All Chapters of Her Buried Desires: Chapter 1 - Chapter 10

Stranger-Kaia'sI was in elementary school when I first noticed it. It was my graduation at that time. All I can remember is being excited to walk up on the stage to receive the medal and diploma. I was also nervous because of the valedictory speech that I am going to deliver later.But when I looked around, I could not find them. My parents are nowhere to be found. Dad said that they might be late for a few minutes pero anong oras na."Nana, where are they? It's almost starting," inip na baling ko sa matandang kasambahay namin. Siya at isang driver lamang ang kasama ko rito. Nauna kami dahil kailangang maaga ako. May iilang paalala pa kasi sa akin dahil sa speech na gagawin ko mamaya para masiguradong maayos ang daloy ng program."Baka mahuli lang nang kaunti ang Mommy mo. Alam mo naman na hindi niya kayang maiwan mag-isa si Elyse..." marahang sagot ni Nana Ising. Batid ko ang malungkot na ngiti niya para sa akin but I brushed it off. I'm sure they are on their way now. Mali-late la

Ice-Kaia'sSa paglipas ng limang taon, halos hindi ko na matandaan ang bawat detalye sa naging relasyon naming dalawa. I wasn't entirely sure kung sinadya ko bang kalimutan, o kusa na lang nabaon ng panahon ang lahat ng alaala.I really hate recounting every memory I made with him.Siguro nga, sinadya ko talagang kalimutan. Nakatulong lang ang pagdaan ng panahon sa pagkalimot ko rito. Pakiramdam ko kasi ay manunumbalik lang ang lahat ng emosyon kung pilit ko pang aalalahanin.But I still remember that everything started that day.The noise from the football field, where I currently am, got drowned out as I tried to finish what I'm doing.Tanging ang tunog ng pagkikiskisan ng lapis at papel lamang ang naririnig ko. Paminsan-minsan din naman ay sinasabayan iyon ng huni ng iilang ibon at ihip ng mabining hangin.I smiled. Malapit na matapos 'to.We were dismissed early by our last subject teacher. And instead of going home, heto, nakatambay ako ngayon malapit sa football field habang na

Guilty-Kaia'sThe next day, I woke up with a headache. Mukhang napasobra ata ang tulog ko.Elyse was already sitting on the dining table when I got in the kitchen. Naka-uniform na siya at ayos na ayos. Siya lang mag-isa roon at nakahain na rin ang mga pagkain sa hapag.Kumuha ako ng malamig na tubig sa ref para inumin at maibsan ang sakit na nararamdaman sa ulo kahit papaano."I called you for dinner last night kaso sabi ni Nanang hindi ka raw magising. You slept too early," bati niya sa akin. Napahinto siya at sandaling natigilan. "Oh my god! What happened to your hand?"I sighed. Ibinaba ko ang basong ininuman sa counter. "It's nothing. Natamaan lang ng bola sa field kahapon. Don't worry."She looks horrified while looking at the bruise. Kung kahapon, namumula lang, ngayon halata na ang pagkakapasa ro'n."Nothing? Ate, that looks painful! And what were you doing in the field? Maybe we should go to the hospital or something!"Naupo na rin ako. Umiling ako habang sinusubukang maglaga

Escort-Kaia'sTahimik kaming natapos kumain. Walang nagsalita. I tried not to, dahil baka kapag nagsalita ako ay bumuhos na lang bigla ang mga luha ko.Paminsan-minsan nga lang ay napupunta sa akin ang mga tingin ni Elyse. I gave her a little smile each time but there's something with her serious gaze that tells me that she doesn't buy that. Pagkatapos ay hihinga siya nang malalim at parang nag-iisip.Given how sensitive and matured my sister is, pakiramdam ko alam niya ang nangyayari. Or maybe, she already noticed about it before. Because she will always find a way to make me feel included. Sa kahit anong sitwasyon.But I don't want her to worry about it. She's still practically a kid. All the more reason na dapat hindi pa ganyan ka-seryoso ang mga iniisip niya.Nagprisenta akong tumulong kay Nana Ising na maghugas ng mga pinggan. We actually have a lot of house help in our house. Pero dahil nga laging kami lang ang naiiwan ni Elyse rito sa bahay, nasanay na din kaming tumulong sa k

Date-Kaia's"Uhm, you're a, uh, family member of the... celebrant. Of course, you should be there... inside..."Napalunok ulit ako. I looked away from him. Hindi matagalan ang seryoso't nakakapaso niyang titig."Baka hanapin ko roon sa loob," dagdag ko pero parang wala siyang narinig.Umihip ang malakas na hangin. Napakayakap ako sa aking sarili. Kahit kasi na mayroong sleeves ang suot ko, chiffon naman ang tela noon, kung kaya't tumatagos pa rin ang lamig.I heard him stood up from his seat, kaya napalingon ulit ako sa kanya. Akala ko ay aalis na nga siya dahil sa sinabi ko. But then I saw him went close to me. Tinanggal niya ang coat na suot at ipinatong sa aking balikat.Sa sobrang lapit, amoy na amoy ko ang bango niya. It smells so clean and powdery. Hindi iyon matapang. Tama lang ang bango para manuot sa ilong ngunit hindi nakakahilo.I bit my lower lip. Ramdam ko ulit ang pagkalabog ng puso ko sa dibdib. I really don't know what's happening to me.Lumayo siya agad nang maiayos