YARELI'S POVNagising ako nang may nakayakap sa tabi ko. Sina Grant at Amir ito. Si Grant ay walang suot na pang-itaas at naka boxer shorts lang ito habang si Amir naman ay nakasuot ng puting sando at shorts. Hindi ko maiwasang hindi mapatitig sa mga mukha nila na mahimbing na natutulog. Ang gwapo na sana kaso ay mga kidnapper rin pala.Sa kagwapuhan ng magkakapatid na ito ay imposibleng walang babaeng nagkakagusto sa kanila. Mga babaeng taga Maynila na mas magaganda, mayayaman, elegante at sopistikada hindi katulad ko na mahirap na nga at wala pang maipagmamalaki.Ano ba ang nakain nila at ako pa ang nagustuhan nila? Bukod sa mahirap na nga ako, simple lang, hindi marunong mag-ayos at wala pang maipagmamalaki sa buhay ay bakit ako pa ang natipuhan nila? Ano ba ang mayroon sa akin para magawa nila ang bagay na ito?Pilit kong tinatanggal ang mga braso nina Grant at Amir na nakayakap sa bewang at mga braso ko. Sa laki ng mga katawan nila at sobrang matatangkad pa sila ay para silang mg

YARELI'S POVKinabukasan ay iniisip ko pa rin ang mga baril at balisong na nakalagay sa itim na bag ni River. Saan niya kaya nakuha ang mga iyon? at bakit siya mayroong ganon?Hindi ko magawang makapagtanong sa kanya kung para saan nga ba ang mga armadong bagay na iyon dahil natatakot ako sa maaari niyang isagot sa akin. Hindi ko pa rin siya kayang husgahan at magawang paniwalaan ang mga sinabi ni Grant sa akin na delikadong tao si River at kayang-kaya ako nitong patayin sa isang iglap lang sa oras na suwayin ko sila."Did it taste good?" nakangiting tanong ni River habang pinagmamasdan akong kumakain ng niluto niyang adobong manok at afritada.Bukod sa magaling siyang kumanta ay marunong rin siyang magluto. Masarap ang mga niluto niyang pagkain. Bakit hindi man lang namana nina Grant at Amir ang galing sa skills ni River pagdating sa pagluluto?"Masarap siya," mahina kong banggit na ikinangiti ni River."I'm glad that you like it. Ako lang ang marunong magluto sa aming limang magkaka

A friend's secret hatred and jealousyJESTIN'S POVKanina pa namin hindi maawat si Ronnie sa pag-inom ng alak at nandito siya ngayon sa bahay namin. Hindi siya pwedeng uminom sa bahay nila dahil paniguradong papagalitan siya ng Nanay at Tatay niya kapag ginawa niya iyon doon.Mahigit isang linggo na ring nawawala si Yareli at patuloy pa rin kaming mga kaibigan niya, ang pamilya niya at si Juancho sa paghahanap sa kanya. Kakatapos lang naming magbigay ng flyers sa iba't-ibang sitio ng San Felicidad at umaasa kaming may nakakita kay Yareli.Nang mawala siya ay kasabay rin nun ang pagkawala ng magkakapatid na Steffano. Posibleng dinukot ng mga ito si Yareli dahil alam naman namin nina Mayet at Ronnie na may gusto kay Yareli ang mga lalakeng iyon."Kung kailan gusto ko nang ipagtapat sa kanya na mahal ko siya ay saka pa siya nawala!" sabi ni Ronnie na nasa matindi nang kalasingan.Mga bata palang kami ay alam ko nang mahal niya si Yareli. May nararamdaman rin ako kay Yareli noon pero nagp

RIVER'S POVI'm caressing Yareli's beautiful and innocent face while she's sleeping beside me. Ang akala ko ay hinding-hindi na niya ako mapapatawad pa sa ginawa ko sa kanya, I almost kill her but still, she accepts me and our condition.What a lovely woman she is, napakadali niyang magpatawad in my own little kind of drama. Kaya mas lalo lang namin siyang hinahangad at hindi na pwedeng mapunta ulit kay Juancho.Biglang pumasok sa loob ng kwarto namin sila Irvin, Grant at Amir. I don't know where is Efraim dahil palagi namang nagsosolo ang isang iyon.My three brothers looks so shock nang makita nilang nasa tabi ko si Yareli na mahimbing na natutulog."Bati na kayo?" Grant asked me."Uhm, yeah? I cried and begged her to forgive me." sabi ko naman at nginitian sila."You're insane, bro. I know that's one of your ways to gain her trust." Irvin said seriously.Itinaas ko naman ang isang kamay ko. "What? Totoo na nagsisisi na ako sa nagawa ko kay Yareli." sabi ko na ikinailing lang nila.

YARELI'S POVSinubukan ko ang sarili kong pakisamahan ng maayos ang Steffano Brothers. Isang linggo na rin ang nakakalipas at mabuti na rin ang kalagayan ko. Hindi na ako nagreklamo pa kung kinukulong nila ako dito sa loob ng kwarto namin. Hangga't wala silang ginagawang masama sa akin ay hinahayaan ko na muna ang lahat.Iniintindi ko ang kondisyon ng magkakapatid. Normal lang naman ang ikinikilos ng mga ito sa ngayon. Mabuti at maayos naman ang pakikitungo nila sa akin. Hindi na rin naulit pa ang muntikan nang gawin sa akin ni Amir noon. Kapag naaalala ko lang 'yon ay hindi ko maiwasang makaramdam ng konsensya at hiya nang dahil kay Juancho. Sa oras na malaman niya iyong pagtataksil ko sa kanya ay siguradong lubos niya iyong ikakagalit.Kahit ako ay sobra na ring nalilito sa nararamdaman ko. Pero isa lang ang alam ko sa ngayon, hindi na katulad ng dati ang nararamdaman ko para kay Juancho."Let's have a picnic outside?" biglang sambit ni River habang nagsusuklay ako ng buhok dahil ka