RICHEL (CRAZY IN LOVE)의 모든 챕터: 챕터 51 - 챕터 60

SA LOOB ng isang tinted SUV na nakaparada sa gilid ng isang pribadong subdivision sa San Juan, tahimik na nakaupo si Olivia, nakasuot ng malalaking sunglasses at may scarf sa leeg. Sa tabi niya, isang lalaking nasa late 30s, balbas-sarado, at tahimik na inabot ang isang brown envelope.“Ma’am, ito po ang latest,” ani ng lalaki, sabay bukas ng envelope at inilabas ang ilang letrato.Isa-isang sinipat ni Olivia ang mga ito—litrato ni Justine habang namimili ng school supplies, kasama nito ang isang batang lalaking , napakunot ang noo nya ng mapansin ang angulo ng bata na may hawig kay Richel. Gumapang ang kilabot sa kanyang katawan ngunit saglit din nyang pinalis. “It can’t be!” tanggi ng isip nya.“Alam mo na ba kung sino ang batang ’yan sa buhay ni Justine?” malamig ang boses na tanong ni Olivia.“Base po sa records na nakuha namin, siya po ang anak ni Justine. Ang pangalan ay Gabriel Lucas, nasa kindergarten na. Lima o anim na taon ang edad.”Nanigas ang katawan ni Olivia.“Halos kas

Kakaiba ang tensyon sa loob ng opisina ng umagang iyon. Nakaupo si Justine sa tapat ng desk, hawak ang ilang sketches para sa kanilang joint collaboration sa fashion line. Tahimik din si Richel, ngunit hindi dahil sa trabaho—kundi dahil sa presensiya ng dalaga.“I won’t bite, don’t worry just in case bakunado naman ako,” pabirong sabi ni Justine sa binata para mawala ang pagkailang sa pagitan nila.Napangiti naman ang lalaki sa sinabi nya.Ngunit bago pa eto makasagot, bumukas ang pinto."Richel!"Sabay silang napatingi sa pinto.“Olivia?” sambit nit Richel na napatayo sa hindi inaasahang pagdating ng huli.Dumiretso ito sa loob ng opisina, Nanatiling nakaupo si Justine ngunit bakas sa mukha nya ang pagkagulat sa biglaang pagdating ni Olivia. Matamang syang tiningnan ni Olivia, halatang may hinanakit at pagkasuklam.“What are you doing here, Justine?” malamig na tanong ni Olivia.Nagkatinginan sina Richel at Justine. Bago pa makasagot si Justine, si Richel na ang sumabat.“And why not?

***Lemar’s POV***Amoy alikabok at lumang langis ang hangin sa madilim na silid na iyon—parang nilulumot na garahe sa gitna ng kawalan. Nakagapos pa rin ako sa malamig na bakal na upuan, ang mga pulsong nanakit sa higpit ng lubid. Nanlalamig na ang katawan ko, nanginginig sa pagod at ginaw, pero ang loob ko—nanatiling matatag. Hindi ako pwedeng bumigay. Hindi ngayon.Narinig ko ang tunog ng mga yabag. Dumating si Sandra Smith, may hawak na cellphone. Kasunod niya ang banyaga na may tattoo ng isang ahas sa leeg.Tinatawag nila siyang El Víbora. Seryoso ang tingin nito, parang ahas na handang kumagat sa anumang oras.“Any word from Olivia?” tanong nito, malamig ang boses.“She’s worried. But she doesn’t know what we’re really planning,” sagot ni Sandra, walang bakas ng alinlangan sa boses.“Good. But tell her, if she wants this secret buried, she’ll do as she’s told.”Tumango si Sandra, saka siya lumingon sa direksyon ko. Lumapit siya, hawak pa rin ang cellphone na para bang sandata.“You

HERMANO MANSYONMagkaharap si Donya Leticia at Olivia ng mga oras na yun sa loob ng silid ni Donya Leticia. Halata ang namumuong tensyon sa pagitan nila sa kabila ng payapa at tahimik na gabi. Sa kabilang panig nang silid nakatayo si Olivia, maganda pa rin sa kabila ng tensyon sa kanyang mga mata. Mahigpit na hawak ng Donya ang folder mula sa kanyang imbestigador—mga dokumento, larawan, at medical records na nagbunyag sa kanya ng kasinungalingang matagal nyang pinaniniwalaan.“Hanggang kailan mo ako balak lokohin, Olivia?” malamig ngunit ramdam ang namumuong tensyon sa boses nito.“Anong ibig mong sabihin, Mama-?”“Huwag mo akong tawaging Mama, dahil kung itinuturing mo akong ina, hindi mo kailanman gagawin ang ginawa mo! Minahal kita at pinagkatiwalaan– Mas inunawa kita kesa sa sarili kong anak, Nagsinungaling ako sa aking anak dahil sayo– at eto! Eto lang ang igaganti mo!?” punong-puno ng galit ang tinig ni Donya Litecia. Sabay hangis ng mga dokumento sa harapan ni Olivia. Tila natul

Makalipas ang mga araw.Sa gilid ng kagubatan malapit sa boundary ng Batangas at Cavite. Sa isang lumang private compound, lihim na pinasok nina Richel at Rafa ang lugar kung saan sinasabing dinala sina Doña Leticia at Lemar. Pinipilit ni Richel na maging kalmado kahit pa ang dibdib nya ay kinakain ng takot at pangamba para sa mga buhay na malapit sa puso nya. Kahit pa marami silang hindi pagkakaunawaan ng ina, hindi nya kayang isipin na masasaktan eto – biktima lang din eto katulad nya."This place is crawling with guards. Siguradong may big fish dito," bulong ni Rafa habang tumitingin sa night-vision binoculars."Siguraduhin nating mailigtas sila, Rafa. Gagawin ko ang lahat para makuha nating silang buhay” sambit nya.Samantala…Sa kabilang bahagi ng compound, sa loob ng isang kwarto na tila selda, naroroon si Doña Leticia at Lemar, parehong naka-posas, halata ang pagod sa mga mukha nila. Hindi alam ni Doña Leticia kung gaano na katagal siyang naroon, ngunit alam niyang nauubos ang o