Lumipas ang tatlong araw at walang Nikko na nagparamdam kay Sabelle. Buhat ng sunduin sya nito at hindi sya sumama ay hindi na ito bumalik sa kanilang bahay. Malungkot na malungkot si Sabelle. Halos hindi sya makakain gawa ng kakaisip kung nasaan na ang asawa at hindi na ito bumalik. Gabi-gabi nyang pinapanalangin na sana ay dumalaw ito sa kanya. She badly missed it. Wala naman syang magawa kung hindi ang mag intay. Hindi naman nya ito pwedeng puntahan dahil bukod sa hindi sila okay ng biyenan nya ay ayaw rin syang palabasin ng kanyang mga magulang dahil masama ang loob ng mga ito sa nangyari sa kanya. Tanging ang unan lamang ni Sabelle ang naging saksi sa kanyang kalungkutan. She breaks down easily. Kada gabi kasi na lumilipas na hindi nya kasama ang asawa ay para syang nanghihina. "Nasaan ka na ba? Hindi mo na ba ako mahal? Ganun na lang ba 'yon? Huh? Bakit?" Ni hindi nya sinasagot ang tawag ng kanyang ina. Hindi nya rin pinagbubuksan ang kanyang ama. Pirmis lang syang nakadukd
Gamit ang perang nahiram kay Mart ay humanap kaagad si Nikko ng bahay na maaari nilang tuluyan ng kanyang asawa. Naswerte naman sya at ang nahanap nya ay malapit lapit lang sa trabaho nya. Kaagad syang nag-down sa may ari at nagsabi na lilipat din sila sa lalong mabilis na panahon at pumayag naman ang kasera. Excited na si Nikko na mamili ng mga gamit nila dahil nabitin sya sa ginawa nila kagabi sa motel. Ang gusto nya ay kumpleto na ang mga gamit kapag inuwi na nya si Sab dito. Kaya kahit mahirap para sa kanya na hindi ito makita sa loob ng isang araw ay tiniis na lang nya at inilaan ang oras sa pagbili ng mga pangunahing gagamitin nila tulad ng sala set, dinning table at Chairs, kama, at mga gamit pang luto. Halos naka 40 k si Nikko ngunit marami pa ring kulang at kailangang bilhin gaya ng durabox, planta at wachine. Dito nya narealised na hindi pala madali ang mag-umpisa lalo pat nagsimula talaga sila sa walang wala talaga. Napagod sya sa pamimili kaya hindi na sya nakadaan kay
SABELLE CORTEZ POINT OF VIEW "Sab? What Happened? Nagsusulat kaba?"Lumapit sa akin si Nikko at hinagod ang likod ko. "May nakain lang siguro ako kagabi na hindi okay sa akin kaya ganito." Ngunit napaisip din ako kung ano nga ba 'yung nakain ko. Para piritong tilapia lang yon at dati ko naman iyong kinakain. "Okay ka na? Come. Maupo ka muna." Inakay nya ako sa upuan. "Gusto mo bang hindi muna ako pumasok? May masakit ba sa 'yo?" Sobra-sobra ang pag aalala nya sa akin. "No. Im okay. Pumasok ka. Bawal ka pang umabsent. Nga pala, nakapagluto na ako. Hinanda ko na rin yung babaunin mo. Saglit, timpla lang kita ng kape." Sinced nang bumukod na kami ay araw-araw akong gumigising para ipag-utos sya ng almusal at ipaghanda ng babaunin. Ito kasi ang natutunan ko sa pamimiyenan ko, na dapat ang babae ang nag aasikaso sa lalaki bagay na ginagawa ko ngayon. ."No, ako na ang magtitimpla. Mamahinga ka muna." Inawat ako ni Nikko at sya na ang nag prisinta na mag timpla ng kape nya. "Sigurado kan
"CONGRATULATIONS!!! ITS A BOY!" pagkumpirma ng doktor na nag-uultra Sound.Hindi maitago ni Nikko ang saya nya. Iyon kasi ang panalangin nya, na sana ay lalaki ang magiging anak nila at lalaki nga! Tuwang-tuwa ang mag asawa. Panay pa ang halik ni Nikko sa tiyan ni Sabelle. "Ang suwerte ng magiging baby nyo, kitang kita ko na mahal nyo ang isa't isa. " sabi ng doktor. Napaka sweet kasi ng dalawa. Iba yung pagka sweet nila kumpara sa ibang mga na ultrasound na nya. "Kami po ang suwerte sa pagdating nya. Mamahalin po namin sya ng Lubos. Lahat po ay ibibigay namin sa kanya." Si Nikko ang nagsabi. "Kung ganoon, maari na kayong umuwi. Ingatan mo si misis dahil medyo maselan ang kanyang pagbubuntis.""Opo. Maraming salamat po!"Gaya ng napagkasunduan, after nila sa Chuck up ay dumiretso sila sa mall upang kumain. Sa tinagal-tagal ay ngayon lang nailabas ni Nikko si Sabelle. In short, ngayon lang sila nakapag-date. Sa isang kilalang fast Food restaurant nya ito dinala. Si Nikko na ang umo
