CHAPTER 52

Letitia's POV

“Are you okay now?” tanong ni Krisha.

Inangat ko ang aking ulo at tinignan si Krisha.

“Hindi ako umiiyak dahil mahal ko pa si Bryson, umiiyak ako dahil alam kong malaya na ako,” saad ko at patuloy pa rin bumabagsak ang aking mga luha. “Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko, ganito ba ang pakiramdam na malaya na ako sa lahat ng sakit na naranasan ko?” dagdag ko.

Ito na siguro ang simula ng bagong kabanata sa buhay ko.

Malaya na akong bumuo ng bagong mga ala-ala.

Magagandang ala-ala at malungkot na ala-ala.

“Tara nga rito,” sabi ni Krisha, hinila niya ako at niyakap.

Hindi ko maiwasan mapangiti.

Alam kong ang mga luha na ito ay dulot ng saya.

“I can't imagine, kung paano ka tumindig para sa sarili mo,” aniya at mas naramdaman ko pa ang higpit ng yakap niya. “Natakot ako, baka hindi ka makabangon baka hindi kana maging masaya pero i realize na hindi dapat ako matakot kasi alam ko at kilala ko na ang kaibigan kong si Letitia ay matatag,” dagdag niya.

Bumitaw siya