All Chapters of คุณภรรยาเทพนักรบของผม: Chapter 21 - Chapter 30
438 Chapters
บทที่ 21 อีกนิดเดียวก็เกือบถูกแกโม้จนเชื่อแล้วเชียว
หวังเอินไหลตะลึงงัน และเริ่มลนลานคนที่สามารถทำให้รองเจ้าตำหนักหลักทั้งสองท่านโทรมาเพื่อปกป้องเขาด้วยตนเอง ตัวตนของเขาต้องน่ากลัวขนาดไหน?ทว่าเขาจ้องมองไปที่ฉินเป่ยที่ทำหน้าครุ่นคิดตรงหน้าฆ่าให้ตายก็ไม่เชื่อเขาจะเชิญรองเจ้าตำหนักหลักทั้งสองมาได้ภาพหลอน?ความบังเอิญ?ต้องเป็นความบังเอิญแน่ ๆ !คนที่ท่านพ่อพูดถึงต้องเป็นคนอื่นอย่างแน่นอน!หวังเอินไหลไม่เชื่อเป็นอันขาดว่าฉินเป่ยที่อยู่ตรงหน้าเขาจะมีฝีมือที่เก่งกาจขนาดนั้น!พอคิดได้เช่นนี้ ท่าทีของเขาก็เปลี่ยนไปทันที“เหอะๆ ไอ้เจ้านี่ อีกนิดเดียวก็เกือบถูกแกโม้จนเชื่อแล้วเชียว อยากใช้ลูกไม้แบบนี้ขู่ฉันนั้นเหรอ?”“แกมันยังอ่อนเกินไป หักแขนขามันเดี๋ยวนี้!”หลังจากทำเสียงคำสั่งของหวังเอินไหลสิ้นลง สาวกของตำหนักเล็กที่เก้าก้าวเข้าใกล้ฉินเป่ยไปเรื่อยๆ แต่ละคนอวดเก่งกันทั้งนั้น เวินซูซูและหลินชิวเสียตกใจกลัว โดยเฉพาะหลินชิวเสีย เธอตัดสินใจที่จะประนีประนอมเพราะเธอไม่ต้องการทำให้เวินซูซูและฉินเป่ยต้องเดือดร้อนไปด้วย“หวังเอินไหล ให้คนของแกถอยออกไป แกต้องการฉันไม่ใช่หรือไง?” “ฉันตกลงทำตามที่แกขอ แต่ฉันมีเงื่อนไขคือแกต้องปล่อยไปพวกเ
Read more
บทที่ 22 แหวนคู่หมั้นคนที่สอง
น้ำเสียงของฉินเป่ยฟังดูเรียบ ๆ แต่กลับแฝงไปด้วยพลังสังหาร!เงียบ!ทั้งห้องวีไอพีเงียบสงัดราวกับป่าช้าสีหน้าของหวังเป่ยซานเปลี่ยนไปจนดูไม่ได้เลย“ท่านพ่อ ท่านไม่ต้องทำเช่นนี้ ไม่ต้องกลัวมัน ไอ้เจ้านี่ก็แค่พวกชอบโอ้อวด ฆ่ามันเลย!”หวังเอินไหลพุ่งเข้ามา แต่ยังไม่ถึงตรงหน้าของฉินเป่ยก็ถูกหวังเป่ยซานถีบกระเด็นลอยออกไป จากนั้นออกคำสั่งขึ้นว่า “พามันกลับไปขังเอาไว้ ไม่มีคำสั่งจากฉันห้ามใครปล่อยมันออกมาเด็ดขาด!”เมื่อสาวกคนอื่นได้ฟังก็รีบพุ่งตรงไปยังหวังเอินไหล แต่ทันใดนั้นเองฉินเป่ยก็พูดขึ้นว่า“ใครแตะต้องมัน มันคนนั้นตาย!”