เมื่อเผยเซียวได้ยินในมือที่กำลังถือแก้วกาแฟอยู่นั้น ก็ได้หยุดชะงักลง！ขมวดคิ้วเพ่งมองไปที่กู้อิ๋น！กู้อิ๋นรู้สึกได้ถึงความเงียบของเขาจึงรีบเอ่ยขึ้นว่า “ฉัน ฉันไม่ใช่คนเสี้ยมยุยงให้แตกคอกันนะ”เธอเป็นคนตรงไปตรงมาก็เพราะคำนึงถึงความปลอดภัยของตัวเอง！เผยเซียวผงกศีรษะ “อืม เธอไม่ใช่คนแบบนั้น”ถึงแม้ว่าไอคิวมีจำนวนจำกัด！แต่เรื่องยุแยงตะแคงรั่วนี้ เธอไม่มีทางคิดได้ลึกขนาดนั้นหรอกซึ่งตอนนี้ก็ได้แต่คิดถึงเรื่องความปลอดภัยของตัวเองเท่านั้นจริงๆ “แล้วคุณเฉินล่ะ เธอทำอย่างนั้นจริงๆหรือคะ？” กู้อิ๋นถามอีกครั้งเรื่องนี้ต้องทำให้กระจ่างชัดเจนเดิมทีเรื่องในวันนี้เธอก็แค่เป็นคนที่จุดชนวนเท่านั้น แต่ท่าทีของเฉินซิงหลีเห็นได้ชัดเจนว่าเรื่องพวกนี้เธอได้คิดการไว้ทั้งหมดแล้ว “คุณก็ไปไหนกับผมอยู่ทุกวัน เธอไม่มีโอกาสหรอก” เผยเซียวพูด “งั้นฉันก็ไม่มีเวลางีบเลยเหรอ？” กู้อิ๋นบ่นพึมพำเรื่องแค่นี้เธอมีความกังวลใจขนาดนั้นจริงๆแม้ว่าตอนนี้จะพูดได้ว่ากู้อิ๋นกับเผยเซียวไปไหนมาไหนตัวติดกันจริงก็ตาม แต่เธอก็ไม่ใช่เป็นอยู่อย่างนี้ทุกวันสามารถพูดได้แค่ว่าอยู่กับเผยเซียวเป็นเวลาส่วนใหญ่ทั้งหมด！เผ

หลีเวยเยว่ไม่กล้าที่จะกวนใจเผยเซียวอีกจึงได้แต่พยักหน้าแล้วออกไป！ในที่สุดเธอก็ไปจนได้ลูซือเหยี่ยนที่นิ่งเงียบมาโดยตลอดได้แต่ขมวดคิ้วมองหน้าเผยเซียว เขาได้ขำพร้อมเอ่ยพูดมาว่า “นี่คงทำให้ประธานเผยรำคาญใจยิ่งกว่าอีกใช่ไหมครับ？”ถูกผู้หญิงอันเป็นที่รักกระทำโดยไม่รู้จักกาลเทศะเช่นนี้ หากประสบอยู่กับชายผู้ใดล้วนแต่ทำให้เกิดบันดาลโทสะทั้งสิ้นก็ผู้ชายไง หลายๆครั้งที่เขาคาดหวังกับผู้หญิงของตนเองว่าเชื่อฟังกันบ้างเผยเซียวชำเลืองมองลู่ซือเหยี่ยนอยู่ครู่หนึ่ง “ยังมีธุระอีกหรือ？” “ไม่ใช่ครับ ประธานเผยครับ ทำไมคุณจู่ๆเลือกที่จะร่วมมือกับถังเจวี๋ยล่ะครับ？ ”หากจะเอ่ยในทางกลับกัน ลู่ซือเหยี่ยนก็ไม่รู้สาเหตุเพราะอะไรจึงได้แต่มองหน้าเผยเซียว！เมื่อวานยังคุยกันดีๆอยู่เลย แล้วทำไมจู่ๆหันไปคบกับถังเจวี๋ยฝั่งนั้นไปได้？ถังเจวี๋ยเป็นคนอย่างไรรึ？เป็นตระกูลอันดับหนึ่งในเมืองเป่ยนี้ และก็เป็นศัตรูกับเขา......ลู่ซือเหยี่ยนความสัมพันธ์ของพวกเขาที่เป็นปฏิปักษ์กัน มันก็ไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นแค่วันสองวัน！ในแง่ความร่วมมือนั้น ตั้งแต่ไหนแต่ไรล้วนแต่ไม่ใครยอมใครกันอยู่แล้วตอนนี้เผยเซียวจู่ๆก็เลือกข้

