมินหลิงอวี๋ต่ำไป หากฝ่ามือนี้ฟาดลงมา กระดูกทั่วร่างของเขาย่อมแตกละเอียดจนสิ้นชีพแน่“ฮูหยินอู่... โปรดไว้ชีวิตด้วย!”ฟางเจ๋อกับฮูหยินหยางร้องขึ้นพร้อมกันโครม!ยังมิทันที่ทั้งสองจะพูดจบ ก็เกิดเสียงดังกึกก้องขึ้น ในสวนมีแสงสีเทาสายหนึ่งพวยพุ่งขึ้นเป็นในสวน ดินทรายกระเด็นไปทั่ว ทำให้ทุกคนในที่นั้นมองมิเห็นสิ่งใดเลยชั่วขณะ“หึหึ... แม่ทัพฟาง บัดนี้ยอมรับหรือยังเล่า!”พร้อมเสียงหัวเราะแผ่วเบาของหลิงอวี๋ ฝุ่นดินจึงค่อย ๆ ร่วงลงพื้นเมื่อฟางเจ๋อและผู้อื่นมองเห็นอีกครั้ง แม่ทัพฟางก็ล้มอยู่กับพื้น ทั้งตัวเปื้อนฝุ่นจนขาวโพลนไปทั้งศีรษะและใบหน้าข้างกายเขามีหลุมใหญ่ลึกอยู่หนึ่งหลุมหลุมนั้นเกิดจากฝ่ามือเดียวของหลิงอวี๋ที่ฟาดมาตอนนั้นเอง!ฟางเจ๋อมองดูหลุมที่ลึกลงไปหลายเมตรนั้นด้วยความตะลึง ใจยังหวาดผวามิหายหากฝ่ามือนั้นโจมตีบนร่างท่านพ่อของเขา ท่านพ่อคงได้ไปพบยมบาลแล้

รองแม่ทัพตะโกนอยู่หลายประโยค ถึงเห็นฟางเจ๋อสวมเกราะเต็มยศนำทหารสิบกว่านายเดินออกมาพวกเขายืนอยู่ภายในด่านตรวจ ฟางเจ๋อหัวเราะอย่างเย็นชา “อ๋องซู่เกณฑ์ให้เราไปยอดเขาเกาหลิ่งด้วยเหตุอันใดหรือ?”เจี่ยงชิงก้าวออกมาขมวดคิ้วกล่าว “ฟางเจ๋อ คำสั่งก็คือคำสั่ง เจ้าเพียงแค่ต้องปฏิบัติตาม ไหนเลยเจ้าจะมีสิทธิ์มาตั้งคำถามถึงเหตุผลของอ๋องซู่ได้!”“อีกอย่าง เจ้าได้ออกจากกองทัพไปแล้ว มิได้มีสิทธิ์มาตั้งคำถามต่ออ๋องซู่ พวกเจ้าจงกลับไปเรียกแม่ทัพออกมาพูดคุยเสีย!”ฟางเจ๋อเหลือบตามองเจี่ยงชิงด้วยความดูแคลน แล้วยิ้มเยาะ “ข้าเพียงพักรักษาตัวอยู่ที่บ้าน ออกจากกองทัพตั้งแต่เมื่อใดกัน?”“เจี่ยงชิง เมื่อพบกับบิดาข้า แม้แต่อ๋องซู่ยังต้องให้ความเคารพถึงสามส่วน แล้วเจ้าซึ่งเป็นชายมิใช่หญิงมิเชิงเช่นนี้ มีสิทธิ์อันใดมาตะโกนเอะอะในค่ายของพวกเรา!”เจี่ยงชิงเริ่มหงุดหงิด ทางอ๋องซู่ยังรอการสนับสนุนอยู่ ไฉนฟางเจ๋อผู้นี้กลับมาพูดจาเหลวไหลอยู่ที่นี่ นี่กำลังถ่วงเวลากระนั้นหรือ?“ฟางเจ๋อ รีบเรียกแม่ทัพฟางออกมาเสีย มิฉะนั้นข้าจะสังหารเจ้าที่ทำให้การศึกล่าช้า!”เจี่ยงชิงตวาดเสียงกร้าวฟางเจ๋อหัวเราะหึหึ ก่อนชี้หน้าด่า

ฟางเจ๋อถึงแม้จะอยากได้อสรพิษแปลงกาย แต่เขาก็รู้ดีว่าทั้งตัวมันเต็มไปด้วยพิษ หากสัมผัสโดนก็จะตายทันทีไหนเลยเขาจะกล้ารับมันไว้เล่า!ฟางเจ๋อเห็นหลิงอวี๋เตะอสรพิษแปลงกายใส่เขา อสรพิษแปลงกายได้ยืดตัวขึ้นทันที แล้วกระโจนเข้าใส่ตัวเขาฟางเจ๋อตกใจจนตัวโยนเหินถอยหลังไปเจี่ยงชิงผิวปาก อสรพิษแปลงกายจึงหันไปพุ่งใส่หลิงอวี๋อีกครั้ง“หึ! มีแต่เจ้าที่มีสัตว์เทพหรือ คิดจะดูถูกใครกัน!”หลิงอวี๋แผดเสียงแหลมครั้งหนึ่ง แล้วในมิกี่วินาทีให้หลัง เงาร่างสีขาวรวดเร็วดุจสายฟ้าแลบก็กระโจนออกมาจากที่ไหนสักแห่งฟางเจ๋อและเหล่าผู้บังคับบัญชาต่างตกใจสะดุ้งเฮือกกันไปหมดเห็นเพียงร่างนั้นส่งเสียงคำรามโฮกยาวแล้วพุ่งเข้าใส่อสรพิษแปลงกายอย่างรวดเร็วมันคือเสือดาวหิมะตัวหนึ่ง ดวงตาของมันข้างหนึ่งสีดำและข้างหนึ่งสีขาว“ปู้ติง ห้ามฆ่ามันนะ จับมันไว้ ข้าจะส่งให้ผู้อื่น!”หลิงอวี๋กำชับขึ้นหนึ่งครั้งเจี่ยงชิงเห็นเสือดาวหิมะพุ่งไปแล้วคำราม อ้าปากแล้วกัดเข้าที่หางของอสรพิษแปลงกายอสรพิษแปลงกายพลิกตัวกลับ แลบลิ้นฉีดพิษใส่เสือดาวหิมะเจี่ยงชิงพลันหัวเราะขึ้น “เสี่ยวเฮยของข้าทั่วทั้งตัวเต็มไปด้วยพิษ พิษในเมือกที่ต