น้ำเสียงยังคงเรียบ ๆ เช่นเดิม แต่กลับแฝงไปด้วยจิตสังหารอันน่ากลัว แม้แต่หวังเป่ยซานก็กลัวมากจนวิญญาณแทบจะหลุดลอยออกจากร่างไม่มีใครกล้าเข้าใกล้หวังเอินไหลอีก!“คุณฉิน ปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปไม่ได้จริงๆเหรอครับ ไอ้ลูกชั่วของผมแม้มันจะเดรัจฉาน แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ไม่ได้ย่ำยีประธานหลินเลยนิครับ คุณฉินครับ ทำอะไรก็ควรทำแต่พอประมาณ วันหลังก็ยังคบกันได้ คุณว่าไหมครับ?“พูดเช่นนี้แล้วผมคงต้องลงมือเองแล้วล่ะ!” ฉินเป่ยนั่งอยู่บนโซฟาและดีดนิ้วโป้งเพียงเบาๆ เป้ากางเกงของหวั
Read more
บทที่ 23 ความทรมานของธาตุน้ำแข็งและธาตุไฟ
พอหลินชิวเสียเงยหน้าขึ้น พบว่าคนที่โอบกอดเธอไว้ไม่นึกเลยว่าจะเป็นฉินเป่ย!“คุณฉิน คุณ....”หลินชิวเสียยังพูดไม่จบประโยคดี ฉินเป่ยก็ขัดจังหวะเธอและพูดขึ้นว่า“เธอเกิดมาก็มีโรคกายเย็นอย่างรุนแรง โรคกำเริบเมื่อไหร่ร่างกายจับตัวน้ำแข็งทันที ตอนที่อาการหนักก็จะหมดสติลึก หากไม่รักษาโรคกายเย็นของคุณให้หายขาด อย่างมากคุณจะมีชีวิตได้เพียงสองเดือนเท่านั้น”“ก่อนหน้าที่อยู่ในห้องวีไอพี ผมก็วินิจฉัยได้ว่าสาเหตุการเกิดโรคของคุณแล้ว แต่ตอนนั้นผมยังไม่มั่นใจนัก เมื่อสักครู่นี้ที่อาการคุณกำเริบผมเห็นทั้งหมดแล้ว อาการโรคของคุณพิสูจน์แล้วว่าการวินิจฉัยของผมถูกต้อง!”หลินชิวเสียตะลึงงัน เพราะคำวินิจฉัยของฉินเป่ยต่อสาเหตุการเกิดโรคของเธอถูกต้องทั้งหมดเลย โรคของเธอเป็นโรคกายเย็นที่พบเห็นยาก ตลอดยี่สิบกว่าปีที่ผ่านมา ในทุกๆ ปีเธอทนทุกข์ทรมานอย่างน่าเวทนาหลังจากพ่อแม่ถูกฆ่าตายไประยะเวลาที่อาการจะกำเริบยิ่งสั้นลงเรื่อย ๆ แพทย์ชื่อดังและแพทย์เซียนต่างเคยทำการรักษาเธอ รวมถึงแพทย์เซียนอู่แพทย์เซียนยุทธแห่งเมืองหรงตูผู้มีสมยานามแพทย์หัตถ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งดินแดน แต่พวกเขาก็ไม่มีรักษาวิธีรักษาเธอได้ตามคำวิน
Read more
บทที่ 24 คุณภรรยา ถ้าใครรังแกคุณผมก็จะกำจัดมันซะ !
