Lahat ng Kabanata ng My Idol Is My Prince Charming: Kabanata 1 - Kabanata 10

Kaagad na lumuhod si Sophia pagkalapit sa taong biktima ng krimen, lalaki pala ito. Hindi niya gaanong makita ang buong mukha nito bagamat natatamaan na ito ng ilaw ng kanilang sasakyan sapagkat halos mapuno ng dugo ang mukha nito. At kita niya na mayroon itong sugat sa itaas na kanang bahagi ng noo nito. Mukhang malalim ang sugat doon kaya naman maraming dugo ang lumabas mula rito.Nanginginig man ang buong katawan ng dalaga ngunit kailangan niyang maging matapang, sa itsura ng dugo na nasa mukha nito ay bago pa lang ito at hindi pa nagtatagal ang pangyayari. Kaagad niyang hinagilap ang kamay nito at pinulsuhan, ngunit hindi niya agad maramdaman ang pagpintig ng pulso nito sapagkat nanginginig ang kaniyang mga kamay. Humugot siya ng malalim na paghinga tsaka niya ito dahan-dahang ibinuga."Relaks, Sophia. Kailangan mong kumalma, kailangan ka ng taong ito," usal nito sa sarili. Nakatulong naman sa kaniya ang kaniyang ginawa sapagkat onti-onting nawala ang panginginig ng kaniyang kat

"Ako nga pala si Jamir, Jamir Estabillo," wika nito na inilahad ang kanang kamay kay Sophia.Atubili man at nahihiya, pero sa kagandahang asal ay inabot ng dalaga ang kamay ni Jamir. Ngunit bigla rin niyang binawi ito sapagkat may kakaibang sensayon ang dumaloy sa kaniyang kalamnan nang magdikit ang kanilang mga palad.Pagtataka ang bumadha sa mukha ni Jamir sa ikinilos niya. "Pasensya na Jamir galing nga pala ako sa labas, hindi pa ako nakapag-alchohol, baka mapasahan pa kita ng virus. Hindi pa naman tayo ligtas sa covid," pagdadahilan niya na alanganing nakangiti. Kung nakumbinsi niya si Jamir sa kaniyang dahilan ay hindi niya tiyak. Nagulat siya sa naramdaman niya kanina. Ngayon lang siya nakaramdam ng ganoon. Napapanood niya sa mga drama at nababasa niya sa online stories ang ganong pangyayari ngunit hindi niya akalain na ganoon pala yon, misteryosong damdamin na mararamdaman lang ng isang tao para sa sinasabing soulmate niya.Pero sinawata agad ng dalaga ang nasa isip."Huwa

Pagdating ni Sophia sa kanilang hardin kung saan naroon si Jamir ayon na rin sa kaniyang inay na dito raw ito nagtungo pagkatapos nilang kumain ng hapunan.Naudlot ang muli niyang paghakbang nang makita niyang tila ay napakalalim ng iniisip nito na nakatingin sa malawak nilang bakuran. Nakaupo si Jamir sa isa upuang nakapaikot sa mesang tablang parisukat na nasa gitna ng kanilang hardin. Mayroong iba't-ibang nakatanim na halamang namumulaklak dito, tulad ng orchids, rosal, bonsai na kalachuchi at bougainvillea. Sa araw napakaganda nito tingnan sapagkat kita ang iba't-ibang kulay ng mga bulaklak dito. Ngunit sa gabi ang amoy ng mga bulaklak ang pumupuno sa buong paligid kaya masarap ang magpalipas ng oras at magmuni-muni rito. Pipihit na sana si Sophia pabalik sa loob ng kanilang bahay upang huwag ng maabala pa si Jamir sa tila ay malalim nitong pag-iisip, nang bigla itong magsalita. "Halika rito Sophia, samahan mo muna ako. Maaga pa naman upang matulog,""Hmm, okay. Parang ang lalim

" Aba! eh tama na 'yan. Maghiwalay na kayong mag-ina, tanghali na," biro ni Mang Nato sa kaniyang mag-ina.Mahigpit kasing magkayakap si Sophia at Aling Tisay. Ngayon ang araw ng pag-alis at pagbabalik ni Jamir sa Maynila, kasama si Sophia. Doon ito pag-aaralin ni Jamir, at doon na rin siya patitirahin sa mansiyon ng mga ito. Tumanggi noong una ang mag-asawa na sa Maynila magpatuloy ng pag-aral si Sophia. Doon na lamang daw sa probinsiya nila sapagkat meron rin naman daw magandang kolehiyo sa kanilang bayan, Ayaw din kasi ng mga ito na malayo sa kanila ang nag-iisang anak.Ngunit ipinaliwanag sa kanila ni Jamir na mas maganda ang kalidad ng edukasyon sa Maynila. Sa unibersidad kung saan nito pag-aaralin si Sophia. Ipinaunawa nito na mas maganda ang darating na oportunidad dito kung doon ito makapagtatapos ng kurso nito. Matagal bago nito nakumbinsi ang mag-asawa, ngunit sa huli pumayag din ang mga ito sapagkat sa ikabubuti ito nang kinabukasan ng nag-iisa nilang anak na si Sophia."

Hangang-hanga at nalulula si Sophia pagkabukas ng pinto ni Jamir nang bumungad sa kaniyang paningin ang maluwang na sala ng mansiyon ng mga ito. Napakaganda at napaka-elegante nito. Ang mga muwebles dito ay mga antigo at halatang mahal ang halaga. Napakataas ng kisame nito na may malaking aranya sa pinaka-sentro ng sala. Ang sementong dinding ay kombinasyon ng kulay biege, gatas at mocha. May malalaki itong bintanang salamin na kita ang maganda at malawak na tanawin sa labas ng mansiyon. May mataas itong pakurbang hagdan sa bandang kaliwa. At sa bukana ng hagdan ay may nakalagay na antigong kulay brown na piano. At ang mga mamahaling sofa na nasa gitna ng sala ay may kombinasyon din ng kulay biege at gatas. Maaliwalas at malinis tingnan ang kabuuan ng sala ng mansion. "Iho, Jamir! Dumating ka na!" Ang malakas at masayang boses na iyon na umalingawngaw sa buong sala ang nagpatigil sa pagsusuri ni Sophia sa kagandahan ng sala ng mansiyon. Napatingin ito sa pinanggalingan ng boses,