Lahat ng Kabanata ng RICHEL (CRAZY IN LOVE): Kabanata 11 - Kabanata 20

***Third Person POV***NGUNIT bago pa eto tuluyang makalapit nakarinig sila ng papalapit na tunog ng bangka. Napalingon si Richel sa dumating, si Lemar nakasakay eto sa bangka kasama ang ilang staff.“ Akala ko umalis ka na?” nakabusangot na tanong nito sa bagong dating.“Whoa, am I interrupting something” tanong nito na nagpalipat-lipat ang tingin sa kanilang dalawa.“Mind your own business!” Papilosopong sagot nito sa pinsan.“Anyway kaya ako bumalik kase personal kang pinapasundo ng iyong mama!”“What?”“Yes!” nakapamewang na sagot ni Lemar sa pinsan.“What is she doing here??” Tanong ni Richel.“Why don't you ask her?” nakakibit balikat na sagot ni Lemar.Nakamasid lang si Justine sa pag-uusap ng magpinsan.“Get dress, sumabay ka na samin or maiiwan ka dito” baling sa kanya ni Richel.“Ang sungit naman nito!” bulong ng dalaga na nanunulis ang nguso.“May sinasabi ka?” Tanong ni Richel sa dalaga."Wala," ani Justine, sabay kindat at mapang-akit na ngiti. "Ang sabi ko, lahat pala n

***Third person POV***Hinubad ni Justine ang singsing mula sa kanyang daliri. Marahan niya itong minasdan, pinapaikot-ikot sa pagitan ng kanyang mga daliri na tila ba may kahulugan ang bawat ukit at kinang nito. Sa dulo, isinabit niya ito sa isang pinong kwintas at isinuot sa leeg—ginawang palawit na para bang sinasadya niyang ipagpatuloy ang koneksyon sa may-ari nito.Napangiti siya, bahagyang umiling habang napapailing sa sariling alaala.Naalala niya kung paanong halos wala sa sarili ang lalaki noong isuot ito sa kanya. Lasing. Mapungay ang mga mata. At tila ba may gustong kalimutang bahagi ng buhay. Hindi niya malilimutan ang bigat ng tingin nito noong gabi na iyon—may lungkot, may pakiusap, may kirot.Alam naman niyang hindi ito sinasadya. Walang kumpirmasyong kasama ang singsing. Walang paliwanag."Siguro bayad niya 'to sa pagwasak ng kepyas ko," pilyang bulong ng kanyang isip, sabay mabilis na tawa na siya lang ang nakarinig.Lumakad siya papalapit sa salamin at tumitig sa sari

***RICHEL POV***Hindi nya maintindihan ang kanyang sarili bakit tila gustong gusto nya laging makita si Justine, sa kabila ng pagbabanta nya sa sarili na hindi na muling mahuhulog sa isang babae. Nang araw na yun, pinuntahan nya eto sa cabin para makita at marinig ang boses nito, maramdaman ang yakap at mahawakan ang malambot nitong balat, at ang matatamis nitong labi. Tahimik Ang cabin ng pumasoK sya, alam nya agad kung saan pupuntahan ang dalaga. Pagbukas nya ng pinto nakita nya etong nakaupo sa mataas na upuan, nakasuot eto ng maikling maong short na kita ang mahaba at makinis nitong hita - what a view!Wala sa loob na nasambit ko ang aking iniisip dahilan para magulat eto at mahulog. Mabuti na lang at walang pinsalang natamo ang dalaga. Tumawag si Mama ng araw na ilalabas sya sa ospital, pumunta ako sa aming bahay, Matagal na akong hindi nakatira kasama ang mga magulang ko at sa Villa ko piniling manatili mula ng maghiwalay kami ni Amie.- Ang Villa sana ang magiging regalo ko sa

***Third Person POV***“JUSTINE!?” tawag ng boses sa pangalan nya sabay takip ng kamay sa bibig.“Manang, husshh!” saway nya dito, habang inilalagay ang hintuturo sa sariling labi para senyasan na tumahimik eto.“Bakit ganyan ang damit mo?” pabulong na tanong nito, sabay silip sa loob ng kwarto nya.“Sino po bang hinahanap nyo? Nauuhaw ako manang kaya ako lumabas!” sabi nya sa matanda.“Hinahanap ko si Ser kase tumawag ang kanyang mama kanina, wala sya sa kwarto nya, wala rin sa library” nakatingin eto sa mata nya na tila nandoon ang sagot.“Ewan ko po,” pagkakaila nya.“HA? Saan naman pupunta ang batang yun?” sabi nito sabay muling silip sa pintuan ng kwarto nya.Nagkibit lang sya ng balikat bago napailing kay Manang.“O sya pumasok ka na sa kwarto mo ako na lang kukuha ng tubig mo at baka may makakita pa sayo dine, eh daig mo pa ang suman na tinalupan diyan sa suot mo, masyadong malakas ang tama sa iyo ng tuba! Dali ka!” makahulugang sambit ng matanda, habang umiiling. Tiningnan nya

Nagmamadali siyang lumabas ng cabin, dala ang mabigat na damdamin na parang unti-unting sumisikip sa dibdib. Kung kanina'y buo ang loob niyang puntahan si Justine, ngayong paalis siya—parang hindi na niya kilala ang sarili.Ang katahimikan ng gabi ay kabaligtaran ng gulo sa loob niya. Puno ng tanong. Puno ng takot. Puno ng mga alaala.“If you love me, say it.”Tila paulit-ulit na umaalingawngaw sa tenga niya ang boses ni Justine. Minsan mahina, minsan pasigaw. Pero laging may bigat. Laging may pakiusap.Huminto siya sa tabi ng sasakyan, hindi agad makapasok. Tumagilid siya, lumingon sa cabin na naiwan sa likuran niya. Sa ilaw sa bintana ng kwarto. Sa mga mata ng dalagang kahit hindi umiiyak, ay parang wasak.Justine...Napakuyom siya ng kamao.Muling nanumbalik sa isip niya ang isang gabi, sa parehong Cabin, sa parehong kwarto.“If you love me, say it, Amie. Kakalimutan ko ang lahat. Tayong dalawa ulit. Tayong dalawa.”Tandang-tanda pa rin niya ang pagkakaupo ni Amie sa mismong kama ku