“Ahh!" namimilipit na sigaw ni Farah. Pinipilit nitong alisin ang pagkakaipit ng paa niya sa malaking bato. “Ahh…” Humahagulgol ito matapos maalis ang pagkakaipit ng paa. Saka naman siya nagpalinga-linga sa paligid. Wala kasi sa tabi niya si Jake. Hindi mahagilap ng mga mata niya. Magkahawak kamay nga sila kanina nang madala sa agos ng tubig. Pero dahil sa lakas ng agos ay nabitiwan siya ni Jake. “Jake… nasaan ka?" Humahagulgol na tawag nito sa pangalan ng nobyo. Pero walang sumagot. Sariling boses niya lang ang narinig niya. Ang lagaslas ng tubig at huni ng mga ibon. “Jake, na saan ka ba?” Pinilit tumayo ni Farah, pero hindi niya kaya. Masakit ang paa niya na namamaga at may sugat pa. Masakit rin ang buong katawan niya. Bukod sa sugat sa paa, may mga galos, pasa, at sugat din ang ibang parte ng katawan niya. Maging ang ulo niya ay may sugat din. Humawak siya malaking bato kung saan siya na tangay ng agos, at ipunuwesto ang sarili sa pagitan ng malaking bato. Yakap-yakap na r

“Anong klaseng tanong ‘yan, Archie?” Nagtatampong tanong Tandre. Napalingon pa siya sa mga kasambahay. Ang dating kasi ay parang napahiya siya. Ito ang unang beses na may nang-away sa kanya at sa pamamahay niya pa mismo. Hindi nga agad siya nakapagsalita. Humigpit din ang paghayapos niya kay Nathan. Bukod kasi sa pasigaw na tanong ng kapatid, kung duruin at tingnan siya nito ay parang bumalik na naman sila sa dati. Parang wala na naman itong respeto sa kanya. “Nag-usap na tayo, hindi ba; bati na tayo, Archie. Of course, gusto kong tumira ka rito; gusto kong makasama ka. Pamamahay mo na rin ‘to." “Talaga lang? Kaya ba may grand pa welcome ka sa kwarto namin ni Arwena?!” Kumunot ang noo ni Tandre, hindi niya maintindihan kung ano ang pa welcome na sinasabi nito. “Alam mo, Tandre, kung nakakalakad lang ako ngayon, baka tumakbo na ako palabas kasama sina Arwena at Nathan, at hinding-hindi na kami babalik rito." Sandaling sumulyap si Tandre kay Arwena na alam niya na naguguluha

Kung si Arwena at Tandre ay nahihirapan na huminga dahil sa ayos nila, si Nathan naman ay nag-uumapaw ang saya. Hindi mawala-wala ang ngiti ng bata. Pigil na napabuga na lang ng hangin si Arwena. Alam naman niya na masaya si Nathan na kilalaning ama si Archie. Ni minsan ay hindi nga rin ito nagkulang; pinaramdam ni Archie kay Nathan ang pagmamahal ng isang ama, ngunit iba ang saya na nakikita ni Arwena sa Anak niya ngayon. Saya na hindi nila kayang ibigay kay Nathan—saya na si Tandre lang ang may kayang magparamdam sa bata. Parehong hindi maalis ang tingin ni Arwena at Tandre sa Anak nila. Kitang-kita nila na kahit nakapikit na ang mga mata ng bata ay nakangiti pa rin; masaya pa rin. At ang saya na nararamdaman at nakikita nila kay Nathan ay siyang nagpakalma sa mga puso nilang nagwawala. Napatitig pa nga sila sa isa’t-isa at napangiti kalaunan. Sa unang pagkakataon ay naging panatag ang damdamin nila. Nakalimutan ni Arwena ang hiya na nararamdaman niya sa nangyari sa kanila ni T

Tarantang pumasok sa kotse si Arwena habang ang tingin ay nasa babae na papalapit sa kanila. Tingin niya kasi ay siya ang puntariya ng babae. At siguradong iyon din ang iniisip ng mga bodyguard niya, kaya agad-agad siyang pinapasok sa kotse ng mga ito at ngayon ay alerto na silang humarang sa kotse. “Miss, ano ka ba naman!” sigaw ng lalaki, sabay pigil sa babae. Pero ang tingin ay nasa mga bodyguard. “Uwi na po tayo, miss. Kanina ka pa namin hinahanap." Pinipilit ng lalaki na ilayo ang bayolenting babae sa kinaroroonan ng kotse nila Arwena. Kaya lang ayaw pahawak ng babae. Sa kada subok ng lalaki na hawakan siya ay hampas ang ganti nito. Pero hindi ininda ng lalaki ang mga hampas. “Miss, please!” Pakiusap niya. Halatang nagpipigil na ‘wag itong masaktan. Nakawala na naman kasi ito at tumakbo pabalik sana sa kotse ni Arwena. Mabuti na lang at na hawakan niya agad. Ang mga bodyguard naman ni Arwena ay hindi maalis ang tingin sa babae na ngayon ay nagsimula ng sumigaw. Walang tigil n

Parang lumipad ang kaluluwa ni Tandre at Arwena nang marinig ang malakas na pagsara ng pinto. Parehong nanlamig ang mga katawan nila. Unti-unti namang umusog palayo si Arwena kay Tandre. Habang si Mr. Tan ay pa-slow motion na sumandal sa backrest. Napahimas na lang siya sa hita niya. Hindi niya kasi alam kung ano ang sasabihin. Mag-sosorry ba siya o magkunwaring hindi apektado. Si Arwena naman ay napahimas naman sa batok niya at napakagat ng labi. Hindi niya rin alam kung saan titingin, at hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Duble kasi ang naramdaman niyang hiya. Bukod sa nakita sila ng mga bodyguard, panay nga ang tulak niya kay Mr. Tan, pero pagdumikit naman ito sa kanya ay parang namamagnet na lang siya. Lahat ng siniksik niya sa utak na gusto niyang mangyari ay nabubura. “Ted is here,” paos na sabi ni Mr. Tan. Wala naman siyang ubo, pero kumati ang lalamunan niya. Paulit-ulit nga kasi siyang tumikhim. Kulang na lang ay kamutin na niya ang ngalangala. Tumango-tango lan