CHAPTER 22CALL ME, KUYA!“Calm down, hon."“I swear, anak natin siya hon. Anak natin siya. Oh my God. Bumalik na ang anak natin."“Calm down hon. Hintayin natin na magising ang anak natin. Do not panic, okay?""Oh my, thank you God. Sa wakas bumalik na rin sa piling natin ang ating anak! Ang payat ng baby ko, nakakain ka siya ng maayos? Saan kaya siya nanggaling? Wake up, my love. Namimiss ka na ni mommy.”Ilan lamang sa mga naririnig ko na ingay malapit sa akin. “Mom? What happened?" Isang familiar na boses ang narinig ko pagbukas ng pinto. “My dear Izaak, come here, come here. I have a surprise for you. Sa wakas nasa atin na ang kapatid mo. Anak! Look! Who's here?" Unti-unti kong dinilat ang mga mata ko. Dahil sa tingin ko, ako talaga ang pinag-uusapan nila.Agad nagtama ang paningin namin ni Izaak. Nakagat ko ang ilalim ng aking labi. "She's awake, call the doctor. Call the doctor, now! Hi baby. How are you, my baby Cherry? Do you still know me?” Bungad ng isang ginang sa akin

CHAPTER 24CALL ME, KUYA!Akala ko natutulog pa si mama pagkarating namin sa bahay. Pagbukas niya ng pinto ay nagulat nang makita si sir Izaak. Mapilit dahil gusto niyang sumama para siya na ang magpaalam sa mga magulang ko kung hindi ako payagan. Kaya wala na naman akong choice kundi ang sundin siya at baka makatulong nga siya sa bagay na iyan. Nagmano ako kay mama at ganon din ang ginawa ni kuya. Pinapasok ko siya sa loob ng sala para doon na mag-usap at maghintay sa akin. “Boyfriend mo anak?" Mahinang bulong ni mama pero narinig naman ng boss ko. Pareho tuloy kaming nagulat. Agad naman akong umiling sa aking ina.Pinulupot ko ang braso ko sa braso ng mama ko at ngumiti sa kanya. “Hindi po mama, kuy– I mean boss ko po. Siya po ang tinutukoy ko na kung saan muna ako magstastay ng ilang buwan lang naman ma para sa bagong trabaho.” Saad ko. “Kaya mo ba? Sa bagay, may tiwala naman ako sa'yo na marunong kang mag-alaga.” Sambit ni mama kaya na pasulyap si Izaak sa akin. “Ah–oo mama, k

CHAPTER 26CALL ME, KUYA!“Whoa! Grabe ang kaba ko boss dahil sa mga nangyayari sa bahay niyo. Hindi ko ma imagine ang sarili ko na parang nasa isang libro ako na binabasa at nasa exciting parts na po tayo. Buti na lang at pumayag si mommy Maribel na sasama ako sa'yo dahil kung hindi, hindi ko alam kung ano ang gagawin ko na pagsisinungaling.” Kwento ko sa aking boss na siya namang nakikinig sa akin.Bumaling siya sa akin at binalik agad ang tingin sa kalsada dahil siya ang nagmamaneho ng kotse.“I know, napansin ko nga na malapit ka ng maputla dahil sa biglaang pangyayari. I'm sorry for what had happened. Sana hindi ka na pressure sa mga nangyayari.” Aniya.Ngumiti ako, "hmmm, hindi naman, masaya nga ako na kahit papano ay napasaya ko ang ina mo. Sana okay po yong ginawa ko na pagpapanggap.” Saad ko na kahit ideny ko man sa sarili ko ay mali pa rin ang ginagawa namin. Nasimulan ko na kaya tatapusin ko na lang ang laban pa ba na matatawag ito at para sa pera kaya ginagawa ko ang la

CHAPTER 28CALL ME, KUYA!“Talaga Unique?!"“Oo nga Budang-"“So, ano na? Maganda ang loob ng bahay nila, ano?" Tanong nito kaya tumango ako."Sobra at maraming silang katulong . May swimming pool at kung ano-ano pang buhay mayaman na kagamitan siguro ay meron sila. Pero mas maganda ang bahay namin, ano.” Sambit ko sa kaibigan."Of course naman, maliit lang ang bahay natin pero maganda rin at malinis tingnan. Wow, Ikaw na talaga at ang swerte mo naman talaga kung alam mo lang sa estado ng buhay mo ngayon, Unique.” saad n'ya. Nasa coffee shop kami ngayon at umorder lang ako ng milk tea at ganoon din si Budang, kasi may dinaanan s'ya dito sa area kung saan ang building ng amo ko kaya nagpaalam ako na kung pwede ko ba siyang makita at mabuti na lang at pumayag si sir I mean sir Izaak.Dahil kung hindi, iiyak na ako malala talaga pa yan, dahil kaibigan ko si Budang eh, namimiss ko rin ang kaibigan ko. Kahit ilan pa ang bagong kaibigan ang meron ako ngayon ay kay Budang pa rin ako nakik

CHAPTER 30CALL ME, KUYA!“Sabi na lumabas ka nga ng kwarto ko! Alis!” Palayas ko sa kanya. Nagkibit-balikat lang siya habang inuubos ang cake niya. Sarap sanang kumain ng cake na yan dahil mukhang masarap pero dahil siya ang nag-abot sa akin ay nawalan lamang ako ng gana.“No! I'm going to stay here, iyon ang sabi ni mommy na humingi ako ng sorry but without your forgiveness ay hindi ako aalis dito hanggat hindi mo ako pinatawa." Sambit niya.Nakapamewang akong nakadungaw sa kanya habang nasa gilid siya ng kama ko nakaupo at kumakain pa rin ng cake habang nakatingala sa akin, gusto pa yata akong akitin ng cake na mukhang masarap nga pero dahil galit ako sa kanya kaya di bale na lang.“Eh, sa baliw ka kanina. Tapos, agad-agad patatawarin kita? Iniwan mo pa nga ako sa kotse na hindi man lang binalikan at hindi mo alam na marami na akong luha na nasayang! Tapos ngayon! Magsosorry kana lang bigla dahil sinabi ng mommy mo? No way, Mr. Legaspi kaya umalis ka na sa kwarto ko at matutulog n