Bata pa lamang si Maddy ay puro paghihirap na ang kan'yang naranasan mula sa kan'yang ama-amahan at ang anak nito. Maging sa mga kan'yang kaklase ay nabubully siya. Tiniis niya ang lahat ng iyon. Kahit na sobrang nababasag na siya at sobrang nasasaktan. Ngunit nag-iba ang ihip ng hangin nang ang kan'yang bunsong kapatid ang na-bully ng mga kaklase nito. Tila nilukuban ng demonyo ang batang si Maddy nang makitang ang kapatid niya naman ang pinagkakaisahan. Sa sobrang galit niya ay inabangan niya ang isang kaklase nito na nambully at walang awa itong pinatay. Magmula noon ay tila nakaramdam ng satisfaction si Maddy magmula ng mangyari iyon. Lahat ng ginagawan sila ng kasamaan ay pinapatay niya.Ngunit ang kademonyuhan niyang iyon ay nawawala sa tuwing umuuwi siya ng bahay. Kaya niyang labanan at paslangin ang kasingkatawan niya ngunit iba pagdating sa kan'yang ama-amahan at sa anak nito. Napakalakas ng mga ito kaya naman wala siyang magawa kahit na molestyahin nila ang katawan niya."S

Nang maputol ang zipline ni Rina ay abot-abot ang aking kaba. Lalo na nung hindi ko siya makita na umahon kaagad. Magaling lumangoy si Rina kaya nagtataka ako na hindi agad siya umahon. Dali-dali akong nag-dive sa tubig at hinanap ko siya agad sa ilalim. Hindi ganoong kalinaw ang tubig kaya nahirapan ako na hanapin siya.Habang nasa ilalim ng tubig ay takot na takot ako. Takot akong mawala ang aking asawa.Nang mahanap ang asawa ko ay wala na siyang malay at nakasabit parin ang harness sa kan'yang katawan. Dali-dali ko yung tinanggal at mabilis siyang naiahon sa tubig. Umiiyak na ako ng hindi ko maramdaman ang kan'yang pulso. Isa akong doktor at alam kong dapat kalmado lamang dapat ako para mailigtas ko ang aking asawa. Ngunit sadyang mahirap paglabanan ang kaba at takot na isiping mawawala ang aking asawa sa isang iglap lamang. Pilit kong dinadasal na sana ay magkamalay na siya.Ang anak namin na si Kelsey ay takot na takot na rin at rinig na rinig ko ang palahaw niya. Lalo akong na

Naalala ko noong nililigawan ko pa lamang si Karina. Oo, nililigawan ko na kahit na kaka-break pa lang nila noon. Ganoon ako kadesperado, ganoon ako kabaliw sa kan'ya. Gusto kong ipakita sa kan'ya na may karamay siya, kaya kahit malayo ang bahay nila ay palagi akong napunta sa kanila.Palagi kong sinasabi na may nilakad ako sa malapit at dumiretso lamang sa kanila na agad niya namang pinaniniwalaan.Tandang-tanda ko pa noon, dumaan ako sa petshop upang maghanap ng cute na aso na p'wede kong ibigay kay Rina. Gusto kong tuluyan niyang makalimutan ang kan'yang ex kaya naman gagawin ko ang lahat mapasa akin lamang siya. Siguro ganoon talaga kapag may mahal ka, lahat ay gagawin mo, mahalin ka lang niya kahit pa may maapakan kang iba. Kasalanan niya, sinaktan niya na. Kaya ngayon ay ako naman. At pinangako ko sa sarili na kahit kailan ay hinding-hindi na siya masasaktan pa.Tuwang-tuwang kumahol sa akin ang isang bolognese na aso na agad siguro akong nagustuhan. Kulay tsokolate ang balahib

Karina's Pov:Pasado alas dose na nang mapagpasyahan naming umuwi. Paglabas namin ay malakas na ang ulan sa labas.Ngayon ko lang napagtanto na liblib at medyo malayo sa bayan ang pinahdausan ng reunion namin. Halos hindi ko kasi napansin ang daan dahil kausap ko si Noah."Naliligaw ata tayo, lowbat na pati ako," sambit ni Noah."Huh? Pa'no 'yan? lowbat na rin ako."Sakto naman na may nadaanan kami na malaking bahay na ginawang hotel. Tumigil muna kami at nagpasyang bumaba. Sobrang lumalakas na rin ang ulan at bumabaha na din, sa tingin namin ay hindi kakayanin ng aming sasakyan kung susuungin pa namin ang baha. Pinayungan ako ni Noah nang makababa ako sa sasakyan. Nang makita namin ang bahay ay tila tinayuan ako ng balahibo sa hitsura nito. Luma na at tila panahon pa ito ng kastila ginawa. May nakasabit sa tarangkahan na Hotel De Espeluznante."Sigurado ka ba dito?" tanong ko kay Noah nang may pagaalinlangang pumasok. Naawa ako bigla sa kan'ya nang mapadako ang tingin sa kanang bali

Matagal akong tumambay dito sa tubuhan habang pinagmamasdan lamang si Noah habang nagtatabas ng tubo.Lumapit ako sa kan'ya dahil gusto ko siyang makausap kahit mainit. Bakit ba kasi 'di ako nakadala man lang ng payong! hays... ang init tuloy!"Alam mo ba na asawa kita sa hinaharap?"Nilingon ako nito saglit at tumaas ang kan'yang kilay tapos sabay iling at muling nagtabas ulit ng tubo. Grabe, 'di talaga ako pinansin."Totoo 'yun! asawa kita talaga!" pangungulit ko pa.Nagtiim bagang ito at hinubad niya ang suot na sumbrero at ipinatong sa aking ulo. Pagkatapos ay bumalik ulit sa kan'yang ginagawa.Napangiti tuloy ulit ako sa ka-sweetan niya. Kahit galit ay inaalala pa rin ako. Kinikilig na naman ako."Ahhh... n-naniniwala ka ba sa akin?" Damn that dark piercing eyes! Nauutal tuloy ako sa tingin niya!"Baka kulang ka lang sa kain o tulog, Binibini?" tanong niya nang hindi tumitingin sa akin. Tila hindi naniniwala at tinawanan lang ako."Maganda naman ako, 'di ba?" sabay silip sa kan'y