All Chapters of Ang Makasalanang Asawa: Chapter 131 - Chapter 140

"What happened?" kunot noong tanong ni Sandro nang makita niya ako. Umiling ako at sinabing hintayin niya nalang ako dahil papasok ako ng faculty.Agad ko lang kinausap ang prof ko na nagbigay ng pointers para sa amin. I-send ko nalang sa gc pag uwi para makita ng classmates ko. Hindi na ako nagtagal pa kaya lumabas na ako para balikan si Sandro.Naikrus ko ang kamay ko sa dibdib dahil sinundan pala ako ni Mylene at ngayon ay pinipilit niya si Sandro na kausapin siya."Mylene, ano ba!" umiiwas si Sandro, umiiyak naman si Mylene. Naiinis ako na pinipilit niya si Sandro na kausapin siya kahit ayaw na ni Sandro sa kaniya. Naiinis ako sa ugali niya."Sandro, please... Pansinin mo na ako," pakiusap niya.Nanginginig na ang kamay ko sa galit. Hindi ako kailanman nakikipag away. Noon pa man, hindi ako mahilig ilagay ang sarili ko sa kahihiyan pero nanginginig talaga ang kamay ko na idapo ito sa pisngi ni Mylene."Mylene, tama na.." Sabi ng mga kaibigan niya na pinipilit siyang hilahin palay

“T-Tita,” tawag ni Mylene kay Fatima na ngayon ay gulat na gulat nang makitang yakap yakap ko si ma’am Flor.“Mylene,” tawag niya kay Mylene.Kita sa mukha niya ang pangamba at takot. “Tita, magpapaliwanag po ako.” Kabadong aniya.“No need Mylene, nakita ko lahat kanina. Mabuti pa umuwi ka na rin dahil gabi na.”Para siyang napahiya sa sinabi ni ma’am Flor. Agad siyang nagbaba ng tingin kasabay ng pagtulo ng luha niya.“Tara na Sua,” sabi ni teacher Flor sa akin at agad akong dinala pasunod kina Sandro at tito Conti. Tumingin ako kay Mica at nakita ko siyang ngumiti at tumango.I thanked her na sinamahan niya ako dito.“May bahay kami dito pero medyo kalayuan sa Gaiman. Ayos lang ba sayo na doon tayo pupunta?”Tumango ako. Sumakay na kami ng sasakyan. Katabi ko si Sandro at agad kong pinupunasan ang pawis niya sa noo. Nakasakay kami sa taxi at si tito Conti ang nagmamaneho.Alam kong pinagmamasdan kami ni teacher Flor pero hindi ko kayang baliwalain si Sandro. Nakita kong binuksan ni

SANDRO“Anong sinabi mo sa kaniya, tita?” tanong ko nang makauwi si Sua. Hinatid siya ni tito Conti.“Anong sinabi niya sayo?”“Wala siyang sinabi kagabi. Tumabi lang siya sa akin at umiyak. Tinakot mo ba siya?”I won’t forgive anyone kung pipilitin nila kami ni Sua na maghiwalay. I would rather let myself to fall in abyss than let go of her.“I just told her the truth. That her parents will despise you, na pipilitin nilang maghiwalay kayo.”“TITA!” Hindi ko napigilan na magtaas ng boses.“SANDRO! ALAM MO KUNG BAKIT KO ITO GINAGAWA!”“Do you think I give a damn, tita? Wala akong pakialam kung ayaw sa akin ng magulang niya. Hindi ako natatakot as long as Sua will hold onto me.”Nanlaki ang mata niya. Nabigla sa sinabi ko.“Naririnig mo ba ang sarili mo Sandro? Wala kang pakialam? Siguro ikaw, oo. Pero Sua, naisip mo ba siya?”Doon ako natigilan sa sinabi ni tita. Gusto kong magmura.“Do you think hindi siya mahihirapan? Do you think madali sa kaniya ito? Do you think kaya niyang talikur

Uwi ko na ngayon. Magkatext kami ni Sandro habang papunta ako ng airport. I was actually expecting na masasamahan niya ako sa airport pero sabi niya ay hindi raw siya makakaabot kasi may deadline siyang hinahabol.Medyo nalungkot ako pero naiintindihan ko naman siya. Nakarating na ako sa airport at agad ring nakasakay sa plane so nilagay ko na ang phone ko sa bag.Nasa bintana ako banda nakaupo. Ni hindi ko na nga tinignan kung sino ang tumabi sa akin. Nakahood naman siya so hindi ko na inabala tignan ang mukha niya.Nang makarating na kami ng airport sa amin, I just did my own thing. I get my stuff at bumaba na. Excited rin ako makita ang pamilya ko dahil ilang buwan ko rin silang hindi nakikita.“Ateeee!” Malayo pa lang ako, nakita ko na si Blue, mama, at papa. Lumapad ang ngiti sa labi ko, at nagmamadali akong tumakbo palapit sa kanila.“I miss you Azul!” Sigaw ko at niyakap siya.“Ate, I miss you! You’re so malaki na!” Sabi niya kaya natawa kami sa kaniya.“Anong you’re so malak

Kinabukasan, around 9 a.m. pa lang, nagpapalitan na kami ni Sandro ng text messages sa isa’t-isa.Umalis si mama at Blue dahil pumunta sila kina tito Shawn. Ako naman ay naiwan. Akala ko ako lang isa sa bahay, nagulat ako ng makitang umuwi si papa.Agad akong tumayo para salubungin siya.“Is this mine, papa?” tanong ko sa peach mango pie na dala niya.“Yeah. Your mama told me na ikaw lang mag-isa dito.”Ngumuso ako. They are treating me like a ten year old.“Ayos lang naman na ako mag-isa dito papa.”“Yeah. I can see that. You were smiling habang kaharap sa phone mo. Who are you texting? Your crush?” natigilan ako at napaangat ng tingin sa kaniya. Sinabi ba ni mama?“Sinabi ni mama, papa?”“Yeah. She teased me na may sekreto kayo tungkol sa crush mo na hindi pwedeng sabihin sa akin.”Hindi ko alam kung guni-guni ko lang pero nakita ko ang bahagyang pag-irap ni papa. Is he sulking?“Papa, crush lang naman yun and besides, you think magbo-boyfriend ako kung ayaw mo pa?”Tumingin siya sa