Letitia's POV “Are you okay now?” tanong ni Krisha. Inangat ko ang aking ulo at tinignan si Krisha. “Hindi ako umiiyak dahil mahal ko pa si Bryson, umiiyak ako dahil alam kong malaya na ako,” saad ko at patuloy pa rin bumabagsak ang aking mga luha. “Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko, ganito ba ang pakiramdam na malaya na ako sa lahat ng sakit na naranasan ko?” dagdag ko. Ito na siguro ang simula ng bagong kabanata sa buhay ko. Malaya na akong bumuo ng bagong mga ala-ala. Magagandang ala-ala at malungkot na ala-ala. “Tara nga rito,” sabi ni Krisha, hinila niya ako at niyakap. Hindi ko maiwasan mapangiti. Alam kong ang mga luha na ito ay dulot ng saya. “I can't imagine, kung paano ka tumindig para sa sarili mo,” aniya at mas naramdaman ko pa ang higpit ng yakap niya. “Natakot ako, baka hindi ka makabangon baka hindi kana maging masaya pero i realize na hindi dapat ako matakot kasi alam ko at kilala ko na ang kaibigan kong si Letitia ay matatag,” dagdag niya. Bumitaw siya

Letitia's POV5yrs ago“Congratulations bes!” ngiting bati sa akin ni Krisha at agad akong niyakap ganoon din naman ako.“Thank you!” sagot ko. “Buti at nakarating ka akala ko pa naman busy ka sa work mo,” dagdag ko sabay kalas sa pagkayap niya.Abala kasi ito sa kanyang trabaho kaya akala ko talaga ay hindi siya makakapunta ngayong araw. “Bes! Hindi ko papalagpasin 'tong newly open branch mo no!” sabi niya.Sa loob ng limang taon, limang branch na ang naipatayo ko sa iba't-ibang lugar. Nakakatuwa dahil nagbunga lahat ng pinagpagudan ko. Nakangiti ako habang pinagmamasdan ang buong haligi ng bago kong cafe shop. “Grabe no, paunti-unti mong na aabot lahat ng pangarap mo bes,” napalingon ako kay Krisha na abala rin sa pagtitig sa buong gusali ng cafe.Tumingin siya saakin at ngumiti. “I'm so proud of you!”Natawa ako ng bahagya at hinila ang kamay niya papasok sa cafe.Hindi ko rin naman magagawa 'to lahat kung hindi ako sinuportahan ni Krisha. Hindi ko mabubuo lahat 'to kung hindi n

Letitia's POV“Hay!” buntong-hininga ko matapos kong ilipat lahat ng gamit sa sala. Hindi na kasi ako nagpatulong pa sa mga nagdeliver nang napamili kong furnitures at appliances. Naiplano ko na rin kasi kung saan ko ilalagay lahat ng furnitures ko. Mayroon na akong sketch kung anong magiging design sa sala kitchen at kuwarto. Matapos kong mai-ayos lahat ng gamit binagsak ko ang aking katawan sa mahabang sofa.Cozy type lang naman ang ginawa ko, gusto ko kasi malinis at binabagayan ang paligid dahil nasa Baguio ako ngayon. Gusto ko refreshing lang ang style ng mga gamit sa bahay. The house is not that big, sliding door na agad ang bubungad pagpapasok ka mula sa gate. Makikita mula sa labas ang sala at kitchen. Pag pumasok ka sa loob ng bahay mauuna ang sala at sumunod naman ang kitchen area. Mayroon din naman akong kuwarto sa itaas. A simple bedroom na tanging harang lang din ang sliding door, may coffee table sa labas ng balkonahe sa kuwarto at may mini office room din ako. Sa labas

Letitia's POVKung p'wede lang iiyak lahat ng sakit pero hindi e, iiyak ka lang para kahit papaano mabawasan yung sakit na nararamdaman mo. Tanging simoy lang ng hangin ang naririnig ko. Sobrang lamig nito pag tumatama sa aking balat. Nakatayo lang ako at nanatiling nakatitig kay Archer. Inaantay ang magiging sagot niya sa aking mga tanong.“Letitia....” Paunti-unti siyang naglakad papunta sa akin. Hindi ko alam ang iniisip niya ngayon pero naramdaman ko ang pagkabog ng puso sa paglapit niya.Nang malapit na siya sa akin, napalingon kaming dalawa sa nagsalita.“Archy?”“Chloe?” usal ni Archer. “What are you doing here?” dagdag niya.Hindi ko alam ang gagawin ko ngayon. Pinunasan ko agad ang aking mga luha at pilit ngumiti kay Chloe.“Oh, Hi Letitia!” aniya sa akin at kumaway-kaway pa.Nginitian ko lang siya at tinaas ko ang mga palad ko. “H-Hi.” Hindi ko alam kung nakikita niya ang namumugto kong mga mata. Hangga't maari ayokong ipakitang umiyak ako. Baka kasi anong isipin niya, wa

Letitia's POV“Letitia, I miss you.”Damang-dama ko ang simoy ng hangin sa aking balat subalit napapalitan ito ng init nang yakapin ako ni Archer mula sa likod. Mas lalong nag-init ang dalawa kong pisngi nang banggitin niya ang mga katagang iyon.Nakakabingi ang katahimikan tanging naririnig ko lang ang tibok ng puso naming dalawa.Naguguluhan ako sa mga nangyayari. Hindi ako makapaniwala na sa mga nalaman ko. Matagal nang alam ni Chloe ang tungkol sa akin, at pinagmukha nanaman nila akong tanga.Humarap ako kay Archer. “Gago ka ba!” malakas ko siyang sinampal sa kaliwa niyang pisngi.“Pinagloloko mo ba ako?” tanong ko at hindi ko mapigilan ang panginginig ng aking mga kamay. “Niloloko ninyo akong lahat!” sigaw ko. Hindi na napigilan ng luha at bumagsak na ito ng tuluyan.“Letitia! Let me explain okay!” saad niya sa matigas na tono.“Ano pa bang ipapaliwanag mo!?”“Please, just listen! It's okay with me if you don't forgive or believe me; I just need to explain myself." Ngayon lang Le