Lahat ng Kabanata ng Marrying with You: Kabanata 21 - Kabanata 30

“IVAN?” sambit ni Celine kay Ivan matapos niya itong makitang maglakad paalis. Hindi niya maiwasan ang mapatanong sa sarili niya. Hindi kasi nito nagawang humarap sa kaniya. Tanging sa cellphone lamang nakatutok ang atensiyon nito. Tila balisa pa ang asawa niyang si Ivan habang nakatuon pa rin ang atensiyon sa cellphone nito. May hindi ba ako nalalaman? Bakit ganito ang nararamdaman ko? Seryoso ngunit kabadong sunod-sunod na pagkuwestyon ni Celine sa sarili. Ngunit mas nanaig kay Celine ang pagtataka at ayaw niya itong ipagpatuloy, ayaw niya ang ganitong pakiramdam lalo na kung si Ivan na ang usapan. Ilang buwan na rin silang nagsasama rito kaya unti-unti na siyang nasasanay sa presensiya nito. Minamahal na niya ito. Ngunit isa ’yon kalokohan, dahil magkaiba sila. ’Yon ang napagtanto ni Celine matapos niyang sundan ito. Napagtanto niya na lubhang magkaiba sila ng nararamdaman. Na siya lang ang umasa, na siya lang ang nagmahal. Matapos niyang masaksihan ang lahat kay Iv

“Good morning, love!” agad siyang nilapitan ni Celine at niyakap. “Good morning too, Love,” may ngiting usal ni Ivan pabalik dito. “Lasing na lasing ka kagabi sa venue, hindi na tayo tuloy pinauwi dahil mahirap nang bumbyahe. Gano’n din kasi ang mga bodyguards nin’yo, lasing na lasing din halos lahat.” Napahawak siya sa ulo niya at tinignan si Celine, “I'm sorry, Love. I even lost my time for you dahil sa kalasingan ko kagabi.” seryosong kunong sambit ni Ivan. Na alam niyang hindi naman iyon ang rason. Sinadya niyang uminom ng madami dahil hindi niya gustong magkipagplastikan dito. Ngumiti na lamang si Celine, “Ano ka ba?Hindi na ’yon mahalaga! Nga pala nag-prepared pala ako ng breakfast natin sa baba,” muli saad ni Celine bago ngumuso sa gilid ng kabinet ng kama na pinagtulugan niya. “Pinagtimpla rin kita ng kape para mawala ’yang hang-over mo.” “Ang bait talaga ng mahal ’ko! Halika nga rito!” Nagulat si Celine sa mabilis nitong kilos. Hinila kasi siya ni Ivan papalapit sa

“Ang dami-dami ng kasambahay ang puwede mong maging kasambahay, gano’n pa talagang uri ng babae?” Napahinto si Celine sa narinig niya. Bago pa man kasi siya makaalis ay saglit siyang natigilan dahil sa inusal ng babaeng kasama nito. “Sabagay, if you're going to ask me. Mas mabuti na rin na kagaya niya ang makakasama mo rito sa bahay dahil sa malabo mong patulan... right, Babe?” Hindi na niya nagawa pang pakinggan ang sasabihin nito. Mabilis niyang tinahak ang daan patungo sa kuwarto niya. Umakyat siya at wala sa sariling isinara ang pinto ng kuwarto niya. Doon ay mabilis niyang nabitawan ang mga luhang kanina pa nagpipigil dahil gusto ng bumagsak. Sa gilid ng kama niya, ay doon siya napasandal. Iniharang niya ang kaniyang braso sa mukha niya para matakpan ’yon. Doon ay malaya niyang inilabas ang tunay na emosyon na nararamdaman niya sa mga oras na ito. Alam niyang sa kuwartong ’to ay wala ng huhusga sa kaniya. Nagsisi siya, ’yon naman ang paulit-ulit niyang sinasabi sa sarili

“FUCK!” Napamura sa inis si Ivan bago malakas na inihagis ang mga bagay sa ibabaw ng kaniyang lamesa. Kasalukuyan na siyang nasa loob ng kaniyang kuwarto—hindi na ininda pa ang isipin na halos magkatapatan lang sila ng kuwarto ni Celine at maari nitong marinig ang ingay niya. Hindi niya na alam ang dapat pa niyang maramdaman sa mga oras na ’to matapos niyang makipag-usap kay Celine. Hindi niya alam kung bakit nararamdaman niya ito ngayon. Kung bakit sa tuwing nakikita niya ito kasama o inihahatid ng ibang lalaki sa kanilang mansion ay gusto niya itong saktan sa pakiramdam na niloloko siya nito. Na alam ni Ivan na hindi niya dapat maramdaman sa halip ay dapat matuwa siya lalo't maari niya itong gamiting rason sa Ama niya para sa pag-a-annul ng kanilang kasal. Kailangan lang naman niya itong bigyan ng patunay na ang babaeng napili nito ipakasal sa kaniya ay isang manloloko, na niloloko siya nito. Para hindi na ito paniwalaan pa ng kaniyang Ama. Ang siraan ito sa harap ng kaniyang

“Ang sakit ng ulo ko,” rinig niyang saad ng kaniyang asawa matapos niyang umupo sa upuan dito sa dining area. Dahilan para patago tumikhim si Celine at tinignan siya. Kinuha niya ang plato na nasa hapag kainan na may laman na kanin at nilagyan ang plato ng asawa, “Lasing na lasing ka kagabi. Saglit, kukunan kita ng maiinom para maibsan ’yang sakit ng ulo mo.” Hindi sumagot si Ivan kaya naman nagtungo na si Celine ng kusina upang kumuha at pagtimplahan ng tsaa ang asawa. “Ano’ng nangyari?” Natigilan siya nang marinig niya ang tanong ni Ivan ngunit mas pinili niya maging pormal. “Nangyari? Ano’ng ibig mong sabihin? Pinagbuksan kita kagabi at basta ka na lang, nagpagewang-gewang na naglakad kaya inalalayan kita papasok sa kuwarto mo. Pasensiya na kung sinuway ko na naman ’yong sinabi mo na hindi ako puwedeng pumasok d’yan sa kuwarto mo.” Bumuntong-hininga si Celine bago niya ito lapitan at ilapag ang basong hawak niya sa tapat nito. “Hindi mo na kasi kaya pang maglakad sa sobr