SABELLE CORTEZ POV Hindi biro ang sakit na naramdaman ko sa pag-lalabor. Hindi ko maipaliwanag yung sakit. Parang bumuka yung balakang ko na may ngalay. 'Ni hindi ko magawang ngumiti that time. Totoong hindi madali ang manganak lalo pa't nanganganay ngunit heto at nakayanan ko ang lahat. Nakayanan ko ng wala sa tabi ang magulang ko at tanging ang asawa ko lang. Hindi nya ako iniwan. Hawak hawak nya lang ang kamay ko hanggang sa tagumpay kong mailabas ang anak namin. "CONGRATULATIONS! Ang cute! Its a bouncing baby boy!" "Thankyou Lord!"Lahat ng hirap at pagod ko sa panganganak ay kaagad napawi matapos kong makita ang anak ko. Totoo nga, ang cute nya at mana sa ama. Naiiyak pa ako habang inilalagay sya sa gilid ko. "Mana may Daddy, may dimples." Sabi ng Nurse. I have no doubt. Si Nikko naman talaga ang kamukha. "Syempre, inlove na inlove sa akin ang mommy nya kaya iyan, nakuha ang lahat sa akin."Kinikilig yung Nurse sa sinasabi ni Nikko and well, di na lang ako umalma. Totoo nam
NAISIP ni Nikko na umuwi sq kanyang ina. Sa lahat kasi ng tao sa mundo ay alam nya na maiintindihan at maiintindihan sya nito. Kahit na alam nyang may sama ito ng loob sa kanilang mag-asawa gawa nga ng pag-alis nila sa puder nito."Anong masamang hangin at naligaw ka ata." Masama pa rin ang loob ni Ellen sa anak kaya talagang sinalubong nya ito ng nakasumangot ang mukha. "Inay, ano ba naman yan? Ang tagal nating hindi nagkita tapos ganyan ka pa? Hindi mo ba ako na-miss?" Alam ni Nikko ang kiliti ng kanyang ina. Niyakap nya lang ito at pinaghahalikan sa pisngi hanggang sa nahuli na nya ang loob nito. "Abay, bakit hindi magiging ganito ang reaksyon ko? Halos isumpa mo ako dahil sa asawa mo. Ngayon, uuwi uwi ka rito? Umamin ka nag-away kayo, Noh?" Iyon agad ang naisip ni Ellen. Kulang isang taon kasi syang natiis ng anak kaya kataka-takang bigla itong umuwi. Tumahimik lang si Nikko kaya inisip nito na totoo. "Sabi na, e."Samantala, Na-miss talaga ni Nikko ang ina nya at ang bahay nil
SABELLE CORTEZ POINT OF THE NAPAKASAMA ng loob ko ngayon. yung feeling na kababati nyo lang ng biyenan nyo pero nagkaroon na naman ako ng dahilan Lara magdamdam sa kaniya. Paano naman galing sya sa amin, and then nang pumunta ako sa kanila ay makikita ko Roon ang asawa ko. i dont know how?i dont know why?i fucking dont know kung ano ang nangyayari sa asawa ko. pag-uwi namin sa bahay ay kaagad kong inilapag si seve sa kuna at pagkatapos ay hinarap si Nikko. "now, Care to explain? anong ginagawa mo roon? Bakit hindi ka pumasok?""Sab, im sorry. ang totoo nyan, kaya ako na roroon ay dahil--- dahil...." hindi nya masabi-sabi ang gusto nyang sabihin. "what? dont tell me na kaya ka naroroon ay dahil wala ka ng trabaho?" Ewan ko kung bakit nasabi ko iyon. imposible naman, pero iyon ang lumabas sa bibig ko. hindi sya kumibo. nakayuko lamang sya at Hinuhuli ang kamay ko. silence means yes. "Sab, im sorry if i am a failure to you. Hindi ko naman sinadya na matanggal sa trabaho. kaso,
Nikko Alferes Point of view what a fucking tired Day!yung tipong maaliwalas akong umalis ng bahay, maiipit lang pala ako sa traffic. nakakapang hina ang init. may aircon naman 'yung bus ngunit tagaktak pa rin ang pawis ko. ang lakas makapag init ng ulo. mabuti na lang ay kontrol ko ang sarili ko at wala akong ibang iniisip kun 'di ang pamilya ko. kung paano ko sila bibigyan ng magandang kinabukasan. focus lang ako sa goal ko ngayong araw na makahanap ng maayos at matinong kumpanya na babayaran ako base sa skills at talento ko. Iyon ang target kong pasukan ngayon. back to zero. apply rito apply doon. talagang hindi ko alintana ang pagod. lahat ng sa tingin ko ay magandang kumpanya ay talagang tiyaga kong nagpasa ng resume. Inabot ako ng maghapon ng puro ganun pero sa tingin ko ay sulit naman ang lakad ko ngayon kung isa man sa mga ito at tatawagan ako. kaya naman nakuha ko nang maka tulog sa bus dahil kampante ako na isa sa mga iyon ay matatanggap ako. samantala. bagsak balikat a