Maaga akong ginising ni mama kahit na lunch time pa ang oras ng pagkikita naming ng anak ng kumare niya, halata na mas excited pa siya kaysa sa akin. Wala namang sinabi si papa tungkol doon, ayaw na rin siyang mangialam sa gusto ni mama.“Bilisan mo at pupunta pa tayo sa salon, hindi pwedeng basta ka nalang pupunta doon na ganyan ang itsura mo.” Pagmamadali niya sa akin na kauupo palang para kumain.Gusto ko man na sumagot ay tinikom ko nalang ang aking bibig ng mariin at nagsimulang kumain, medyo kabado rin dahil ayaw ko naman na mapahiya si mama sa kumara niya. After all, nakasalalay rin ako dito.If everything becomes fine then, walang mali sa akin. If I put some effort, maybe I will finally have someone na magiging seryoso sakin.~“Come on, Lia, ma-late ka kung ganyan ka kabagal kumilos.” Nasa labas na ng kotse si mama at minamadali na niya akong bumaba, si papa naman ay naiwan sa loob ng kotse para humanap ng parking lot.Hindi ko alam kung bakit kailangan pa niya akong samahan,

Lia’s POVNanlalamig ang kamay ko habang nakasunod sa kaniyang naglalakad papasok sa familiar na hotel with bar, of all place bakit dito pa? Pinangako ko sa sarili ko na hindi na ako papasok dito, iba nga ang kasama ko pero siya pa rin ang pumapasok sa isip ko…“What’s wrong, ito ba ang first time na pumasok sa ganitong lugar?” Nakatingin ang kaniyang mga mata sa akin ng may pag-aalala, halatang iniisip niya kung magiging uncomfortable ba ako.Ayaw ko naman na masira ang araw na ito, nagkakasundo naman kami. Pinilit kong ngumiti ng may assurance na ok lang ang lahat, “hindi, actually nakapasok na kami ng kaibigan ko dito. Maganda ang service nila at hindi nakakainip.”“Really?” Masaya niyang sabi, “to be honest, the owner of this hotel and bar is my friend.” Excited niyang sabi.Para akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa sinabi niya, paano nalang kung nakilala ako ng may-ari ng hotel and bar? “G-ganoon ba, siguro ay lagi ka dito?”Umiling siya na para bang mali ako ng iniisip,

“Sorry for being late, Ma’am.” Yumuko ang waiter sa harapan ko bago niya ako binalot ng kumot na dala-dala niya, “hindi rin kasi ako sigurado kung tama ang hinala ko, kaya kinausap ko pa si Sir bago kami gumawa ng aksyon.”Nanginginig pa rin ang aking katawan, maging ang paghawak ng waiter ay nakakapagbigay sa akin ng takot kahit alam ko namang wala siyang gagawin sa akin na masama. “huwag po kayong mag-alala, tulad ng sabi ni Sir ay kailangan namin na mahuli siya sa akto at iyon nga ang nangyari. Hindi ho makakatas sa batas ang lalaki na iyon.”Binigyan niya ako ng pampalubag na ngiti bago tuluyang tumayo at lumapit sa lalaki kanina, iyon siguro ang sinasabi niyang boss. Hindi naman ako nakaiwas ng tingin ng magawi sa akin ang atensyon nya, somehow, familiar ang mukha niya.Tinapik niya ang balikat ng waiter at lumakad palapit sa akin, mahigpit kong hinawakan ang kumot na nakabalot sa aking katawan.“Don’t be afraid, I’m the owner of this hotel and bar.” Malamig ang boses niya tulad

Darius’s POVAs if someone threw a bucket of cold water to me as I heard what she said over the phone, kung ano-ano na nga iniisip ko simula pa kahapon… If only I talk to her bago ang day off niya, damn!I couldn’t understand what I’m feeling, naiinis ako sa sarili ko tuwing naaalala ko ang kagaguhan na inasal ko ng araw na iyon. Just knowing na pupunta siya sa isang blind date ay hindi ko na siya kinausap, isn’t that too childish?!“Sir, saan kayo pupunta?” Napapikit ako ng mariin ng muli kong marinig ang boses ng temporary secretary ko, “may meeting pa po kayo, kailangan mo na po pumunta sa meeting room kasi ten minutes nalang mag-start na iyon.”Meeting, meeting. Walang katapusan, kahapon pa sumasakit ang ulo ko dahil sa paulit-ulit na nangyayari. Napahilot ako sa aking sintido, “I have urgent thing to do, can’t we postpone it?”I know that everything is important, but… I need to know what happened to her, hindi matatahimik ang isip ko at hindi rin ako makakapag-concentrate sa meet

Nang araw na iyon ay hinatid nga lang niya ako tulad ng napagkasunduan, hindi na rin niya nagawa na hintayin ang mga magulang ko para magpakilala o magpaalam man lang sa kanila.Medyo nakakahiya na hindi ko man lang siya nagawang alukin ng kahit ano, sa ilang beses niya akong hinatid ay never ko pa siyang naaya na pumasok sa loob ng bahay.“Oh, asan na yung naghatid sayo? Bakit hindi mo man lang pinakilala sa amin?” Tanong ni papa pagkarating nila, halata sa mukha niya ang pagod at stress.Hindi naman nagsalita si mama pero ganoon rin ang nakikita ko sa kaniyang mukha, medyo may pagka-disappointed rin dahilan para medyo makaramdam na ako na hindi maganda ang kinalabasan ng inasikaso nila.“Pasensya na pa, sa susunod nalang siguro. Marami rin kasi siyang gagawin,” hindi ko masabi na ang boss ko ang naghatid sa akin, panigurado ay big deal iyon sa kanila. Well, hindi naman talaga iyon karaniwang nangyayari…Kumuha ako ng dalawang baso at isang pitsel ng malamig na tubig, “inom po muna k