GALIT NA GALIT SI Solenne. “Hindi mo siya dapat binaril,” sigaw niya kay Roman, “kontrolado na ni Owen ang sitwasyon. Bakit kailangang barilin mo pa siya?” Nasa bingit ng kamatayan si Domingo Sabado alias Sandy Samedi, dahil sa tama ng baril sa lugar na malapit sa puso. “Ano ba ang ipinag-aalala mo kung sakali at mamatay siya?” tanong ni Roman, “hindi ba mas mainam nga ‘yon at wala ng manggugulo pa sa sa ‘yo?” “Paano mo naman natiyak na wala na ngang manggugulo kung mamatay ang baliw na ‘yon,” ganting tanong ni Solenne, “hindi ba kaya mas tama kung mabubuhay siya at mapipiga mo ang mga impormasyon sa kung sino ang nag-utos sa kanyang sumugod dito at kung bakit?” “Kung may mastermind man sa pagsugod ng Sandy Sameding ‘yon dito ay malamang sa hindi na iyon ay ang resource person ni Owen,” pagdidiin ni Roman kay Owen, “isipin mo, ibinigay niya ang detalye ng pagsugod dito ng taong ‘yon pero hindi niya nasabi kung ano ang dahilan at kung sino ang mastermind.” “Sino ba si Sandy Samedi

WARING LUMULUNDAG SA tuwa ang puso ni Shelley nang mula sa dinudungawang bintana ay matanaw ang inaakalang si Russell na naglalakad, papunta sa bahay niya. Parang batang musmos, nagtutumulin itong tumakbo pababa ng bahay. Huminto ito sa likod ng pinto. Pinigil ang excitement na nararamdaman. Hindi niya gustong ipahalata sa dumarating ang sobrang saya na kanyang nararamdaman. “Baka isipin niyang patay na patay ako sa kanya,” ang bulong, “kahit nga totoo hindi ko pa rin ipapahalata sa kanyang head over heels in love talaga ako sa kanya. Hindi ko aaminin. Isipin pa niyang cheap ako!” Hinintay ang pagkatok ni Owen. Ngunit nainip na siya sa kahihintay ng pagkatok ng kinasasabikang makita ay wala pa rin siyang katok na naririnig. Naghintay pa ng ilang sandali. Umasa na may nasalubong lang ito na kumausap kaya na-delay. Wala pa rin ang katok na hinihintay. Nag-alala. “Baka may biglang kumidnap na sa kanya. Baka may sumalbahe. Baka…” Maraming baka at kung ano-ano pang mga pag-aalala

NATATARANTA AT MASYADONG nako-conscious, hindi malaman ni Gemma kung ano ang ikikilos sa harap ng lalaking kay tagal na niyang pinapangarap na makasama sa buhay. Ang kanyang iniilusyon sa maraming gabing nagdaan sa kanyang buhay. Ang kanyang obsesyon. Pakiramdam niya’y naging teen-ager siyang muli. Isang high school student na bumibilis ang pintig ng puso sa harapan ng crush nito. Nag-iinit ang kanyang pakiramdam sa pagbilis ng daloy ng dugo niya na nagiging dahilan upang ang kanyang mga pisngi ay mamula. Malikot ang kanyang mga matang hindi niya malaman kung saan siya titingin. Nalulula siya sa pakiramdam na nararanasan. Embarassed sa pagkakatingin sa kanya ng kaharap na tila ba tumatagos sa kanyang kaluluwa. Ngumiti siya upang patayin ang embarrassment na nararamdaman. Umaasang ngingitian din siya ng kinahuhumalingan at magkakapalagayang loob na sila. Nabigo siya. “You look familiar.” Saad ni Theodore na hubad sa ano mang damdamin ang expression. Nabuhayan ng loob si Gemma. I

POOT ANG AGAD na naramdaman ni Gemma sa muling paghaharap nila ni Roman. Sa paningin niya ay ang lalaking kaharap ang siyang isa sa malaking hadlang at magpapahamak sa kanya. Ito ang taong sisira sa lahat ng kanyang mga plano at kailangang maalis sa kanyang buhay. “Bakit mo sinabi kay Theodore na may relasyon tayo,” usig agad niya sa lalake, “wala taong relasyon! Pinagsamantalahan mo lang ako. Binlakmeyl!” Nginisihan siya ng lalake. “At ganoon din ang gagawin ko ngayon,” nakakaloko ang tingin sa kausap na saad ni Roman, “bablakmeylin kita ulit. Sasabihin ko kay Sir Theodore na ikaw ang mastermind sa nabigong pagkidnap sa kanyang asawa.” Napaghandaan na ni Gemma ang mga isasagot sa mga gagawing pamba-blackmail sa kanya ng head security sa mansion ng mga Rossell. “Pasisinungalingan ko lahat ang sasabihin mo, Roman,” sagot ni Gemma, “sasabihin kong sinisiraan mo lang ako.” “It’s your words against mine,” pakikipag-utakan ni Roman sa kausap, “tingnan natin kung sino ang paniniwalaan

HINDI NAG-AKSAYA NG kahit isang saglit si Shelley. Mabilis niyang natapos ang pagpu-proof read ng script na in-email sa kanya ni Owen. At katulad din ng gusto nitong mangyari ay mabilis niya itong nadala sa printing company upang magpa-print ng konting kopya ASAP. “Huwag ka nang makipagtawaran sa halaga ng printing,” saad pa ni Owen sa email nito sa kanya, “mas mahalagang mai-print agad ‘yan, kahit ilang copies lang.” “Bakit kaya apurang-apura ang Russell na ‘to sa pagpapa-print ng book,” tanong niya sa sarili habang binabasa ang email ni Owen na inaakala niyang si Russell, “parang hindi importante sa kanya kung magka­-profit man o hindi ang book na ginawa namin.” “Padalhan mo agad ng copy si Sir Theodore Rossell,” bilin pa nito sa kanyang email, “ibig kong siya ang unang makabasa ng librong ‘yan.” “Ano kaya ang connect ng boss niya sa book na kanyang ipinasulat?” Naalala niya ang pagsugod noon sa kanya ng nababalitang fiancée ni Russell Rossell na si Joanne Javier. Ang matinding