ฉินเป่ยตัวเขาตกตะลึงจนไม่สามารถขยับตัวได้เพราะเขารู้จักแหวนวงนี้ มันเป็นแหวนคู่ของวงที่เขาสวมอยู่ที่มือ !“พระเจ้าช่วย !ไม่บังเอิญไปหน่อยเหรอ?”“ท่านอาจารย์หาคู่หมั้นให้ฉันถึงเจ็ดคนแล้วจริงๆ เหรอเนี่ย?’หลังหายจากอาการตกตะลึง ฉินเป่ยคล้ายจะเห็นว่าอวี่เจียวหรงถือมีดพุ่งตรงมาที่เขา !“บ้าเอ้ย !”ฉินเป่ยแอบบ่นด่าพลางปิดประตูรถแล้วกลับไปที่ห้องนอนหลินชิวเสียอีกครั้ง คิดไปคิดมาเขาก็โทรศัพท์ไปหาคุณพ่อเพื่อบอกเขาว่าคืนนี้เขาจะไม่กลับไปแล้วหลังโทรศัพท์หาคุณพ่อเสร็จ เขากลับไปที่ห้องรับแขกแล้วเอนกายนอนหลับลงบนโซฟา !เขาหลับยันอรุณขึ้น ขณะที่ฉินเป่ยลืมตาใบหน้าที่งดงามจนหาใครเทียบมิได้ลอยเข้ามาในสายตาของเขา !“ตื่นแล้วเหรอ คุณรู้ความจริงหมดแล้วใช่ไหมคะ?”เจ้าของใบหน้านั้นไม่ใช่ผู้ใด นั่นก็คือหลินชิวเสีย เธอจ้องมองแหวนในมือของฉินเป่ยและถามขึ้นสีหน้าของเธอดูดีมากเลยนะ แต่ดูเหมือนว่าร่างกายของเธอยังอ่อนแอมากฉินเป่ยลุกขึ้นนั่งอย่างว่องไว ขจัดความคิดของตนเองอยู่ครู่และพูดขึ้นว่า “ คุณหนูหลินครับ เรื่องนี้มันยังไงกันแน่? คุณรู้จักกับท่านอาจารย์เหรอครับ?”หลินชิวเสียนั่งลงเบียดใกล้ฉินเป่
Read more
บทที่ 25 ผมคือคนขายเนื้อเฉิน ยังอยากมีชีวิตอยู่ไหม?
ดวงตาของเธอเจิ่งนองด้วยน้ำตา แต่หัวใจของเธอราวกับถูกอาบไปด้วยน้ำผึ้ง!เธอเคยเข้มแข็ง เธอเคยเด็ดขาดและตัดสินใจทุกอย่างอย่างรวดเร็วทว่าการที่พ่อแม่ถูกฆ่าตาย ทำให้จิตใจของเธอกระทบกระเทือนเสียหายอย่างหนัก เธอไม่สามารถเอาตัวเองออกจากวังวนของเหตุการณ์นี้ได้ ดังนั้นหญิงสาวที่ฉินเป่ยเห็นอยู่ ณ ตอนนี้กลับไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริงของเธอ!“พี่ฉินเป่ย พี่อย่าหลอกประธานหลินเลย ตลอดหลายปีมานี้ประธานหลินใช้ชีวิตอย่างยากลำบากยากเข็ญแล้ว หากไม่ใช่เพราะประธานหลินมีอาการป่วย อีกทั้งเสียคุณอาคุณน้าไปอีก ใครหน้าไหนกล้าทำอะไรบริษัทของพวกเราได้”“แม่งเอ้ย ไม่รู้ว่าไอ้เดรัจฉานตัวไหนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ ถ้าฉันรู้นะฉันจะขุดสุสานบรรพบุรุษของแม่งให้เกลี้ยงเลย!”“ถุ้ย ๆ ๆ ...... คนสวยพูดคำหยาบไม่ได้ พี่ฉินอย่าใส่ใจเลยนะคะ!”โจวซินหลานเดินอ้อมไปอยู่ด้านหลังของหลินชิวเสีย เธอรู้ดีว่าหลินชิวเสียมีอาการป่วยอยู่ แต่เธอไม่รู้ว่าอาการหนักขนาดไหน ยิ่งไม่รู้ว่าหากฉินเป่ยปรากฎตัวช้าไปกว่านี้ละก็ หลินชิวเสียคงมีชีวิตไม่ถึงสองเดือน“สบายใจได้ หลังจากนี้หนึ่งชั่วโมง ผู้นำจากทั้งบริษัทยักษ์ใหญ่ ตระกูลใหญ่ และกลุ่มอิทธ
