All Chapters of Kidnapping Miss Kidnapper: Chapter 31 - Chapter 40

31Yrony's POV"Why are you doing this, son? Bakit ba pinapakumplikado mo pa ang lahat? Subrang daling solosyonan ito, pero bakit ka ba nagkakaganyan!" Galit na sambit ni mama sa'kin."Just tell him about Zay, and then it's done. Walang mawawalang shares. Don Alvarez will be happy, and the company will be safe. Why does it have to come to this?" Mom preached to me while we were walking quickly towards the conference room. Sana nga ganoon lang kadali, Ma, but it's not what you think. Nabaliw na ang anak mo sa pvtang-inang pag-ibig na 'to. Nabaliw na ako sa babaeng nakatakdang ipasal sa iba.I didn't talk. I didn't speak because, first, Zay didn't want to embrace and accept who she really is. Pangalawa, gusto ko siyang ipagdamot. 'Yun ang totoo kaya mas napatagal siya sa isla kahit pwede ko naman na siyang ipakilala kay Don Alvarez. Subrang hirap aminin iyon, pero iyon ang totoo.I know that I am now turning into a selfish man, and this is wrong, very wrong.This is fvcking wrong, and

33 Azaylie's POV Paglabas namin ay gulat ang namuo sa'kin nang makita kong nakatayo siya sa gilid ng pinto. Napaayos siya sa pagkakatayo at tinignan ako ng malumanay. Nakagat ko na lang ang labi ko at napasulyap kay Don— Lolo. Marami siyang naging tanong kanina sa'kin at lahat ng iyon ay sinagot ko, pero hindi rin ako nag-aksaya ng panahon. Nagpakita lang naman ako kasi ayokong mapahamak ang mga Delazardo dahil sa'kin, oo at mali na nagpakita lang ako roon gayong kitang-kita ko ngayon na talagang subrang masaya siya nang makita ako, pero iyon naman kasi talaga iyong totoo. Sinabi ko at pinaintindi ko sa kanya na walang kasalanan ang mga Delazardo, na ako naman kasi talaga ang dahilan kaya hindi agad nasabi sa kanya na nakahanap na nila ako, na naging positibo ang DNA test. Na hindi nila ako intensyong itago sa kanya. Inamin ko na hirap akong tanggapin kung sino talaga ako kaya hindi agad nila ako napakilala sa kanya. Napabuntong hininga ako, kung ako ang papipiliin, hinding-hindi

35I want to stay quiet and ignore her until I take her home. I'm angry and irritated with her for everything she did today, one of which is that it seems like it's okay for her to marry that Ivo now. Seryoso ba siya? Ngayon pa talaga na baliw na baliw na ako sa kanya, saka magiging ayos sa kanya na magpakasal na iba. That's fvcking unfair, but I can't help but sigh because I know that if she really wants to marry Ivo ay wala na akong magagawa. I'm angry, but I can't help but glance at her. Gusto kong manahimik na lang, pero hindi ko mapigilan ang sariling tanungin kong kumain na ba siya, pero hindi man lang siya umiik kaya mas lalo nanaman akong nainis.Fine! Bahala ka sa buhay mo! Sinubukan kong huwag siyang pansinin, but look where I am right now. Sabi ko bahala siya sa buhay niya, pero nandito ako sa isang restaurant nag tatake out ng pagkain niya."Sir, here's your order!" Kinuha ko iyon at imigting ang panga ko habang pabalik sa kotse. "Eat this—" I was stunned. I got into th

37Bored na bored na ako. Buti pa nga noong nasa isla ako ay nagagawa ko pang magluto, maghugas ng pinggan at minsan nandiyan si Yrony na ang sarap asarin."It seems like you are not happy to be here," napasulyap ako sa gilid ko. Si Ivo. Nasa pool ako ngayon habang nakatampisaw ang paa ko, sa gilid ko ay may mga kasambahay na naghihintay sa kung anong iuutos ko. Gusto kong mapag-isa, pero utos daw ni lolo na bantayan ako kahit dito.Hindi ko siya sinagot at napatitig na lang sa tubig. Ilang araw na silang pabalik balik ng ama niya rito, at hindi naman ako ganoon katanga para hindi mapansin na pinaglalapit kaming dalawa. Wala pa namang sinasabi tungkol sa kasal, pero sa pinapakita nila, pakiramdam ko kunting panahon lang ay sasabihin na sa'kin.Sinusubukan din naman niya akong kausapin, pero saka ko lang talaga siya kinakausap kapag nakatingin sila Lolo.****Nasa isang hotel kami ngayon. Ang narinig ko ay ito ang pinakamatayog na hotel dito sa manila. Halos mawalan ako ng lakas nang

39"Magdadalawang linggo na ako rito, pero ngayon lang kita nakita, ah," sambit ko kay Denver nang magsabay na kami sa paglalakad."I always saw you. Palaging si Ivo ang driver mo, ah," sambit nito na ikinasimangot ko."Thank you for the clothes, but you shouldn't try to do it again. Hindi basta-bastang gang ang sinasabi ni Cresia," seryosong sambit niya rason ng pagkunot ng noo ko.Cresia ang pangalan niya?"Yung gang ba na iyon at gang na sinalihan mo iisa?" Tanong ko sa kanya, pero hindi siya sumagot.Napatango ako at kahit hindi makarinig ng sagot mula sa kanya ay alam kong tama ako. Mukhang napilitan siyang sumali sa gang na iyon, pero bakit kaya? Napatingin ako sa kanya at tignan ang hawak niyang varsity jacket. Hindi ko maiwasang mapa-isip at hindi ko maiwasang mapasinghab nang may naisip ako. Hindi siya yung tipong tutulong kasi maunawain siya, pwera na lang kung mahalaga sa kanya."Wala ka bang klase?" Bigla tanong niya, siguro ay napansin niya ang pagsunod ko pa rin sa kanya