Lahat ng Kabanata ng Beckett Clainfer (Wild Men Series #24): Kabanata 11 - Kabanata 20

“TRISTAN ESTEFAN.”Malamig at nakakapanindig-balahibo ang pagkakabanggit ni Beckett sa pangalang iyon. The man, who was already in front of him, felt the same way, too.“B-Bakit alam mo ang pangalan ko?” nauutal na tanong ng lalaki. “Sino ka? Ikaw ba ang nagpadukot sa akin—” “Place that fucking towel inside his mouth again,” saad ni Beckett bago hinilot ang itaas ng kan'yang ilong gamit ang mga daliri. “So fucking noisy.”Nathan and his other men were right. Kung makadaldal ang lalaki ay daig pa nito ang babae. Beckett didn't want to hear his blabberings or complaints. He only wanted to hear Tristan groaning in pain and begging to save his life.Sa ngayon, natutupad naman ni Beckett ang gusto niya. Tristan now looked at him as if he saw death itself.“Ang ayoko sa lahat, 'yong ginagago ako kausap,” ani Beckett sa isang malamig na tono bago humigpit ang pagkakahawak sa baseball bat. “Ano'ng silbi ng kontrata kung hindi mo naman susundin?”Beckett, despite using the English language on

LILY WAS astounded for a second because of her friend’s sudden request. “Ha? Ang weird ng inuutos mo, ah. Don’t tell me pagnanasaan mo ‘tong ex-boyfriend mo kahit patay na?”“Siraulo ka—Wait, paano mo nalaman?” Halata ang pagtataka sa boses ni Vivianne. Alam niya kasing wala pa siyang pinagkuwentuhan tungkol doon bukod kay Manager Yu. “Kanino mo nalaman?”“Kay Tristan! Malamang! Nahuli mo raw kasi siyang nambababae,” sagot naman ni Lily habang palinga-linga ito sa paligid. Pumupuslit lang kasi siya ng pagkuha ng litrato kay Tristan habang wala pa sa loob ng morgue ang mga higher-ups. Bawal itong ginagawa niya, at kapag nahuli siya ay paniguradong matatanggal siya.“At talagang sinabi niya sa’yo ‘yon? Tanginang gago.” Napairap si Vivianne bago humigpit ang pagkakahawak sa steering wheel. Pakiramdam niya ay sunod-sunod na ang stress niya, at hindi niya iyon nagugustuhan.“Oo naman! Sabi ko kasi, sabihin niya sa akin lahat ng nalalaman niya.” Proud si Lily sa sarili. Mukha mang inosente

BAGO TULUYANG dumapo ang suntok kay Beckett, kaagad niyang iniharang ang kamay at ikinapit iyon sa kamao ng kalaban niyang babae. Beckett knew that it was a woman when he held onto her fists. His opponent's fists were small yet strong. Soft yet masculine. Napangiwi si Beckett dahil kahit maliit ang kamay ng babae ay mabigat ang puwersa nito. Ganoon pa man, nakahinga pa rin siya nang maluwag dahil hindi nasapak ang mukha niya. At least, not for the second time. Beckett couldn’t let someone punch his handsome face again. Halos magwala si Fiona at ang higher-ups nang makita ang pasa sa mukha niya noon, at alam niyang kapag nangyari iyon ay gagawa na ng Syneverse Entertainment ng aksyon. He doesn’t want to lose his freedom, but he couldn’t leave the modeling industry for now. Beckett needed to take everything under his control… and this is one of these things; the gunshot, the killer, and his purpose. “Who are you?” tanong ni Beckett sa babae bago humigpit ang pagkakahawak sa kamao n

THROUGHOUT her life, Vivianne was a fan of slow-burn love stories. Naniniwala siyang hindi puwedeng madaliin ang pagmamahal, at ang mga relasyong nagsimula sa mabilis ay paniguradong mawawala rin sa mabilis na paraan. It was like a moth to a flame. The strong desire would surely kill the relationship because it was too much, too dangerous, and too painful in the long run. That’s why Vivianne promised herself not to fall in love easily. Pero tila kinain ni Vivianne ang lahat ng sinabi niya. As Beckett pulled her to a kiss, she knew what she needed to do. Dapat ay itulak niya ito, sampalin, at mag-walk out dahil hinalikan siya nito nang walang permiso. But here she was, acting like a kiss-deprived woman who wanted more of Beckett’s kisses. Ni hindi niya namalayan na nakakapit na pala ang magkabila niyang kamay sa batok ng lalaki habang nakadikit ang dibdib niya sa katawan nito. They were kissing like it was the end of the world… Like it was the last time they could taste each other’

ISANG MALALIM na paghinga ang pinakawalan ni Beckett nang marinig ang sinabi ni Vivianne. In one swift, he moved away from Vivianne as he started the engine again, and drove the car afterward. Vivianne bit her lower lip as she thought that Beckett pretended not to hear her insinuation. Bigla siyang nahiya sa sarili. Bakit nga ba siya nagsasabi ng ganoon? Saan siya nakakuha ng lakas ng loob para magsalita? Parang gusto na lang tuloy niya i-untog ang ulo niya sa pader. However, she got everything all wrong. “B-Beckett?” nauutal na pagtawag ni Vivianne sa lalaki nang bigla nitong ihinto ang kotse sa gilid—Sa bandang damuhan. “Ano'ng ginagawa natin dit—” Hindi na niya natapos ang sasabihin nang biglang isinandal siya ni Beckett sa bintana at ginawaran ito ng halik. It wasn't even gentle or passionate. It was aggressive as soon as Beckett's lips crashed onto hers. Beckett was true to his words earlier. Talagang nagpipigil lang siya, at ngayon ay para siyang nakawala sa hawla. He had b