All Chapters of Beastly: Dmitri Corcuera: Chapter 21 - Chapter 30

“Girl, ano tutunganga ka lang diyan?” napalingon ako kay Ate Gigi nang sabihin niya iyon. Ibinaba ko ang cellphone ko at hindi pa rin makapaniwala sa natanggap na tawag. Naluluha ako dahil sa tuwa. Si Ate Gigi naman ay tinitigan ako ng may halong pagtataka. “Ano ang nangyari sa ’yo? Sino ba kasi ang tumawag? Ang tagal niyong magka-usap, ah?” saad niya. “A-Ate…” may halong kaba na saad ko. “Ano nga? Magsasalita ka o sasabunutan kita?” tanong niya. “T-Tumawag iyong HR Manager nung in-apply-an kong Telco Company sa California. N-Natanggap ako…” hindi makapaniwalang saad ko. Totoo ang sinabi ko. Abala ako sa paggawa ng kape nang may tumawag sa akin kaya pinagpatuloy na ni ate ang ginagawa ko at sinabi na sagutin ko ang tawag. Halos isang oras kaming magka-usap nung babae sa kabilang linya. Minsanan na niyang ginawa ang initial at final interview at pasado daw ako. Sinabi pa niya na may ise-send siya

The next day, I woke up groggily and feeling empty. Pero kahit na gano’n ay pinilit ko pa rin na tumayo sa kama, gumayak at pumasok sa trabaho. I’m still living on the same small apartment from two years ago. Noong muli akong umuwi mula sa ibang bansa ay nagpasya ako na upahan ito. Mabuti na nga lang at hindi pa nakukuha ng iba. Oo, masyadong maliit ang apartment, at hindi ko alam pero mas komportable ako rito. Bago ako lumabas ay napalingon ako sa wall clock at napansin kong 7:30 na ng umaga. My work will start at 8:00 AM, and I haven’t had the chance to eat breakfast, nor even drink a coffee. Maaga naman talaga akong nagigising, pero siguro dahil medyo naparami ang ininom kong alam kagabi at hanggang madaling araw ako halos nahinto sa pag-iyak kaya late akong nagising ngayong araw. I honestly feel like skipping work, but ever since I started working as Tito Rick’s secretary, I tried my best not to do that. Alam ko naman na kaya ni Tito

Sa totoo lang ay wala akong ginagawang trabaho ngayon. Naghihintay lang ako na dumating ang oras para ma-meet na namin si Mr. Martinez. Kung tutuusin ay puwede akong mag-send ng mga email proposal or mag-check ng email inquiry at mag-reply, pero may back office team naman na ang CC o Corcuera Constructions na siyang gumagawa noon. Ang madalas na ginagawa kong trabaho ay ang mag-set ng meeting, appointments, restaurant reservations at kung ano ano pa lalo na kung sa labas ng kompanya kikitain ni Tito Rick ang mga kliyente o mga posibleng business partners. Ako rin ang nag-aayos ng schedule niya, o kung wala siya rito ay ako ang tumatanggap ng lahat at ibi-briefing ko na lang siya sa mga nakaligtaan niya pagkabalik niya. Gusto ko lang talaga na tumambay rito sa opisina lalo na’t si Dmitri ang nakikita ko. Pasimple nga kung tumitig ako sa kanya. Totoo ang sinabi nina Rose at Lily kanina na mas naging guwapo nga siya. His be

Alam ko naman iyon. Alam ko na hindi na siya katulad ng dati. Hindi na siya ang Dmitri na nakilala ko, kaya hindi ko maintindihan kung bakit may kirot pa rin sa puso ko sa sinabi niya gayong hindi naman na bago iyon sa akin. “By the way, I already talked to the HR and Finance Team, pina-disable ko ang punch in and out access mo sa trabaho at lunch. I just think that it’s kind of unfair especially if you’re always with me. Atsaka para ma-enjoy mo ang lunch mo na hindi nagagahol sa oras kasama ang boyfriend mo,” mahabang saad niya, pero ang mas pinakanakakagulat ay ang huli niyang sinabi. Teka, alam niyang nag-lunch kami ni Henry? Atsaka anong boyfriend ang pinagsasasabi niya? “Hindi ko po boyfriend si Henry, Sir,” sagot ko naman. “I honestly don’t care,” aniya at nag-iwas pa ng tingin. “I’m just saying so you can now enjoy your time at work on a move forward,” dagdag pa niya. Napanguso na lang ako at nagkibit ng balikat.

“Babalikan ko lang si sir, mukhang may kailangan,” paalam ko sa tatlo kong kaibigan. Hinayaan naman nila ako na tumayo na. Iniwan ko na sa mesa ang kape ko dahil wala naman akong balak na magtagal sa opisina ni Dim. Tatanungin ko lang siya kung may kailangan ba siya. Pagkapasok sa opisina niya ay agad akong naglakad palapit sa kanya. Nang mapansin niya ako ay agad siyang huminto sa ginagawa at tumingin sa akin. “Uhm, itatanong ko lang po sir kung may kailangan kayo? Nakita ko kasi kayo malapit sa may pantry kanina,” wika ko. “I was about to get a cup of coffee, pero mukhang seryoso ang pinag-uusapan niyo,” aniya. “Ikukuha ko po kayo,” agad na saad ko. Hindi ko na siya hinintay na sumagot. Kinuha ko na ang mug niya tapos ay naglakad na pabalik sa pantry. Hinugasan ko muna ang mug tapos bago gumawa ng kape. Nandoon pa rin naman ang tatlong monay, ngayon ay kumakain na sila ng chips. “Miss Ali, bal