All Chapters of Chasing Love A Second Chance At Forever: Chapter 1 - Chapter 10

"Bitiwan mo ako, please." Kahit nahihilo at nanghihina, buong lakas pa ring nagpupumiglas si Arwena mula sa mahigpit na paghawak ng lalaking kumaladkad sa kanya palabas ng bar. Kaya lang, kahit anong pagpupumiglas ang ginawa niya ay hindi pa rin siya binibitiwan nito. Mas humigpit pa ang paghapit nito sa baywang niya sa puntong halos buhatin na siya. "Sumama ka na lang ng maayos at tumahimik ka kung ayaw mong masaktan," gigil na bulong nito kasabay ang paghawak sa pisngi niya.Sandaling natigil ang paghagulgol ni Arwena, pero luha niya ay hindi tumigil sa pagpatak na sumabay sa malakas na kabog ng dibdib niya.“Bitiwan niyo na ako! Tulong—” naputol ang pagsigaw niya nanghawakan siya sa leeg ng lalaking walang puso at diniin sa hood ng kotse. Paulit-ulit na umiling si Arwena, kasabay ang panginginig ng buong katawan. "Please, bitiwan mo ako, ayoko—" Hinarang niya ang mga palad sa pagitan nilang dalawa sabay ang pag-iwas ng mukha niya na akmang hahalikan ng lalaki. "Stop acting like

Arwena couldn't help but sigh as she held the cup of coffee. Dinadama niya ang katahimikan at lamig ng hangin sa lugar kung saan malayo sa mga taong nanakit at sumira ng buhay niya.Matapos mag-breakdown at mabagok ang ulo sa banyo noong huling nag-usap sila ni Jake ay natauhan naman siya. Natauhan siya na kahit anong gawin niya ay hindi basta-basta mawawala ang sakit na itinanim ni Jake at Farah sa puso at isip niya. Hindi niya kayang makipagplastikan at makisama sa mga tao na dahilan kung bakit siya nagdurusa. Kaya heto, naglakas-loob siyang mang ibang bansa. Sinusubukan na magbagong buhay at magsimula ulit na malayo sa mga taong nanakit at dumurog sa kanya. Pero kahit anong pilit niya, hindi pa rin mawala-wala sa sistema niya ang sakit. Hindi pa rin siya tuluyang nakalaya sa galit. "My goodness, Arwena, you've been here for two months, pero wala ka pa ring ibang ginagawa; puro inum ka lang ng kape at tanawin ang mga alon, over and over again. Hindi ka pa ba sawa ha?"Nilingon niy

“Arwena, bakit hindi ka na naman pumasok? Hindi ka pa ba tapos magmukmok? Hindi ka namatayan, Wena, para magluksa ka ng ganito!” Kaagad tinalakan ni Archie ang kaibigan nang mabuksan niya ang pinto ng kwarto nito. Kanina pa siya kumakatok at hindi man lang siya pinagbuksan. Paano nga ba siya nito mapagbuksan? Lasing na naman. Nahagod na lang ni Archie ang buhok habang nakatingin kay Arwena na nakasalampak sa sahig. Daig pa nito ang mga taong kalye sa hitsura niya, madungis at kalat-kalat ang buhok. “Tigilan mo na nga ‘to, Arwena!” Hinablot ni Archie ang bote ng alak na lalaklakin na naman sana ni Arwena. Dati, kape lang ang nilalaklak nito. Tatayo sa harap ng bintana at paulit-ulit na huminga ng malalim. Pero ngayon, bote ng alak na ang laging hawak habang nakasalampak sa sahig at humahagulgol. “Akin na ‘yan, Archie!" sigaw nito at dinuro pa ang kaibigan. "Bigay mo sa’kin ‘yan! Akin ‘yan e!” Parang bata na gumapang sa sahig si Arwena, makuha lang ang alak na inagaw ni Archie

Nagpupuyos sa galit ang kalooban ni Arwena habang tanaw ang coffee shop na pagmamay-ari ng mga magulang niya, ngunit walang kahirap-hirap na napunta sa iba dahil sa kagagawan ni Farah at Jake. Dahil sa buo nga ang tiwala ng mga magulang niya sa kaibigan at dati niyang boyfriend, sila ang hinayaang mamahala sa coffee shop at sa iba pang branch nila. Walang kaalam-alam ang mga magulang niya na unti-unti na palang naibenta nina Farah at Jake ang mga shop sa nagngangalang Tandre Denovan, at ngayon nga ay sila na ang nag-operate ng coffee shop na pinaghirapan ng mga magulang niya na palaguin. “Good morning, ma’am,” bati ng guard kay Arwena nang pumasok siya sa coffee shop. Dahil sa galit na nararamdaman, hindi na niya sinagot ang bati ng guard. Agad kasing napako ang paningin niya sa dating kaibigan at dating boyfriend na masinsinang nag-uusap sa sulok ng shop. Ilang araw din niyang hinihintay na muling makaharap ang mga taong dahilan kung bakit muntik nang masira ang buhay niya, at n

Sobrang inis ang naramdaman ni Arwena habang nakatingin sa likuran ni Mr. Tan. Gusto nga niya itong takbuhin at batukan. Kung pwede lang na isumbat niya lahat dito ang mga pinagdaanan niya dahil sa pagkakamali na nangyari sa kanila. Pero hindi pwede. Hindi niya magagawa dahil ayaw nga niyang malaman nito na nagbunga ang ginawa nila noon. Naiinis siya dahil ang taas ng tingin nito sa sarili. Porke’t mayaman ito. Akala niya mabuting tao ang Mr. Tan na nagligtas sa kanya noon, ngunit isa pala itong halimaw na nag-aabang lang ng mabiktima. Pakiramdam niya ngayon ay para siyang isang hayop na nahulog sa trap, at anumang oras ay magiging pagkain na ng isang halimaw. Tahimik na lang siya na napamura. Paulit-ulit niyang sinampal sa utak niya si Mr. Tan. Iyon lang kasi ang magagawa niya sa ngayon. Alam niya kasi na ginagamit ni Mr. Tan ang coffee shop para makuha siya nito ulit. Alam nga ni Mr. Tan kung gaano niya ka gustong makuha ang pagmamay-ari ng mga magulang niya. Pero kung tuso siya,