Read more
บทที่ 26 หลีกไปซะ บุญคุณนี้ข้าคืนให้ไม่ได้
โจวซินหลานเกือบขาดหายใจตายแล้ว ในหัวเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม!อย่างไรก็ตามเธอสงบสติอารมณ์ได้แล้วและรู้สึกดีใจมาก เธอเข้ามาทำงานในหลินซื่อกรุ๊ปได้ห้าปีแล้ว หลินชิวเสียปฏิบัติต่อเธอเหมือนญาติพี่น้อง นอกจากหลินชิวเสียแล้วเธอคือคนที่ไม่อยากเห็นหลินซื่อกรุ๊ปต้องปิดกิจการลงมากที่สุดตอนนี้โอกาสแสดงฝีมือครั้งใหญ่มาถึงแล้ว!“ประธานหลิน คุณหาคู่หมั้นเป็นคนใหญ่คนโตเลยนะเนี่ย!”“พี่ฉิน เรื่องแต่งงานขอพี่และประธานหลิน ฉันเห็นด้วยแล้วล่ะ ใครกล้าแย้งฉันจะไปขุดสุสานบรรพบุรุษมันให้เกลี้ยงเลย!”โจวซินหลานพูดขึ้นด้วยความตื่นเต้น อธิบายสถานการณ์ให้กับทุกคนฟังในทันที หลังจากนั้นเธอพาทุกคนเข้าไปให้ตึกของบริษัทสองชั่วโมงกว่าต่อมา เธอลงนามกับทุกคนในสัญญามากกว่าสามสิบฉบับแล้ว รวมมูลค่าแล้วสูงถึงหกหมื่นแปดพันล้าน!นี่คือตัวเลขที่สูงมาก ในตอนที่หลินซื่อกรุ๊ปรุ่งเรืองที่สุด มูลค่าตลาดของบริษัทมีเพียงสองหมื่นล้าน!“ประธานหลินคะ คุณสบายใจได้ มีสัญญาเหล่านี้แล้วอีกไม่นานหลินซื่อกรุ๊ปก็ได้จะกลับมารุ่งเรืองอีกครั้งและมากยิ่งกว่าเดิมด้วยค่ะ!”“เข้ามาหน่อย เราจะประชุมกัน แล้วก็โทรหาผู้บริหารระดับสูงที่ลาออก
Read more
บทที่ 27 ขอทานที่ไหนวะเนี่ย
หวังเป่ยซานพูดตรงประเด็นจนจ้าวเทียนเจ๋อใจหวั่นขอบเขตพลังของเขาหยุดนิ่งอยู๋ที่ระดับขั้นยอดปรมาจารย์มานานหลายปีแล้ว หากไม่มีผู้สูงส่งชี้แนะ ไม่มียาเป็นตัวช่วย ชาตินี้เขาคงไม่อาจทะลวงระดับพลังไปอีกขั้นได้ในฐานะจอมยุทธระดับเฒ่าปีศาจที่มีชื่อเสียงมาอย่างยาวนาน ขอบเขตพลังไม่ก้าวหน้าสู้ตายไปเสียยังจะดีกว่ามีชีวิตอยู่ซะอีกสิ่งที่หวังเป่ยซานกล่าวมาชั่งเย้ายวนใจซะเหลือเกิน วิถียุทธ์อุทิศให้โอกาสและโชคชะตาเป็นสิ่งสำคัญมาก แต่การเลือกได้เป็นสิ่งที่สำคัญยิ่งกว่า เขาครุ่นคิดอยู่ครู่ก็ตอบตกลง“น้องหวัง บุญคุณของแก ข้าคืนให้ได้ ไอ้เจ้านั่นฉันจะเป็นคนจัดการมันด้วยมือข้าเอง แต่ข้าก็มีเงื่อนไข นอกจากยาแล้วแกยังต้องช่วยข้าติดต่อคนๆนี้!”