Hindi pa ganoon kahaba ang tulog ko ng magising ako sa ingay mula sa labas ng bahay, dahan-dahan kong minulat ang aking mata at bumaba sa kama para buksan ang ilaw.Nang sa wakas ay naka-adjust na rin ang mata ko sa liwanag ay lumapit ako sa bintana para buksan ang kurtina, agad akong napasinghap ng mabilis na nagsimulang mag ilawan ang mga bitbit na camera ng mga tao sa baba.Kaya pala maingay ay marami ng nakaabang sa akin sa labas ng bahay, mabilis ko muling hinila pasara ang kurtina gamit ang nanlalamig at nanginginig kong kamay.“Anak, gising ka na ba?” boses ni mama iyon, halata ang pag-aalala niya. “papasok na ako.” Unti-unting bumukas ang pinto at nagmamadali siyang lumapit sa akin para yakapin ako. “magiging maayos rin ang lahat, tiwala ka lang samin ng papa mo.”Hinaplos niya ng marahan ang likod ko nang paulit-ulit, “tawagan mo muna ang work mo na hindi ka pa rin makakapasok ngayon, kung tatanggalin ka nila sa trabaho ay lilipat tayo ng bahay, kahit lumipat pa tayo ng bansa

Hindi ko mapigilan ang patuloy na pag agos ng mga luha ko sa aking pisngi, sa isang kurap ay halos magulo ang buhay ko dahil lang sa isang pagkakamali. Ngayon naman ay isang video ang kumakalat at hindi namin alam sino ang may gawa.Naglalaman ito ng pinagsama-samang video ng mga babaeng nakatanggap ng sexual harassment kay Nicky, kasama rin dito ang ibang interview ng ibang babae na matapang na nagsalita kahit walang takip ang kanilang mukha.“Nagkaroon ako ng lakas ng loob magsalita dahil sa balita tungkol sa panibagong biktima niya, napagtanto ko na pwede pala kaming magkaroon ng boses kahit mayaman ang kalaban namin.” Puno ang luha ang mata niya, halos hindi na nga ito makapagsalita dahil sa sunod-sunod na paghikbi.“I’m so pathetic back then, mas pinili kong tumahimik dahil natatakot ako na magmukha lang ako na masama but look at her, hindi sya nagtago sa dilim and let herself suffer alone. Nicky deserve to receive such punishment.”Lahat sila ay sinasabing ako ang nagbigay sa ka

“This one is nice, but year 20XX meron ng similar design na ganito. So, I don’t think we can use it sa summer fest.” Unang salang palang ay rejected na agad ang isang design na mas lalong nakapagpabigat ng atmosphere sa paligid.Malayong-malayo ang aura ni Darius noong unang meeting kumpara ngayon, seryosong-seryoso ang mukha niya at talagang nakikinig siya sa bawat detalye ng design na nakasalang.Paulit-ulit lang ang naging sagot niya, sunod-sunod na rejection ang natanggap nila.Sumunod na tumayo si Kyler, sa pagkakataon na ito ay kahit paano ay nagkaroon ako ng pag-asa na sa wakas ay magkakaroon na ng isang pasok na option para sa design.Sinimulan ni Kyler na ipakita ang detalyadong design, hanggang matapos ang slide. “this one can be available in different sizes without ruining the beauty of design, so everyone can receive the same quality.”Halata na namamangha ang mga kasama niya, na maging ako ay naintindihan bakit ang design niya lagi ang napipili sa mga naunang taon.Tumikh

Tanging tunog lang ng pagtama ng kubyertos sa plato ang nagbibigay ingay sa table namin, wala kahit isa sa aming tatlo ang gustong magsalita. Halata na hindi natutuwa si Darius sa ginawa ni Craig pero umaakto naman ang isa na parang hindi niya alam.Magpinsan sila pero may magkaibang ugali, well, kahit magkapatid ay may iba’t-ibang personality naman…“Tikman mo ito, Lia.” Sa wakas ay may bumasag ng katahimikan, nilagay ni Craig sa plato ko ang pagkain na gusto niyang ipatikim sa akin, “masarap yan, this is made by the owner of this restaurant.”“Talaga?” Excited ko na sagot, hindi ko akalain na meron palang ganoon.“Oo, and this one is made by him also.” Turo niya sa isa pa na pagkain.Tumikhim si Darius dahilan para mapatingin kaming dalawa sa kaniya, “ayos ka lang ba?” Nahihiya ko na tanong at inabot sa kaniya ang isang baso ng tubig.Inabot naman niya ito at uminom, “I’m okay, just don’t forget that we have an important meeting later, kumain kana.” Linipat niya ang tingin kay Craig

“Bakit ganyan ang itsura mo, para kang nakakita ng multo?” Tanong ni Craig sa akin, marahil ay nakita niya ang repleksyon ko sa salamin.“P-Pwede mo ba ihinto ang kotse?” Tanong ko, nagbabakasali na andoon pa rin si Darius.“Ha? Bakit may nakalimutan ka ba?” Muli niyang tanong, “kung meron ay mag u-turn tayo kung saan pwede, bawal kasi dito.”Naikuyom ko ang aking kamay, “ganoon ba… ‘Wag nalang, sobrang abala sayo.” Mahinang sabi ko kahit ang tibok ng puso ko ay parang nagwawala sa kaba, para akong nahuli sa isang krimen na hindi ko ginusto…“Eh? Okay lang, kung importante sayo yung gamit at hindi ka makakatulog kung hindi mo makuha ngayon yun.” Sabi niya.“H-Hindi na, makikita ko naman iyon bukas… Marami ka pa na gagawin, you should do it instead.” Tatawagan ko nalang siya pag-uwi na pag-uwi ko sa bahay… Sana lang ay sagutin niya iyon.“Well, to be honest I was really hoping to see you tonight.” Kinagat niya ang ibaba niyang labi, “kung hindi mo na babalikan yung naiwan mo, can we ha