Chapter 25

YARELI'S POV

Dinaig ko pa ang baldado sa kalagayan ko ngayon. Halos hindi ko na maigalaw ang binti ko at pakiramdam ko ay para na rin akong nastroke. Medyo masakit pa ang binti ko na may tama ng bala at ang kanang paa ko naman na napilayan.

Dalawang araw na rin ang nakakalipas nang mangyari ang tangka kong pagtakas sa isla na ito. Kahit galit na galit ako sa Steffano Brothers ay hinayaan ko na silang mag-alaga sa akin dahil kasalanan rin naman nila kung bakit ko tinangkang tumakas sa kanila.

Hindi nila ako tinatabihan sa pagtulog ngayon at salamat na rin na kahit papaano ay marunong silang makiramdam. Sa ibang kwarto ng bahay na ito sila natutulog sa ngayon.

At sa lalakeng dahilan kung bakit hindi ako makalakad ngayon ng maayos, ni hindi na ito nagpapakita sa akin. Nagkukulong lang raw ito sa loob ng kwarto niya sabi ni Grant at kung minsan ay umaalis lang ito nang walang pasabi sa mga kapatid niya.

Nahihiya o nakokonsensya na ba siya sa ginawa niyang kasalanan sa akin? Pero imposible