[Maya/Fiona]NATIGILAN ako habang nagtataka na nakatingin sa mga pagkain na nakahain sa mesa na si kuya Gordon ang naghanda. Hindi makapaniwalang nakatingin ako sa kanya."Ano pa ang tinatayo-tayo mo ri'yan? Kakain na tayo kaya akayin mo na si Lola palabas ng kwarto niya." Utos nito habang nagtitimpla ng orange juice sa isang pitsel."Hoy, Fiona, bingi ka ba?" Untag niya sa akin.Napapitlag ako at nagmamadaling pinuntahan si lola Felly sa kanyang kwarto at inakay papunta sa aming maliit na kusina.Nang makita ni lola si kuya Gordon na nag aasikaso ay ngumiti ito imbes na magtaka. "S-Salamat naman at natauhan ka rin, Gordon. N-Naalala ko na dati ka naman talagang ganito... maasikaso at maalaga sa amin ni Fiona." Medyo hirap pa na bigkas ni lola.Nakaramdam ako ng panghihinayang dahil wala akong maalala sa nakaraan. Kung hindi lang sana nawala ang memorya ko ay hindi ko sana nakalimutan ang masasayang alaala na mayro'n ako kasama sila lola at kuya Gordon.Napatitig ako sa sinigang na nas

[Maya/Fiona]KINABUKASAN ay maaga akong nagising, tulog pa si Trevor kaya naman tumulong muna ako kila ate Mae at aling Berta sa gawain sa mansion. Pinigilan naman nila ako pero nagpumilit ako, wala naman kasi akong gagawin, kaya imbis na tumunganga ay tutulong na lang muna ako sa kanila.Saka ang totoo ay mayro'n pa akong ibang dahilan. Hinihintay ko na bumaba ang amo namin para makita siya. Hindi ko alam kung bakit pero may parte sa puso ko na gusto siyang makita. Pero mundo ko lang yata ang lumiwanag ng bumaba ang amo namin, lahat kasi sila ay parang natakot, tanging ako lang ang natuwa.Napansin ko rin ang pagbabago ng awra ng paligid, parang biglang dumilim at natahimik lahat bigla. Nang batiin ng lahat ang amo ko ay wala man lang ito naging tugon, maski ang tumango ay hindi nito ginawa. Tila walang pakialam sa paligid na umupo lang ito."Damn it! Hindi ba't sinabi ko na wag niyong lalagyan ng cream ang coffe ko?! Tanga ka ba?!" Bulyaw ni sir Tyler sa kasambahay na nagtimpla ng ka

[Maya/Fiona]Mabait si sir Delvin, paminsan-paminsan ay nahuhuli ko siyang nakatingin sa akin. Hindi ko tuloy alam kung natatawa ba ito sa mukha ko o talagang hindi lang ito makapaniwala na may kasing pangit na nilalang na tulad ko. Sabagay, hindi ko siya masisisi. Kahit sino naman talaga ay ganito ang reaksyon sa tuwing makikita ang mukha ko. "May I know kung bakit nagkaganyan ang mukha mo?" Nag aalangan na tanong pa ni sir Delvin habang nakaturo sa mukha. "Sanhi po ito ng sunog, sir. Noong nagkaroon ng sunog sa lugar namin ay hindi agad ako nakalabas ng bahay namin. Pero nagpapasalamat pa rin po ako dahil buhay ako at nawalan lang ng alaala. Pumanget nga lang ako." Nilakapan ko ng tawa ang huli kong sinabi."Bakit, momster, maganda ka ba dati?" Tanong ni Trevor. Napakamot na lang ako sa ulo. "Ah,,, siguro." Natawa naman sila sa sagot ko. Wala kasi akong idea kung ano ba ang hitsura ko dati. Wala ng natira sa mga gamit namin noon, kaya maski isang litrato ay wala ako. Pero ang sab

[Maya/Fiona pov]Pagmulat ko ng mata ay ang gwapong mukha ni sir Tyler ang bumungad sa akin. Sa aking pagkataranta ay biglaan akong napabangon sa sobrang pagkabigla. Paano ay napakalapit ng mukha ng amo ko sa akin. Tumatama na ang hininga niya sa mukha ko kaya naman naamoy ko ang mabango niyang hininga. Diyos ko! Nakakapanghina ang kagwapuhan nito! Agad na tinakpan ko ang aking mukha ng palad ko para itago ang pamumula ko. Alam kong pangit ako at walang karapatan na makaramdam ng ganitong kilig. Pero ano ang magagawa ko... hindi ko mapigilan ang sarili ko dahil kay sir Tyler."Fiona, kamusta na ang pakiramdam mo?" Saka lamang ako natauhan ng marinig ang boses ni sir Delvin na hindi ko napansin na nasa uluhan ko banda nakatayo. Bakas ang pag aalala sa mukha nilang lahat, lalo na kay Trevor."Momster, I thought you died na po." Umiiyak na yumakap sa akin si Trevor.Napa- signed cross ako ng wala sa oras dahil sa sinabi ng alaga ko. Baka kasi mabati at magkatotoo, eh ayaw ko pang mamat

[Maya/Fiona pov]Hindi ako tsismosa. Pero naku- curious ako kung ano ba ang kinamatay ng asawa ni sir Tyler. Kapag nagtatanong naman ako kila ate Mae at aling Berta ay wala naman silang malinaw na sagot sa akin. Ewan ko ba, hindi ko alam kung bakit gustong-gusto kong malaman ang lahat sa mag amang sina sir Tyler at Trevor. Maski ako ay hindi ko na rin maintindihan ang sarili ko. Nakikita ko minsan ang sarili ko na umiiyak na pala ng hindi ko namamalayan, lalo na kapag nakikita ko silang mag ama na parehong masaya. Ang puso ko naman ay parang lumulutang sa tuwa sa tuwing ngumingiti sa akin si sir Tyler.Isang buwan na akong nagtatrabaho sa mansion at sanay na sanay na akong kasama silang dalawang mag ama. Alam ko naman na yaya lang ako, pero inaamin ko na minsan ay nangangarap ako na sana ay ako na lang talaga ang mommy ni Trevor.Habang nakatayo ako sa harapan ng salamin at nakatingin sa aking repleksyon ay may mga tanong ako sa utak ko katulad ng... kung hindi ba ako ganito kapangit