เมื่อจ้าวเทียนเจ๋อพูดชื่อของคนนั้นออกมา สีหน้าของหวังเป่ยซานก็เปลี่ยนไปทันที“ผู้อาวุโส ท่านให้ผมติดต่อผู้อาวุโสท่านนั้น รึว่าท่านอยาก....”หวังเป่ยซานก็ทำท่าปาดไปที่ลำคอจ้าวเทียนเจ๋ฮพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ พวกเราเฒ่าปีสามตัว คนขายเนื้อเฉินแข็งแกร่งที่สุด การที่เขาโทรหาบุคคลสำคัญทุกคนในเมืองหยางตูอย่างกระทันหันเพื่อให้ทำการช่วยเหลือสาวน้อยหลินชิวเสียครั
Read more
บทที่ 28 คุกเข่าคำนับขอโทษไม่งั้นตาย
หยางส่าวได้รับคำสั่ง เดินไปยังฉินเป่ยและหลินชิวเสีย“ไอ้เจ้านี่ หัวหมอก็รีบไสหัวไปซะ ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่แกควรจะมา แต่ว่าเธอต้องอยู่เป็นเพื่อนราชาแห่งสงครามหนึ่งคืน!”“ให้ตายเถอะ หยางส่าว เธอดูคล้ายประธานหลินแห่งหลินซื่อกรุ๊ปว่าไหม?”มีคนด้านหลังเตือนขึ้น หยางส่าวจึงเริ่มมองดูหลินชิวเสียอย่างละเอียด ชั่วครู่ก็หัวเราะเสียงดังขึ้นมา“ประธานหลินจริงๆ ด้วยวะ ทำไมคุณถึงมาอยู่กับไอ้ขอทานนี่ได้ ขี่รถสามล้อ?”“คุณพระ มันยุคไหนกันแล้ว ใช่ขอทานจริงๆด้วยวะ!”“ประธานหลิน รู้ไหมว่าเขาเป็นใคร?”“ราชาแห่งสงครามแห่งกรมการทหาร หลานชายเจ้าตำหนักตำหนักเล็กที่เจ็ด จินหลิงเทียน ในไม่ช้าก็จะกลายเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของหงส์ปัณฑูรเทพีแห่งสงคราม เขามาเมืองหยางตูคราวนี้ก็เพื่อมาจัดการธุระแทนหงส์ปัณฑูรเทพีแห่งสงคราม!”“หลินซื่อกรุ๊ปของคุณใกล้ปิดกิจการลงแล้วไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้โอกาสของคุณมาถึงแล้ว เพียงแค่อยู่เป็นเพื่อนราชาแห่งสงครามสักคืน ฉันรับรองได้ว่าหลินซื่อกรุ๊ปของคุณฟื้นมาจากความตายได้แน่นอน โอกาสแบบนี้มีไม่มากนะ ฉันมอบให้คุณ คุณต้องรู้สึกขอบคุณฉัน อยู่เป็นเพื่อนราชาแห่งสงครามเสร็จก็มาอยู่เป็นเพื่อ
Read more
บทที่ 29 เมื่อคืนนี้พวกคุณสองคนนอนด้วยกันเหรอ
