All Chapters of YOU'RE STILL THE ONE: Chapter 11 - Chapter 20

When I arrived at school, I found my best friend Astrid, already on the classroom and just as I was about to sit in the vacant chair next to her, our professor came in. A few hours passed and we were busy sa mga sumunod pang subject, so our only communication was through eye contact at senyasan nalang.Salamat naman at uwian na, kaya after class Astrid and I walked out of the classroom, naglakad na kami palabas ng campus, malapit na kami sa gate when suddenly someone blocked our path, si Nathan iyon at abot-tenga ang ngiti.“Hoy, Nathan Cortez! Ano ang nakain mo at ang saya mo yata ngayon?” usisa ni Astrid at nakataas pa ang dalawang kilay. Natawa na lang ako at nauna na maglakad palabas ng gate habang nakasunod sa akin ang dalawa.“Bakit, bawal ba maging masaya?” aniya ni Nathan sabay pinandilatan si Astrid. Tanging ngiti na lang ang nagawa ko sa pag-uusap nila. Aba eh daig pa kasi nila ang mag-jowa kung magbangayan. Pero in fairness, bagay naman sila kung sakali. Maganda, matangkad a

Mayroong isang katamtamang laki ng aquarium sa may bungad at malawak na swimming na hugis puso at maraming ilaw ang nakapaikot sa magkabilang panig ng pool at sa bandang dulo niyon ay tila may isang mini library, bahagya lang nakabukas ang bintana kaya di ko maaninag kung tama ang naisip ko. On the other side of it may tatlong desktop computer at iba pang gadgets. Wow! That room is beautiful. Mapapa-sana all ka nalang. Haist! After seeing it, I turned my gaze back to the swimming pool. I still have a lot to do this summer, but everything got canceled because of this vacation. Bakasyon nga ba? Naglakad-lakad ako paikot sa pool at may napansin akong wooden sofa sa sulok, umupo ako doon at isinandal ang ulo para mapawi ang pagod sa maghapong biyahe. Nagising nalang ako sa dampi ng malamig na hangin sa aking balat saka ko napagtanto na halos magtatakip-silim na. Bigla kong naalala wala nga pala ako sa bahay kaya agad akong tumayo at bumalik sa kwarto. Muntik pa akong madapa sa pagmamad

After that lunch, I stayed in my room at nagpahinga, it was past one in the afternoon at wala naman akong gagawin. Lying on the bed, naalala ko na naman mga kaibigan ko. Sana magkakasama kami ngayon at nag-part time job sa cafe.I miss my bestfriend Astrid at ang kakulitan nito, si Nathan na pasaway, naku ilang araw pa lang kami nasa Manila pero namimiss ko na buhay sa Batangas. Buti pa don fresh air at tahimik. Di gaya dito sa lungsod, napakaingay ng paligid kahit gabi parang araw. Kinahapunan, lumabas na ako ng silid para magluto sana ng dinner when I saw a note on the dining table so I looked and read what's written on it.“I WENT OUT WITH MY FRIENDS, WILL BE HOME LATE!” Naks! May pa sulat pa, knowing that Jake was out, ang saya ko. I felt relax makakakilos ako ng maayos sa bahay di ako maasiwa dahil wala si Jake na bugnutin. Naligo na ako tsaka naglaba na din ng aking damit and cook food for myself. Well, I don't need to clean the house naman dahil malinis 'yon at isa pa may ta

Pasaway ang lalaking ito nakakarami na palagi nalang ako hinihila sa kamay. “Jake, ano ba? I can walk on my own, bitawan mo na ako,” sabi ko saka pilit kumawala sa pagkakahawak niya sa kamay ko.”No!”sagot niya tsaka hinigpitan pa lalo pagkakahawak, sumunod na lang ako wala naman ako magagawa. Nakarating na kami sa dining area at andoon na nga mga friends niya, nakaupo na, sabay-sabay na tumayo ang tatlo nang nakalapit na kami sa table.“Guys! Hey listen everyone...This is Hannah, my cousin,” pagpapakilala sa akin ni Jake sa mga kaibigan niya saka binitawan na kamay ko. Cousin? Hala,kelan pa kami naging magpinsan?Nagtatakang tanong ko nalang sa isip ko, pilit akong ngumiti at banati sila. “Hello!”“Hi!” sabay-sabay nilang sagot. “Hello, Steven here,” sabi ng isa sa kanila na mukhang tsinito. “Hi...just call me Lawrence,” aniya ng isa, mestiso at matangkad din pero nakasalamin, in fairness halos lahat sila ang popogi. Tahimik lang si Aaron at di nagpakilala kaya siniko siya ni Stev

The next day, Jake woke up early. Nagkakape siya sa sala when all of a sudden the doorbell rang, so he went outside to check kung sino dumating. Nagulat pa siya nang bumulaga sa harapan niya ang kaibigang si Steven. Nakabihis ito ng maayos, wearing a printed poloshirt, black pants and white rubber shoes. Napakuno't-noo siya sa hitsura ng kaibigan sabay tanong, “What brought you here? Aga-aga nambubulahaw ka, kahapon lang andito ka din diba?” “Hi, good morning Bro!” masayang bati ni Steven at di pinansin ang pang-susupalpal ni Jake. “It' Sunday Bro, I'd like to bring Hannah out, simba lang kami.” “Simba? Kelan ka pa naging maka-diyos ha?” pang-aasar ni Jake sa kaibigan. Di nya lubos akalain na totohanin pala nito ang sinabi kahapon. Jake know exactly what's going on, if Steven wants something or someone he will do everything to get it.“Ngayon- I mean from now on, Bro! Gising na ba si Hannah?” “She's in the kitchen preparing breakfast. Wait here, I'll call Hannah.” Pinaupo niya si