นี่ประธานเผยเลยนะ ตอนนี้มีประชุมโครงการมูลค่าตั้งร้อยล้านบาท เขาจะถามเรื่องเล็กน้อยที่ไม่มีอะไรสำคัญเลยเนี่ยนะ!?ชูหรันและผู้จัดการฝ่ายการเงินมองหน้ากันและเห็นความตกตะลึงในสายตาระหว่างกัน!พวกเขาทั้งสองคิดว่าเผยเซียวจะโกรธและด่ากู้อิ๋นที่ไร้สมอง!แต่ในช่วงเวลาต่อมาน้ำเสียงของเผยเซียวก็มีความนุ่มนวลพูดออกมาว่า"จะซื้อทั้งหมดนี่หิ้วไหวไหมล่ะ?"ชูหรัน:"......"ผู้จัดการฝ่ายการเงิน:"......"หัวใจของพวกเขาหดแน่นและสมองเต็มไปด้วยความว่างเปล่านี่เป็นผู้ช่วยกู้จริงๆหรือผู้ช่วยเล็กๆกันแน่นะเนี่ย!?กู้อิ๋นบอกว่าเขาหิ้วเองได้และถามว่าในครัวไม่มีอะไรใช่ไหมคะเผยเซียวตอบว่าใช่และให้เขาซื้อน้อยๆไปก่อน เห็นได้ชัดว่าเผยเซียวห่วงว่าเธอจะยกกลับมาไม่ได้ทุกคนในห้องประชุมแม้แต่คนที่นั่งอยู่ไกล ไม่พอที่จะได้ยินเนื้อหาของโทรศัพท์ต่างก็พยายามเดาว่าใครเป็นคนที่กำลังคุยกับเผยเซียวอยู่ไม่คิดเลยว่าพวกเขาจะได้เห็นด้านที่อ่อนโยนของเผยเซียวด้วย!ใช่ น้ำเสียงของเผยเซียวที่มีต่อทางโทรศัพท์เมื่อกี้ที่อ่อนโยนอย่างนั้นที่ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อนเลยชูหรันและผู้จัดการฝ่ายการเงินตกตะลึงเป็นพิเศษเมื่อก่อนเผยเซี

เมื่อก่อนกู้อิ๋นไปกินข้าวที่โรงอาหารในตอนกลางวันกับเหยียนฉู่แต่วันนี้กลับไม่เห็นสองคนนี้เลยแผนกอื่นๆก็ไม่รู้สึกอะไรหรอก แต่แผนกต้อนรับและแผนกผู้ช่วยกลับไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ โดยเฉพาะแผนกผู้ช่วยตอนนี้ทุกคนต่างก็กำลังแย่งชิงตำแหน่งผู้ช่วยเบอร์หนึ่งกันอยู่ แต่กู้อิ๋นกลับยังไม่ได้ออกจากห้องทำงานของประธานเผยเลยตั้งแต่ตอนเที่ยงของวันนี้......นี่หมายความว่าอะไร?เธอคิดจะไต่เต้าหรือไงกัน?ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็หมายความว่าเธอกำลังทำลายตัวเองชัดๆ ทั้งตระกูลเผยและแม้แต่ไห่เฉิงต่างก็รู้ดีว่าเผยเซียวไม่ใช่คนที่จะถูกความงามล่อลวงได้ตอนนี้แผนกผู้ช่วยทั้งหมดกำลังจับตาดูว่ากู้อิ๋นจะจบเห่ลงอย่างไร......ในห้องพักขณะนี้กู้อิ๋นรู้สึกง่วงนอนเล็กน้อยหลังทานอาหารเสร็จ เผยเซียวมองดูเธอแล้วพูด "ไปล้างจาน!""โอ้ ค่ะ"กู้อิ๋นรีบตื่นขึ้นและตระหนักว่าการล้างจานเป็นสิ่งที่เธอควรทำมากที่สุด เธอสามารถทำได้โดยไม่เกิดข้อผิดพลาดอะไรเผยเซียวมีความเคยชินในการนอนกลางวันเมื่อกู้อิ๋นเก็บข้าวของในครัวเสร็จแล้วก็เดินออกมา เธอเห็นเผยเซียวเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดธรรมดา แล้วงีบหลับไปบนเตียงสองตาของเขาปิดสนิทและลดความเค

