Todos os capítulos de Kumpadre: Capítulo 11 - Capítulo 20

SABELLE CORTEZ POINT OF VIEW Ilang araw ko ring tiniis ang masasakit na salita na naririnig ko mula sa ina ni Nikko pero this time ay hindi ko na kaya. Pakiramdam ko ay kahit na anong gawin ko ay palagi na lang akong mali sa paningin nya. Bawat kilos ko ay binabantayan nya at palagi syang may napupuna. Kanina, hindi ko naman sadyang masunog 'yung sinaing. Binantayan ko talaga 'yon at tiniyak kong mahina ang apoy bago ako pumunta ng banyo para umihi. Sa hindi ko malaman na dahilan ay bakit nasunog iyon? Pagbalik ko ay sobrang lakas ng apoy at bagay na ipinagtataka ko. Mahina iyon tandang-tanda ko. Ayokong isipin na may naglakas noon dahil ang ina lang naman ni Nikko ang kasama ko. "Ano ba yan? Wala na ngang pambili sinunog pa! Palibhasa kayong mag-asawa bumuo-buo ng pamilya pagkatapos sa akin lang pala lahat iaasa. Hayy.... kapag pinamahayan ka nga naman ng lintek, oo. Dumagdagdag pa sa pabigat bwiset!!!"Ayoko na sanang pansinin ang ina ni Nikko pero masyado naman ang pananalita ny

Lumipas ang tatlong araw at walang Nikko na nagparamdam kay Sabelle. Buhat ng sunduin sya nito at hindi sya sumama ay hindi na ito bumalik sa kanilang bahay. Malungkot na malungkot si Sabelle. Halos hindi sya makakain gawa ng kakaisip kung nasaan na ang asawa at hindi na ito bumalik. Gabi-gabi nyang pinapanalangin na sana ay dumalaw ito sa kanya. She badly missed it. Wala naman syang magawa kung hindi ang mag intay. Hindi naman nya ito pwedeng puntahan dahil bukod sa hindi sila okay ng biyenan nya ay ayaw rin syang palabasin ng kanyang mga magulang dahil masama ang loob ng mga ito sa nangyari sa kanya. Tanging ang unan lamang ni Sabelle ang naging saksi sa kanyang kalungkutan. She breaks down easily. Kada gabi kasi na lumilipas na hindi nya kasama ang asawa ay para syang nanghihina. "Nasaan ka na ba? Hindi mo na ba ako mahal? Ganun na lang ba 'yon? Huh? Bakit?" Ni hindi nya sinasagot ang tawag ng kanyang ina. Hindi nya rin pinagbubuksan ang kanyang ama. Pirmis lang syang nakadukd

SABELLE CORTEZ POINT OF VIEW "Sab? What Happened? Nagsusulat kaba?"Lumapit sa akin si Nikko at hinagod ang likod ko. "May nakain lang siguro ako kagabi na hindi okay sa akin kaya ganito." Ngunit napaisip din ako kung ano nga ba 'yung nakain ko. Para piritong tilapia lang yon at dati ko naman iyong kinakain. "Okay ka na? Come. Maupo ka muna." Inakay nya ako sa upuan. "Gusto mo bang hindi muna ako pumasok? May masakit ba sa 'yo?" Sobra-sobra ang pag aalala nya sa akin. "No. Im okay. Pumasok ka. Bawal ka pang umabsent. Nga pala, nakapagluto na ako. Hinanda ko na rin yung babaunin mo. Saglit, timpla lang kita ng kape." Sinced nang bumukod na kami ay araw-araw akong gumigising para ipag-utos sya ng almusal at ipaghanda ng babaunin. Ito kasi ang natutunan ko sa pamimiyenan ko, na dapat ang babae ang nag aasikaso sa lalaki bagay na ginagawa ko ngayon. ."No, ako na ang magtitimpla. Mamahinga ka muna." Inawat ako ni Nikko at sya na ang nag prisinta na mag timpla ng kape nya. "Sigurado kan

SABELLE CORTEZ POV Hindi biro ang sakit na naramdaman ko sa pag-lalabor. Hindi ko maipaliwanag yung sakit. Parang bumuka yung balakang ko na may ngalay. 'Ni hindi ko magawang ngumiti that time. Totoong hindi madali ang manganak lalo pa't nanganganay ngunit heto at nakayanan ko ang lahat. Nakayanan ko ng wala sa tabi ang magulang ko at tanging ang asawa ko lang. Hindi nya ako iniwan. Hawak hawak nya lang ang kamay ko hanggang sa tagumpay kong mailabas ang anak namin. "CONGRATULATIONS! Ang cute! Its a bouncing baby boy!" "Thankyou Lord!"Lahat ng hirap at pagod ko sa panganganak ay kaagad napawi matapos kong makita ang anak ko. Totoo nga, ang cute nya at mana sa ama. Naiiyak pa ako habang inilalagay sya sa gilid ko. "Mana may Daddy, may dimples." Sabi ng Nurse. I have no doubt. Si Nikko naman talaga ang kamukha. "Syempre, inlove na inlove sa akin ang mommy nya kaya iyan, nakuha ang lahat sa akin."Kinikilig yung Nurse sa sinasabi ni Nikko and well, di na lang ako umalma. Totoo nam

SABELLE CORTEZ POINT OF THE NAPAKASAMA ng loob ko ngayon. yung feeling na kababati nyo lang ng biyenan nyo pero nagkaroon na naman ako ng dahilan Lara magdamdam sa kaniya. Paano naman galing sya sa amin, and then nang pumunta ako sa kanila ay makikita ko Roon ang asawa ko. i dont know how?i dont know why?i fucking dont know kung ano ang nangyayari sa asawa ko. pag-uwi namin sa bahay ay kaagad kong inilapag si seve sa kuna at pagkatapos ay hinarap si Nikko. "now, Care to explain? anong ginagawa mo roon? Bakit hindi ka pumasok?""Sab, im sorry. ang totoo nyan, kaya ako na roroon ay dahil--- dahil...." hindi nya masabi-sabi ang gusto nyang sabihin. "what? dont tell me na kaya ka naroroon ay dahil wala ka ng trabaho?" Ewan ko kung bakit nasabi ko iyon. imposible naman, pero iyon ang lumabas sa bibig ko. hindi sya kumibo. nakayuko lamang sya at Hinuhuli ang kamay ko. silence means yes. "Sab, im sorry if i am a failure to you. Hindi ko naman sinadya na matanggal sa trabaho. kaso,