หลิงอวี๋และฟางเจ๋อนำหน้าไป ออกจากค่ายทหารแล้วก็พลันควบม้าอย่างบ้าคลั่งทันทีฟางเจ๋อได้รู้จากปากของหลิงอวี๋ว่า หยางรั่วหลานถูกเจี่ยงชิงจับไป และยังรู้อีกด้วยว่าที่หยางรั่วหลานสลบไสลมิได้สติเป็นเพราะถูกหลงซู่และเจี่ยงชิงทำร้ายฟางเจ๋อพูดด้วยความขุ่นเคืองเต็มอก “รั่วหลานเป็นถึงคู่หมั้นของหลงซู่ เขากล้าทำเรื่องโหดเหี้ยมเยี่ยงนี้ได้ นี่มันเดรัจฉานชัด ๆ!”“ท่านป้าคงมิทราบเรื่องนี้กระมัง หากนางทราบ ย่อมมิเห็นด้วยเป็นแน่!”มารดาของฟางเจ๋อเป็นญาติกับพระชายาอ๋องจิ้นมารดาของอ๋องซู่ ซึ่งหลิงอวี๋ทราบเรื่องนี้ดีหลิงอวี๋เอ่ยเสียงเรียบ “หลงซู่กระทำเรื่องพวกนี้ย่อมมิได้บอกใครที่ไหนหรอก หากพระชายาอ๋องจิ้นมิรู้ก็คงมิแปลกกระไร”“แต่หากพระชายาอ๋องจิ้นมิรู้ว่าเจี่ยงชิงเป็นสตรี เช่นนั้นก็โกหกแล้วกระมัง!”คนเป็นมารดาย่อมรู้จักลูกชายของตัวเองดีที่สุด บุตรชายมีสตรีข้างกาย พระชายาอ๋องจิ้นจะมิรู้ได้อย่างไรกันเล่า!ทว่าพระชายาอ๋องจิ้นมิได้กล่าวถึงเรื่องนี้กับของฮูหยินหยางเลย พระชายาอ๋องจิ้นผู้นี้เห็นแก่ตัวอย่างยิ่ง หลิงอวี๋จึงมิคิดว่านางจะตัดสินเรื่องนี้อย่างยุติธรรมเมื่อคณะของพวกเขามาถึงค่ายทหารของแม่ท

บัดนี้เมื่อได้ยินฟางเจ๋อเปิดเผยความลับของหลงซู่ โจวฮุยจะเชื่อใจช่างเผิงอย่างไม่มีเงื่อนไขต่อไปได้อย่างไรหากสิ่งที่ฟางเจ๋อพูดเป็นความจริง เช่นนั้นการจับแม่ทัพสวีย่อมเพียงเพื่อหยุดแม่ทัพสวีจากการช่วยใต้เท้าหยางเปิดโปงหลงซู่น่ะสิและการจับตัวหยางหนานและฮูหยินหยางก็ย่อมเพื่อบังคับใต้เท้าหยางให้ยอมจำนนครั้นโจวฮุยเข้าใจทั้งเรื่องหมดนี้ ใจก็ดิ่งจมลงสู่ก้นบึ้งในทันทีช่างเผิงผู้นี้ทำเช่นนี้ก็เพราะเห็นแก่เกียรติยศและความมั่งคั่ง จึงตัดสินใจช่วยคนชั่วให้ทำความเลวเข่นฆ่าทำลายแม่ทัพสวีและครอบครัวของใต้เท้าหยางงั้นหรือ?แต่ปกติแล้วซ่างผิงมิใช่คนเช่นนี้เลย!สิ่งของย่อมแบ่งกลุ่มตามประเภท มนุษย์ย่อมแบ่งกลุ่มตามสันดานหากช่างเผิงเป็นพวกชอบแสวงหาชื่อเสียงอย่างฉาบฉวยเพียงนั้น โจวฮุยและแม่ทัพสวีคงมิคบหากับเขาเสมือนพี่น้องแล้วเหตุใดช่างเผิงถึงทำเช่นนี้?โจวฮุยมิเข้าใจจุดนี้เลยจริง ๆ!ส่วนด้านนอกค่ายทหาร ฟางเจ๋อมิได้สนใจเรื่องภายนอกมาเป็นเวลานาน เขาย่อมมิเข้าใจถึงความเปลี่ยนแปลงของช่างเผิงเป็นธรรมดาหลิงอวี๋เองก็เป็นคนนอก จึงยิ่งมิเข้าใจเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างช่างเผิงและแม่ทัพสวีมากนักหลิง