All Chapters of Runaway from My Jerk Husband: Chapter 21 - Chapter 30

"Okay, gets ko na. Bitawan mo muna ‘yan."Nakasimangot si Nolan habang dahan-dahang inalis ang kamay ni Jessica na nakapulupot sa kanya. Pero kahit pa tinanggihan niya ito, lumapit pa rin siya sa direktor na may dala-dalang matinding presensya.Kasunod niya ang ilang mga sekretarya na halatang hindi basta-basta. Halos ramdam ng lahat ang tensyon sa paglapit niya sa harap ng set. Kung si Calix ay malamig at tahimik, si Nolan naman ay may aura ng isang makapangyarihang negosyante—matayog, at parang hindi puwedeng lapitan."Mr. Martinez," sabi ng direktor nang makalapit si Nolan. Wala siyang takot sa mukha, bagkus ay diretsong hinarap ang lalaki. "Siguro naman, may paliwanag si Direktor Liu tungkol dito. Ang dramang ito ay halos kumpirmado na ang cast—kahit hindi pa pirmado ang kontrata, may mga pangakong binitawan. Ngayon bigla na lang napalitan? Hindi ba’t parang hindi na ito para sa kabutihan ng proyekto at ng buong crew?"Matatalim ang mga titig ni Nolan habang nagsasalita, at halat

“Miss Cristobal, huwag po kayong mag-alala,” paliwanag ni Jillian mula sa kabilang linya, mahinahon ang tinig at may halong pag-aalalang baka nainis si Nathalie. “Humingi lang po ako ng number n’yo kay Direk Liu. Nang malaman niyang gusto ko lang magpasalamat, ibinigay niya agad.”Bahagyang natahimik si Nathalie habang pinapakinggan ang paliwanag. Hindi naman siya galit, pero nagtataka pa rin kung bakit gano’n kabilis kumalat ang number niya.“Alam ko pong medyo nakakahiya ito,” patuloy ni Jillian, “pero talagang gusto ko lang pong pasalamatan kayo. At kung okay lang po sa inyo, sana po, maimbitahan ko kayong kumain minsan. My treat.”Ramdam ni Nathalie ang sinseridad sa bawat salita ni Jillian. Hindi ito 'yung tipong pormal na pasasalamat lang—may laman at bigat ang boses ng babae. Kahit pa alam ni Jillian na baka tanggihan siya, itinuloy pa rin niya ang pagyayaya. Wala siyang hinihintay na kapalit.“Hmm... sige, kung may time ako,” sagot ni Nathalie pagkatapos ng ilang sandaling pag

Pagkasabi ni Nathalie ng pangalan ng dalawang tao, unti-unting nagbago ang tono ng kanyang boses. Nawala ang sigla sa kanyang mga mata, at tila may biglang bumigat sa kanyang dibdib. Ang saya kanina ay napalitan ng lungkot at inis.Kahit ilang araw pa lang mula nang huli silang magkita, hindi niya inasahan na muli silang magtatagpo sa ganitong pagkakataon—at sa ganitong lugar pa talaga.“Ang daming coincidence, no?” malamig na sambit ni Nathalie habang ibinaling ang tingin sa labas ng bintana. “Parang may mga taong sadyang ayaw talagang magpahinga. They just keep showing up.”Wala na siyang gana pang tanawin ang maganda sanang tanawin sa labas. Ibinaba niya ang tingin at marahang sumimsim ng tubig mula sa baso sa mesa.Napansin ni Calix ang pagbabago ng mood ni Nathalie. Dahil doon, lalong sumidhi ang pagkainis niya kina Nolan at Jessica. Para sa kanya, ang presensya ng dalawa ay parang multo ng nakaraan na ayaw lumayo.Sa kabilang banda, sina Nolan at Jessica ay kasalukuyang nasa fro

Lubos ang pag-aalala ni Nathalie kanina. Pero ngayon, galit na galit si Calix.Matapos ang mainit na pag-uusap nila ni Nolan, hindi na inintindi pa ni Calix ang magiging reaksyon ng lalaki. Tumalikod siya at diretsong lumabas ng restaurant, tangan-tangan si Nathalie sa kanyang bisig—parang hindi siya papayag na may mangyaring masama rito muli.Bagama’t seryoso at tila walang inuurungan si Calix sa naging harapan nila ni Nolan, paglabas nila sa restaurant ay si Nathalie lang ang inalala niya. Mahigpit ang pagkakayakap niya rito, ayaw niyang pakawalan, para bang natatakot siyang baka bigla na lang itong mawala.Pagdating nila sa sasakyan, saka lamang siya bumitaw nang bahagya.“Are you alright?” tanong ni Calix, ramdam sa tinig niya ang halong takot at pag-aalala. Halos ayaw pa rin niyang palayain si Nathalie sa bisig niya.Tumango lang si Nathalie at bahagyang ngumiti. “Don’t worry, I’m fine. Hindi niya lang matanggap. He’s still holding on to the idea na buhay pa si Catherine. He thin

“Satisfied! Very satisfied!” masayang tugon ni Nathalie habang nakatayo sa harap ng floor-to-ceiling window kasama si Calix. “Ang serbisyo ni Mr. Mendoza, walang kapantay!”Napuno ng determinasyon at matinding layunin ang tingin nila sa isa’t isa habang pinag-uusapan ang kanilang plano. Sa mga mata pa lang nila, halatang pareho silang uhaw sa tagumpay.Ngunit sa susunod na segundo, biglang lumapit si Calix. Halos magdikit ang kanilang mga mukha, at diretso siyang tumingin sa mga mata ni Nathalie. May kakaibang tensyon sa pagitan nila, para bang may ibig ipahiwatig si Calix na hindi niya binibigkas.“Is that something to thank me for?” tanong ni Calix, bahagyang nakakunot ang noo ngunit may mapaglarong ningning sa mga mata.Ngunit hindi nagpatalo si Nathalie. Sa halip, marahan niyang tinulak ang noo ni Calix gamit ang daliri niya.“Mr. Mendoza, bayaran mo muna ‘yung utang mong pagkain sa akin bago tayo magsimulang magpasalamat,” aniya, malamig ang tono pero may halong biro sa mata.Pag