คิดไม่ถึงว่าเผยเซียวจะให้เงินเดือนผู้ช่วยแบบนี้ตั้งหนึ่งแสนบาท？ถึงกับยอมทำแบบนี้เลยเชียวหรือ？แต่เมื่อนึกถึงกู้อิ๋นที่คอยติดตามเผยเซียวอยู่ตลอดเวลา เธอก็น่าจะมีความสำคัญอยู่ไม่น้อยเขากัดฟันพูด “สองแสนห้า ย้ายมาทำงานที่บริษัทผม！” กู้อิ๋นมุมปากกระตุกไม่รู้เลยว่าลู่ซือเหยี่ยนในใจคิดกับเธออะไรอยู่ มีบางอย่างที่ไม่เข้าใจเหตุผลจึงมองหน้าลู่ซือเหยี่ยน แล้วนี่ยังอะไรอีกล่ะ？ถ้าหากเธอรู้ว่า ลู่ซือเหยี่ยนต้องการดึงตัวเธอไปทำงานด้วย เพียงเพราะโกรธกระฟัดกระเฟียดกับเผยเซียวนั้น ลู่ซือเหยี่ยนต้องโดนกาแฟสาดใส่หน้าอย่างแน่นอนลู่ซือเหยี่ยนเห็นกู้อิ๋นไม่พูดไม่จา จึงกัดฟันพูดอีกครั้ง “หากคิดว่าน้อยไป งั้นผมให้ห้าแสนก็ได้！”ในเมื่อเผยเซียวจับมือร่วมกับคู่ปรับของเขา ลู่ซือเยี่ยนก็จะดึงตัวผู้ช่วยที่เขาชอบมากที่สุดทำให้เขารู้สึกโกรธบ้างตอนนี้ลู่ซือเหยี่ยนโกรธจนปวดหัวไปแล้ว！กู้อิ๋นกลับไม่กล้าก่อกวนเขา “ต้องขอโทษด้วยนะคะประธานลู่ ตอนนี้ดิฉันไม่ได้คิดเรื่องย้ายที่ทำงานใหม่ค่ะ”ใบหน้าของลู่ซือเหยี่ยนคลี่รอยยิ้มออกมาทันที แต่เป็นรอยยิ้มที่แฝงความชั่วร้ายในนั้นถึงแม้เขาจะแสดงท่าทีทำดีและให้โอกาสก

เฉินซิงหลีก็คิดดั่งที่หลีเวยเยว่คิดในใจนั้นเช่นกัน สีหน้าของเธอนั้นถึงกับซีดเผือกเล็กน้อย！เฉินซิงหลีพยักหน้าด้วยความอึ้ง “พี่พูดถูกค่ะ สามารถอธิบายได้แค่ว่าอาจเป็นเพราะตัวกู้อิ๋นเองที่สำคัญมากสำหรับพี่รอง！”แต่ความสำคัญแบบนี้ ถึงขนาดที่ว่าอยู่เหนือตำแหน่งหลีเวยเยว่ที่ที่อยู่ในใจของเผยเซียวคิดถึงจุดจุดนี้ เฉินซิงหลีก็ฉายแววตาอันชั่วร้ายออกมาหากเป็นเช่นนั้นล่ะก็ อย่างนั้นเธอ....ก็ยิ่งอดทนต่อกู้อิ๋นไม่ไหวแล้วแววตาของหลีเวยเยว่ก็ฉายรังสีอำมหิตเช่นกัน！เป็นไปได้อย่างไรกัน? จะมีใครกัน？ที่สำคัญมากกว่าตัวเองที่อยู่ในใจของเผยเซียว？ฉันคือหลีเวยเยว่ ไม่มีทางยอมโดยเด็ดขาด！ “พี่คะ เรื่องแบบนี้พี่รองคงไม่ได้เลือกมั่วๆเพื่ออยู่กับกู้อิ๋นไปตลอดชีวิตหรอกนะ？แล้วอย่างนี้พี่จะทำอย่างไรดีคะ？”พวกเขาไม่รู้หรอกว่า ตกลงมันเป็นเพราะอะไรกันแน่ที่กู้อิ๋นเป็นคนที่สำคัญมากสำหรับเผยเซียวแต่ทว่าการกลับมาครั้งนี้ของหลีเวยเยว่ ก็เพราะเผยเซียวโดยเฉพาะ......เธอไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาหรือด้วยเหตุผลอื่นใดมาเกาะแกะเผยเซียวหรอกพยักหน้า “ฉันเข้าใจ！”หลีเวยเยว่ก็รู้ๆอยู่และทันใดนั้นคิดขึ้นได้เกี่ยวกับเรื่อ

เมื่อหลีเวยเยว่เดินเข้ามาในห้อง เฉินซิงหลีก็ตามเธอเข้ามาทีหลังเธอไม่เป็นเหมือนแต่ก่อนแล้ว ที่ตั้งใจเดินชนกระแทกกู้อิ๋นให้ออกห่าง ครั้งนี้กลับทำตัวสุภาพอยู่ไม่น้อยกู้อิ๋นปิดประตูแล้วเดินเข้าไปพร้อมกัน“อาเซียว！”หลีเวยเยว่เดินเข้าหาตัวเผยเซียว เรียกเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนทั้งออดอ้อนกู้อิ๋นมองไปที่เฉินซิงหลีที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วใช้ถ้อยคำสุภาพถามเธอ “คุณเฉินจะรับเครื่องดื่มอะไรดีคะ？”เฉินซิงหลีส่ายหน้า แล้วตอบกลับ “ไม่ต้องแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ”ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่สุภาพเกรงใจทำให้กู้อิ๋นพึงพอใจการเปลี่ยนแปลงตัวเองเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่าตอนนี้เฉินซื่อถูกสถานการณ์บีบบังคับให้ร้อนรน！ด้วยเหตุนี้ จึงทำให้กู้อิ๋นยิ่งรู้สึกยิ่งกลัวไปกันใหญ่กับกลวิธีจัดการของเผยเซียว.......เขาคนนี้หากเกิดบันดาลโทสะขึ้นมา ก็ไม่มีใครที่สามารถรับมือไหวได้หรอก“อาเซียวคะ เรื่องนี้ลุงของฉันก็ร้อนใจอยู่แล้ว คุณบอกมาสิจะจัดการอย่างไร จึงไม่ให้กระทบกับเฉินซื่อ”“พี่รองคะ ฉันขอร้องล่ะค่ะอย่าทำอย่างนี้เลยนะคะ！” เฉินซิงหลีพูดต่อจากหลีเวยเยว่ในน้ำเสียงนั้นก็ไม่เหมือนแต่ก่อนที่มีท่าทีทะนงตัวอย่างนั้นแล้วซึ่งก่