All Chapters of Her Buried Desires: Chapter 11 - Chapter 20

Number-Kaia's[past]Nag-isip ako ng maaaring pambawi.I racked my brain for a witty comeback to save face, kaso nga lang ay hindi na yata nakayanan ng babaeng tumitingin sa amin kanina. She walked confidently straight to our table, and Aril was completely oblivious to it."Aril! Oh my god! I wasn't sure it was you!" bungad ng babae. "Hi!"Ni hindi man lang niya namalayan na nakalapit na ito sa amin kaya gano'n na lang ang pagkagulat niya sa biglaang pagsulpot nito. Umayos siya ng upo. His eyes immediately snapped towards me, bago muling tinapunan ng tingin ang babaeng kararating lang.Tipid siyang tumango rito at agad na ibinalik sa akin ang tingin. His mouth was now set in a thin line. Seryoso ang kanyang ekpresyon habang titig na titig sa aking mga mata.He was smiling like an idiot earlier. Bakit parang bigla siyang pinagsakluban ng langit at lupa ngayon?I glanced in the girl's direction. Pinagmasdan ko ang kabuuan nito.Her long and straight hair cascaded down her back. Nakahat

Talk-Kaia's[present]Maaga akong nagising kinaumagahan kahit anong oras na nakatulog.Buti na lang din at Linggo ngayon kaya walang trabaho. May mga sinagot lang ako na mga importanteng email at message bago mag-ayos para makaalis.Nang matapos, agad na akong nagtungo sa mansyon.Almost thirty-minute drive ang mula sa condo papunta sa bahay namin. Pero kung tutuusin, hindi naman talaga ito kalayuan. Talagang dahil lang sa traffic kaya medyo tumatagal ang biyahe.Habang nagmamaneho, sinubukan kong isa-isahin sa aking isipan ang mga kailangan kong gawin para sa araw na 'to.First, I will try to convince Daddy to stop the arrangement. It's the most logical and important thing that I need to do. But I will, of course, omit the fact that it was because of my past with the man he's making me marry.Hindi naman na siguro nila kailangang malaman pa ang tungkol sa nakaraan namin. I will just play it safe by making some suggestions on what to do without actually telling him about it.Kung dah

Anyone-Kaia's[present]Napasinghap ako nang magsimula siyang lumapit sa table namin.He doesn’t have to come here though! Kung kakain din siya rito, edi kumain siya. He could just mind his own business and do whatever he needs to do here. Hindi ko naman siya papakialamanan, kaya hindi na rin niya kailangang lumapit pa!Every step he made towards our table made me restless in my seat.Lito ako kung sasabihin ko ba agad kay Adrian na nandito siya at mukhang lalapit pa sa amin o ano.Or maybe I’m just assuming things? Hindi naman siguro sa amin siya papunta?But then… kami lang ang nasa bandang iyon ng resto.His attention was fixated on me at first, pero nang makita niyang may kasama ako, biglang bumagal ang lakad niya. His jaw tightened, and there was a trace of annoyance in his gaze. Pero nang kumurap ako, agad ding nawala iyon.Bakit ba sa tuwing nakikita niya ako, parang lagi siyang naiirita? Ako nga dapat ang gano’n sa aming dalawa! If there’s someone who should be more pissed ab

Physical-Kaia's[continuation of 010 ; from the past]It was already an hour after he drove me home, pero hindi pa rin ako mapakali sa sariling kwarto. Are we really considered friends now? Kaibigan ko na ba siya?Wait. Why is this even such a big deal to me? Ano naman ngayon kung kaibigan ko na nga siya? It's great if we are. Nadagdagan ang naging kaibigan ko, kaya dapat masaya ako na nangyari 'yon!And I wasn't exactly the type of person who knows how to socialize well. Kung hindi niya ako natamaan ng bola no'n, I bet we wouldn't even know each other.I was so content with my sister my whole life, kaya hindi ko na kailangang maghanap pa ng kung anong kalinga mula sa ibang tao. I only wanted my family's attention, care, and love. Pakiramdam ko, hindi iyon kayang punan ng kahit sino.So it was really fine with me to have only a few friends. Pero kung dadagdag siya... okay lang din naman.Napabalikwas ako sa kama makalipas ang ilang minuto. Hindi pa rin ako makatulog.When is he go

Partner-Kaia's[past]Umiling-iling ako, natatawa. "I'm not, Earl.""Hmm... and I think you're lying to me. You're just too humble to admit it.""I don't know how to swim," natatawa kong amin para lang patunayan sa kanya na hindi ako perpekto. Itinabi ko ang sketchpad at pen sa bag.Earl pretended to look surprised. "Really?"Tumango ako."Then I could teach you! I'm from the swimming team, remember?"Pinaningkitan ko siya ng mata. "Baka lunurin mo ako?"Nanlaki ang mga mata niya, then he burst out laughing, kaya natawa na rin ako. "I wouldn't do that to you, Kaia!""Hindi, baka itulak mo 'ko sa malalim...""Hindi nga! I can really teach you," aniya at natatawa pa rin."Okay, but only if I get the will to do so..." sabi ko, na nakapagpangiti sa kanya."Too bad the ball's partner isn't someone you choose," sambit niyang bigla."Why?" tanong ko. "Is there someone you would like to ask instead?"Pinasadahan niya ang kanyang buhok at nahihiyang ngumiti."Ikaw..."My eyes widened. Alam ko