All Chapters of Babysitter's Hot Deal with the Jerk: Chapter 61 - Chapter 70

Maraming yabag ang sunod na narinig, at makalipas ang ilang segundo, lumitaw ang limang myembro ng grupo nila, maliban kay Madam at Royce at may hula siyang magkasama ang mga ito. Inikutan siya ng mga ito na tila ba pinag-aaralan siya. O baka naman iniisip kung ano ang pinakamasakit na bagay na maaaring gawin sa kaniya. Nagulat siya nang umatras ang mga lalaki at tanging si Vashti na lang ang naiwan na may hawak na latigo. Hindi niya napigilang matawa ng malakas dahil doon. "What? You can't hurt a girl? Aw, ang gentleman niyo naman pala, guys." Panunuya niya at tumawa siya nang tawa bago ito natigil nang sampalin siya ni Vashti sa mukha niya gamit ang kamay nito. "Eh di natahimik ka?" Ngumisi ito bago lumuhod sa harapan niya. Wala na 'yung babaeng ngumiti sa kanya noon. Ngayon ay nakikita na niya kung gaano kasama si Vashti sa kabila ng magandang mukha nito. Tunay ngang malakas makaloko ang panlabas na anyo. "Alam mo, Coreen. You should actually feel honored. Kailangan mong mama

Hindi sumagot si Uriah pero siguradong-sigurado si Coreen na ito ang lalaki! "Saan mo ako dadalhin?" Tanong niya habang inililibot ang mga mata sa nadaraanan. Sinubukan niyang kilalanin ang daan at paligid pero sa dismaya niya ay puro puno lang ang nakikita niya. "We're far enough." Halos mapatalon siya nang sa wakas ay sumagot si Uriah na nagpapatunay sa kanyang hinala. Pinagmasdan niya ang pagtanggal nito ng itim na maskara na nakatakip sa mukha nito bago ito itinapon sa tabi nito. "Bakit? Bakit mo ako niligtas?" Naguguluhang tanong niya. Wala siyang maapuhap na dahilan. "Sa parehong dahilan kung bakit gusto mong mamatay." Simpleng sagot nito, ngunit labis ang naging epekto nito kay Coreen. Hindi napigilan ni Coreen ang makaramdam ng pagkaantig dahil doon. Tama pala siya kung tutuusin. Mahal nga nito si Anabeth. He cares for her enough para itigil ang kalokohang ito at bumaligtad sa pamilya nito. Pero hindi rin niya maiwasang malungkot din. Hindi iyon ginawa ni Royce. Hind

Wala na siyang nagawa nang hilahin nila siya palayo mula sa bangin dahil parang lantang gulay na rin si Coreen. Hindi na siya lumaban kila Uriah at Anabeth dahil nawalan na siya ng lakas habang nakatulala lang at tila naging blanko ang isipan. Alam niyang muli silang sumakay sa van para samantalahin habang sugatan ang mga kalabang buhay pa rin na sila Janice at Zyke. Kahit walang maramdamang emosyon, nagawa pa rin niyang makita sa labas nang dumating si Vashti kasama ang ibang tauhan ng mga ito. Nakakabingi ang malakas na tunog na nilikha ng mga gulong nang tangkain ni Urian na lumayong muli, ngunit wala nang mas nakakabingi pa sa katahimikang nararamdaman niya mula sa kaloob-looban ko. Muli ay pinaulanan ng bala ang sasakyan nila habang lumalayo sila at hinahabol naman nila kami. Nanatili siyang tulala sa kawalan kahit pa walang sabi-sabing naghagis si Uriah ng bomba sa gawi ng mga ito upang hindi makasunod. Nanatili siyang tulala kahit nang makalayo kami at makisalamuha sa ibang

"As you two know, the moment I betrayed the family, I practically lost everything. My money, my influence, hell, even my restaurant," Pagbubukas ng paksa ni Uriah habang magkakaharap sila isang araw at inilalapag sa lamesa ang mga bagay-bagay sa plano nila. "May sapat naman akong pera pang-araw-araw natin. Pero kailangan nating magtipid. It's a good thing I saved up since I joined the clan. Hindi nila alam na may burner account ako.""Sapat ka riyan, sanay ka lang sa gastos kamo. Konti ba ang isang daang milyon mahigit para sa'yo?" Napapaikot ang mga matang sabi ni Anabeth at hindi alam ni Coreen kung matatawa ba siya nang bahagyang ngumuso si Uriah. "Do you know how expensive my taste is? I can spend half a million in just a day itself." Pagrereklamo nito. "Well, kailangan mo nang matutong magtipid. At please lang, huwag ka nang magluto ng bongga. Kahit isang ulam lang sa isang araw ay pwede na." "It's for your sake. I want some meat on you, babe. I love you the way you are, but y

Pinilit ni Coreen na iwaksi ang imahe ni Royce at inisip na ito ay produkto lamang ng guni-guni. Normal lang na dayain siya ng mga mata at isip na makita ang isang taong labis niyang pinangungulilaan kahit na hindi na ito babalik pa. Sa halip ay sa misyon niya itinutok ang atensyon. "This might sound dangerous and crazy, but I think this would be the only way. Wala tayong nakukuha o nakikita pa.""Ano 'yun, Uriah? Nakahanda akong gawin ang kahit na ano. Sa tagal ng pananatili ko roon, sa tagal kong nakikita ang mga taong sinasamantala nila, hindi ko na rin maatim na makita ang pagmumukha ni Zyke." Nanggagalaiti niyang sabi habang nakakuyom ang kamao. Kasalukuyan sila ngayong nasa sala ng paupahang kinuha nila. Isa lang itong simpleng bungalow pero malawak ang paligid. Ito ang pinili nila dahil malayo sa ibang bahay, malayo sa mapanuring mga mata. "I know, I feel you. Kahit sa camera mo lang ko siya nakikita ay gusto ko na siyang kalmutin." Gigil din namang sabi ni Anabeth. Inilapa