Lahat ng Kabanata ng LOVING THE CEO'S MISTAKEN IDENTITY: Kabanata 11 - Kabanata 20

IRITADO SI GEMMA. Palakad-lakad siya sa kabahayan. Nag-iisip ng paraan kung paano magkakaroon ng katuparan ang mga plano nila ni Owen. “Naunahan tayo ni Theodore,” saad niya, “nailabas na niya ng bansa si Russell at walang nakakaalam kung saang parte ng mundo naroon ang bansang iyon,” pagpapatuloy pa, “kung bakit naman kasi napakabagal n’yong kumilos. Kung nakidnap n’yo na ba agad ang Russell na ‘yon, di sana’y napakadali mo nang makakapagpanggap bilang siya. Lalo na kung pinatay n’yo na ang anak ni Theodore,” dagdag na paliwanag pa, “ikaw na ang magiging tagapagmana ng lahat ng kayamanan at negosyo ng mga Rossell dahil ikaw na talaga ang magiging si Russell Rossell!” Nag-iisip rin si Owen. “Dalawa ang girlfriend ni Russell,” nasambit niya habang binubuo sa isip ang binabalak na gawin, “’yung isa si Joanne Javier. Mayaman, pero kaliwete. Kinakaliwa niya si Russell. Nakikipagrelasyon siya kay Brendon na anak ni Solenne,” pagpapatuloy niya, “at hindi lang ‘yon. Ka-fling pa rin niya

“MASAYA KA!” Pagpansin agad ni Gemma pagkakita kay Owen na pumapasok sa pintuan. Kakaiba ang galaw ng kanyang anak-anakan. Wari’y nagliliwanag ang mukha nitong punung-puno ng walang pangalang kasiyahan. Pati ang hakbang nito’y wari’ng napakagaan at tila ba halos hindi sumasayad sa sahig ang paa. Kumikislap na tila bituin ang mga mata nitong hindi maitingin sa kanya nang diretso. Nilapitan siya ng anak-anakan. Kinuha ang isang kamay niya at idinikit ang likod niyon sa noo nito bilang pagbibigay galang. Ang pagmamano ang isa sa mga pagbibigay galang sa kanya ang itinuro ni Gemma sa anak ni Theodore Rossell na pinalaki niya bilang kanyang anak. Pagmamano na nang magbinata ito ay isina-isantabi at pinalitan ng pagbibeso-beso. Hindi na niya matandaan kung kailan huling nagmano sa kanya si Owen. Naging moderno na ang pananaw nito sa buhay at ang pagmamano ay naging pagbibeso-beso na nga. “Magdamag kang hindi umuwi,” saad niya, “masyado mo akong pinag-alala,” pagpapa-guilty pa niya dito

“HINDI MO KAILANGANG gumamit ng mga highfalutin words para masabing isa kang magaling na writer. Maraming manunulat na simple lang kung gumawa ng mga novels, pero malalim ang meaning at tinutumbok ng istorya.” Nakapangalumbabang pinagmamasdan ni Shelley si Owen na habang nagsasalita ay palakad-lakad sa kanyang harapan. Tila ba ito isang professor na nagli-lecture sa harap ng mga istudyante sa isang silid aralan. "Buti na lang at hindi nabura sa kanyang alaala ang kanyang talento sa pagsusulat." Ang nasa isip niya na ang akala ay si Russell ang nasa harapan niya. Hindi maiwasang bumilis ang tibok ng kanyang puso, na nagiging dahilan upang hindi makapasok nang ganap sa kanyang utak ang mga ipinaliliwanag ng lalaking nagtuturo sa kanya kung paano maging isang effective na manunulat. Nag-iingay ang kanyang puso. Nagwawala sa nararamdamang pag-ibig. “Katulad ng pag-ibig,” tumigil sa harapan niya ang nagli-lecture. Naniin sa mesang kinapapatungan ng kanyang siko, bago nagpatuloy sa p

BOG! BOG! BOG!Kasabay ng mga pagkalabog sa pintuan ay kumakabog din ang puso ni Shelley sa matinding nerbiyos. Dinampot niya ang cellphone na nakatulugan niya sa kanyang tabi. Pinindot iyon upang alamin ang oras.2:00 A.M.Lalo pang kinabahan ang babae, “Diyos ko, oras ngayon ng mga mandurugas,” ang agad pumasok sa isip niya, “baka magnanakaw ‘yung kumakalabog na ‘yon sa pinto, ah! Baka reypis, baka…” kung ano-ano mang mga masasamang uri ng tao ang pumasok sa kanyang isipan.Kinatakutan ang sariling kaligtasang pinindot niya ang numero ng telepono ng pinakamalapit na police station sa emergency numbers na nakalista sa kanyang phone.Mabilis ang naging tugon ng kanyang tinawagan.“Ano po ang emergency, Ma’m?” Tanong agad sa kanya ng boses babae na sumagot sa phone, matapos niyang mag-hello.“May tao sa harapan ng bahay ko. Kinakalabog niya ang pintuan ng bahay…natatakot ako. Papasukin niya ang bahay ko!”“Nag-iisa lang po ba kayo, Ma’m?”Hindi nagawang sagutin ni Shelley ang tanong na

“HUWAG KANG MANGARAP na pakakasalan kita, Roman,” mariing pahayag ni Gemma Garcia sa lalaking nagpanggap na kanyang boyfriend sa harap ni Owen, “hindi ang katulad mo lang ang pangarap kong maging asawa!” panlalait pa niya. Pumuno sa buong bahay ang malakas na halakhak ng lalake, na halos bumingi kay Gemma. Matagal ang halakhak na iyon. Umiinsulto. Nang-iinis. Nagkakandaluha ang mga mata ni Roman ng tumigil sa pagtawa. “Alam mo, ang galing mong magpatawa,”sarkastikong saad nito habang pinupunasan ng panyo ang mga matang nagluha, “paano mo akong magiging asawa, e, matagal na akong may asawa? Matagal na akong ikinasal!” Namula ang mukha ng babae sa magkahalong galit at pagkapahiya. “At hindi ko kailanman hihiwalayan ang asawa ko lalo pa’t kung ikaw lang ang ipapalit ko sa kanya,” pagpapatuloy ng head ng security force na nagbabantay sa mansiyon ng mga Rossel “kaya’t ang pagiging mistress lang ang magiging papel mo sa buhay ko. Kabet!” Hindi nakahuma ang babae sa mga panlalait, pang-