All Chapters of Marrying with You: Chapter 11 - Chapter 20

NAGPAPASALAMAT si Celine nang nairaos na nila ang buong maghapon na kaganapan sa kasal. “Kayong dalawa, bakit hindi pa kayo pumasok sa kuwarto niyo? Celine, ihatid mo na ’yan si Ivan sa kuwarto niyo.” Agad na nanlaki ang mata niya at napatingin kay Ivan. Ang ulo nito ngayon ay yukong-yuko na patagong napataas ang kilay niya. Bakit ba ang hilig nitong uminom? Samantalang ilang bote pa lang ng alak ang naiinom nito ay bagsak na. “S-Sige 'ho, Tita Daniella at Tito Lorenzo. Sainyo po, mga ate at kuya. Salamat sa pag-attend sa kasal namin. M-Mauuna na kami sa loob...” Napasinghap si Celine matapos niyang sabihin ’yon sa mga ito na kasalukuyan pa rin na umiinom. “Bakit kasi nagpakalasing ang isang 'to na hindi naman niya kaya?” naiinis na bulong ni Celine habang hirap na hirap pa rin sa pagbuhat dito papasok ng kanilang kuwarto. Hawak na nga niya ang susi ng kuwarto nila. Kaya wala siyang ganang isinandal ang ulo nito habang abala pa rin sa pagbubukas ng pinto. Nang mabuksan ito

MAG-ISA na naman siyang naiwan sa mansion. ’Yon ay dahil maaga pa lamang ay umalis na si Ivan. Hindi niya alam kung ano ba'ng balak nito. Kung balak na lang ba nito na ganito na lang ba sila palagi. Walang interaction kahit ni isa. Katulad ng dating gawi, idinadaan niya na naman sa paglilinis ng mansion ang pagkabagot sa pagiging mag-isa sa loob nito. Magkaiba sila ng kuwarto ni Ivan ngunit tapat lamang nito ang kuwarto ni Celine. Mula nang mangyari ang araw na ’yon kung saan aksidente niyang napasok ang kuwarto nito ay mahigpit ng ipinagbawal ni Ivan sa mga kasambahay, at lalong lalo na sa kay Celine ang pumasok sa loob ng kuwarto nito. Lalo na kung wala raw naman siyang pahintulot dito. Dahil kahit ilang beses pa raw siya sabihin ng Ama niya na tabi silang matulog sa iisang kuwarto. Bagay na hindi sang-ayon si Ivan. Kaya pilit at pagpapanggap lang ang nagagawa nila. Dahil ang totoo hindi nito maatim na patuluyin at papasukin si Celine na alam naman niya ang rason. Iyon ay dahil

Hinayaan na niya si Ivan na mag-asikaso ng mga ipinamili niya dahil tutal wala itong ginawa kundi sirain ang araw niya. Kahit alam naman niya na may kasalanan din siya. Dahil mukha naman wala itong masamang intensyon sadyang dahil hindi lang siguro siya sanay sa kinikilos nito maging ang mga salitang lumalabas sa bibig ni Ivan. Katulad na lang ng nag-aalala, naghihintay at nagseselos? ’Yon lang naman ’yong mga sinabi niya kay Celine na hanggang ngayon ay nanatili pa rin palaisipan kay Celine. Natapos na lang niya ang pagligo ngunit hindi pa rin maalis sa isip niya ang mga salitang binitawan ni Ivan mismo sa mga mata niya. Hindi ba dapat ay matuwa siya? Pinilit na lang alisin ni Celine ang isipin na ’yon. Pagkatapos niyang mag-ayos ay muli na siyang bumaba para kumain ng almusal. Gano’n na lang kabilis na gumuhit ang gulat at pagtataka sa kaniya dahil sa naabutan niya pagkababa niya ng hagdan. Agad niya kasing naamoy ang napakabango niluluto na hindi siya puwedeng magkama

Niligpit niya na ang mga plato na pinaggamitan nilang dalawa habang si Ivan ay abala sa kaniyang cellphone. Nasa sala ito habang nakaupo sa sofa. Tutok na tutok ang mga mata nito sa kaniyang cellphone. Hilig din kasi nito ang paglalaro ng mobile legends. Isang sikat na laro na kinakaadikan ng mga nakararami ngayon. Nang matapos niya na ang gawain niya mabilis siyang nagtungo ng kuwarto. Naligo na. Tanging naka-oversize shirt lang na kulay gray at maong na kulay white ang sinuot niya. Bago bumaba para tumambay sa sala. “Iniimbitahan tayo ni Mommy, Celine.” Napatingin siya kay Ivan nang sabihin niya ’yon matapos nitong tumabi sa kaniya. “Gano’n ba? Ano’ng oras para makapagbihis na rin ako...” Suminghap siya, “For dinner, so please be ready.” Tumayo siya at naglabas ng susi. “Saan ka naman pupunta?” “Saan tayo, pupunta? Secret.” “Ha? Ano’ng tayo?” “Let's go,” Kinuha niya ang kamay nito dahilan para mabitawan niya ang remote. Mabilis niya ’yon ginawa bago pinatay ang TV. “T

“T-Teka! Saan naman dito ang banyo? Bakit kasi ang hilig nila sa malalaking bahay? Hindi naman nila siguro mapapasok lahat ng ’to sa dami ng rooms!” inis na bulong niya. Patuloy lang siya sa paghahanap ngunit napatigil siya ng mayroong humarang sa mga mata niya gamit ang kamay nito. “Ano ba?! Bitawan mo nga ako, sino ka ba?! Ano sa tingin mo ginagawa mo?” galit niyang tanong habang pilit na tinatanggal ang kamay nito sa mga mata niya. “Hulaan mo...” “Puwede ba? Wala akong oras para makipag-biruan!” Kusa naman siyang tumigil at inalis ang kamay niya sa mga mata ni Celine. Dahilan para magkaroon siya ng tyansa para tignan ito. “Arvin?” “The one and only!” usal niya na may malawak na ngiti sa labi. “Bakit naman ang sungit mo ah? Palala ng palala ’yan, panigurado mas mauuna ka pa magmukhang matanda sa akin pag palagi kang gan’yan!” bumungisngis pa ito na ikinairap ni Celine. “Sino ba naman kasi ang hindi magpapanik? Bigla-bigla kang nangtatakip ng mata.” “I'm just kidding, okay? A