หยางโก่วเสิ้งเหยียบขาข้างหนึ่งของราชาแห่งสงครามหักโดยทันที!ครั้งนี้เขาหวาดกลัวแล้วจริงๆ เข้าใจได้ว่าหยางโกว่เสิ้งที่อยู่ตรงหน้ากล้าฆ่าเขาจริง ๆ !และเห็นหยางส่าวและพวกหวาดกลัวจนวิญญาณแทบจะออกจากร่างตั้งนานแล้ว พากันคุกเข่าโขกศีรษะขอโทษฉินเป่ยและหลินชิวเสีย!สุดท้ายราชาแห่งสงครามจะไม่ทำตามก็ไม่ได้ไม่นาน ฉินเป่ยขี่รถสามล้อพอหลินชิวเสียมาถึงคฤหาสน์หมายเลขหนึ่ง“อากาศของที่นี่พิเศษมาก ต่อไปนี้คุณก็มาอยู่ที่นี่นะ มีประโยชน์ต่อการฟื้นฟูร่างกายของคุณ ส่วนธุระที่บริษัทก็มอบหมายให้แม่นางซินหลานรับผิดชอบดูแลไป หลินซื่อกรุ๊ปไม่ปิดกิจการลงแน่นอน จะเป็นบริษัทกรุ๊ปที่มีทรัพย์สินมูลค่ามากที่สุดในเมืองหยางตู!” “ภารกิจเพียงหนึ่งเดียวของคุณในตอนนี้ก็คือเชื่อฟังที่ผมพูด รักษาร่างกายให้ดี วันมะรืนผมจะมาทำการฝังเข็มให้คุณอีก ตอนนี้ผมต้องไปปรุงยาให้หรงเอ่อร์นะ!” ฉินเป่ยกำชับหลินชิวเสียแล้วกำชับอีก หลินชิวเสียทั้งดีใจทั้งกังวล“ฉินเป่ย หรงเอ่อร์ของคุณจะไม่ชอบฉันหรือเปล่า? เธอ เธอบาดเจ็บหนักมากเลยเหรอ?”หลินชิวเสียกอดฉินเป่ยเอาไว้ น้ำตาไหลลินออกมาในพลันฉินเป่ยเอื้อมมือตบที่หน้าอกของเธอเบาๆแล้วพ
Read more
บทที่ 30 ฉันกับพี่ชิวเสียรอคุณที่ห้องนะ
เมื่อคืนนี้พวกคุณสองคนนอนด้วยกันเหรอ?ในคำพูดของอวี่เจียวหรง ซุกซ่อนมีดเอาไว้ในทุกๆ คำ มีดที่มีจิตสังหารอันเยือกเย็น!หลินชิวเสียรู้สึกถึงความหนาวเหน็บถาโถมเข้าใส่ในพริบตา ร่างกายสั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัว แต่ก็ถือว่ายังเธอใจเย็นพอ อธิบายขึ้นโดยพลันว่า “พี่หรงค่ะ คุณอย่าเข้าใจผิดไป ฉินเป่ยเป็นผู้ชายที่ข่มใจตัวเองเก่งมาก ฉันกับเขายังไม่ได้ทำเรื่องที่ผิดต่อคุณเลยค่ะ!”เขาบอกว่าคุณบาดเจ็บหนัก เมื่อคืนนี้เขาปรุงยาให้คุณทั้งคืน ฟ้าสางแล้วเขาจึงกลับมานอนบนโซฟาในห้องรับแขก!”หลินชิวเสียพูดด้วยเสียงแผ่วเบา พูดเสร็จก็เตือนขึ้นอีกว่า “พี่หรง มีอะไรจะพูดก็รอให้ฉินเป่ยตื่นแล้วค่อยพูดกันเถอะนะ คุณสองคนขึ้นไปชั้นบนกันก่อน ฉันยังเหลืออีกไม่กี่เมนูก็จะเตรียมอาหารเสร็จแล้ว!”เมื่อหลินชิวเสียพูดเช่นนี้ สีหน้าของอวี่เจียวหรงก็กลับมาเป็นปกติ เงยหน้ามองไปที่ห้องรับแขก แค่เห็นฉินเป่ยกำลังหลับปุ๋ยอยู่ ก็รู้สึกห่อเหี่ยวใจ ละอายแก่ใจตัวเองในทันที“ขอโทษนะ ฉันเข้าใจคุณกับฉินเป่ยผิดไป ให้เขาพักผ่อนให้เต็มที่ อันหนิง เธอเข้าครัวทำอาหารสองสามอย่างแล้วยกขึ้นไป อย่าส่งเสียงดังจนฉินเป่ยตื่นล่ะ!”ฉันอยากคุยกับพี
Read more
PREV
123456
...
44
DMCA.com Protection Status