ขอแค่กู้อิ๋นกับเผยเซียวไม่ได้อยู่ในห้องเดียวกันมันก็จะไม่มีปัญหามากมายเกิดขึ้นกู้อิ๋นพยักหน้าอย่างเห็นด้วยกับเหยียนฉู่สายตาที่เผยเซียวมองกู้อิ๋นมันก็เหมือนกับการมองผู้หญิงคนอื่นที่จ้องจะปีนเตียงของเขานั่นแหละทั้งดุดันทั้งอันตราย!"แล้วฉันจะไม่ถูกไล่ออกจากเผยซื้อกรุ๊ปหรอ?"เมื่อนึกถึงสิ่งนี้กู้อิ๋นก็มองไปทางเหยียนฉู่ด้วยความกลัวเหยียนฉู่ส่ายหน้า "ไม่หรอก ตอนนี้เขายังต้องการให้เธอเป็นภรรยาอยู่ เพราะอย่างนั้นเขาจะไม่ไล่เธอออกจากบริษัทหรอก"เหตุผลที่เผยเซียวต้องแต่งงานกับเธอนั่นก็เพราะเขาต้องต่อกรกับทางตระกูลเผยจะไล่เธอออกในเวลานี้มันเป็นไปไม่ได้แน่นอนเธอก็จะยังต้องคอยอยู่ข้างๆเขา แต่เผยเซียวคงจะไม่ให้กู้อิ๋นเข้าใกล้ตัวเองอีกต่อไปแล้วล่ะดังนั้นกู้อิ๋นจึงถือว่าได้รับความโชคดีจากความโชคร้ายหลังจากที่ทั้งสองวิเคราะห์เรื่องราวเสร็จแล้ว กู้อิ๋นเองก็อารมณ์ดีขึ้นแล้ว ตอนนี้เธอปราศจากความกลัวจากเรื่องเมื่อซักครู่แล้ว"แต่คราวหน้าเธอก็ต้องระวังหน่อยนะ ถึงเผยเซียวจะไม่ยอมให้เธอเข้าใกล้แล้วแต่ว่าวันนี้สิ่งที่ทำมันก็สุดยอดไปเลย"กู้อิ๋นพยักหน้าอย่างบ้าคลั่ง "อืม ฉันจะพยายาม"เห็น

คนที่อยู่นอกห้องทำงานอย่างเจิ้งเฟยและจินเยี่ยนต่างก็ทำท่าเดินผ่านประตูห้องทำงานของเผยเซียวอย่างไม่ได้ตั้งใจเดิมทีพวกเธอคิดว่ากู้อิ๋นเข้าไปในห้องทำงานเผยเซียวแล้วจะถูกเผยเซียวด่าสาดเสียเทเสียก่อนจะถูกไล่ออกจากบริษัทซะอีกแต่ตอนนี้พวกเธอผ่านไปหลายครั้งแล้วแต่กลับไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยสักนิดเลยพวกเธอมองหน้ากันโดยไม่รู้ตัวและเมื่อคิดว่ากู้อิ๋นจะถูกไล่ออกไปหรือไม่นั้น จู่ๆประตูห้องทำงานก็เปิดออกจากด้านในเผยเซียวออกมาด้วยการแต่งตัวเรียบร้อยและเขายังจับ...มือของกู้อิ๋นอยู่ด้วยงั้นหรอ?แววตาคาดหวังของจินเยี่ยนและเจิ้งเฟยที่อยากจะเห็นกู้อิ๋นถูกไล่ออกนั้นก็แข็งค้างขึ้นมาทันทีแววตาของพวกเธอตกลงไปที่มือที่ประสานกันของกู้อิ๋นและเผยเซียว จนทั้งสองคนลืมที่จะแสดงอาการอะไรออกมาตอนนี้ในใจของกู้อิ๋นก็กังวลอยู่เช่นกัน!มือที่ถูกเผยเซียวจับไปนั้นรู้สึกราวกับว่าถูกน้ำร้อนลวกยิ่งรู้สึกถึงสายตาที่ร้อนแรงของพวกเธอ กู้อิ๋นก็ดิ้นรนอยู่ครู่หนึ่ง!เผยเซียวหันกลับมองเธอ "อะไร?"กู้อิ๋นก็เบะหน้าแต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเจิ้งเฟยและจินเยี่ยนอ้าปากค้างโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาเห็นเสื้อผ้ารุ่นที่ตัดเย็บแ

เผยเซียวผลักกู้อิ๋นไปทางเผยซู่ก่อนจะพูด "พาพี่สะใภ้ไปเดินเล่นแล้วทำความคุ้นเคยกับที่นี่ก่อนไป!""พี่คิดได้แล้วหรอ? พี่จะกลับมาอยู่ที่นี่แล้วหรอ? เผยซู่เลิกคิ้วเผยเซียวไม่ตอบอะไร คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันเป็นปมและยังปลดปล่อยรังสีความน่ากลัวที่คนที่อื่นไม่อาจมองข้ามผ่านไปได้ออกมา!เห็นเผยเซียวไม่พูดอะไร เผยซู่จึงจับมือกู้อิ๋นด้วยรอยยิ้ม "เดี๋ยวฉันดูแลเอง พี่ไปเถอะ"เผยเซียวพยักหน้าเหลือบมองกู้อิ๋นแล้วพูด "รอฉันครึ่งชั่วโมง โอเคไหม?""ค่ะ!"กู้อิ๋นรู้สึกกังวลเป็นอย่างมากเธอไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในตอนนี้แม้ว่าในขณะนี้จะไม่มีการเผชิญหน้ากันแต่เธอก็รู้สึกหดหู่มากๆ ตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้ก้าวเท้าเข้ามาที่นี่เผยเซียวเพิ่งจะก้าวเข้าไปได้เพียงสองก้าวเผยซู่ก็มองไปที่ด้านหลังของเผยเซียวแล้วตะโกนว่า "พี่!"น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความกังวลเผยเซียวหยุดนิ่งไปซักพัก แต่ก็ไม่ได้หันกลับไปมอง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "อะไร?"เผยซู่เตือนด้วยเสียงทุ้มต่ำ "อย่าทำให้พ่อโกรธนะ แล้วก็อย่าตกหลุมพรางง่ายๆอะไร นั่นด้วยล่ะ!"เมื่อได้ยินคำเตือนนี้กู้อิ๋นก็ยิ่งหวาดกลัวมากขึ้น นี่เป็นบ้านหรือเป็นสถ