LUCY PEARL POINT OF VIEWNakauwi na ako at nakakain ng hapunan at ngayon ay narito na ako ngayon sa aking kwarto at katatapos lang maglinis ng katawan. Walang tao dito sa mansyon maliban sa akin at sa mga tauhan namin. Dati, nalulungkot ako tuwing wala sila pero this time, natuwa ako. Wala sila kaya hindi ko na kailangang umiwas sa mga tanong nila tungkol sa aking trabaho. Hindi naman sa ano pero sa estado ng pamumuhay na meron kami, tiyak na pagtatawanan nila ako. "Pasok!" malakas kong sabi nang may marinig na kumakatok. I know its manang Joy. Inutusan ko kasi syang labahan ang uniporme na gagamitin ko sa trabaho. "Thank you, manang Joy!" kinuha ko sa kanya ang tatlong pares ng uniporme na nilaban nya at inilapat muna ito sa kama ko. Napansin ko na hindi pa rin umaalis si Manang Joy. nakatingin lang sya sa akin o sa damit na inilatag ko sa kama. "Bakit po? May problema po ba?" Tanong ko tuloy. "W-wala naman. S-sigurado po ba kayong iyan ang uniporme nyo sa sinasabi nyong trabaho?

LUCY PEARL POINT OF VIEWMga nasa dalawang oras akong katok nang katok at nagmamakaawa para pagbuksan nila ako ng pinto. Wala. inabutan na ako ng ulan at lahat pero nagawa pa rin nila akong tiisin lalo na si daddy. Ano pa nga ba ang gagawin ko kung hindi ang lumayas gaya ng gusto nila. Masamang masama ang loob ko na sumakay ng sasakyan. Dito ako humagulgol habang nakadukdok sa manibela. Wala talaga akong makuhang pagmamahal mula sa pamilya ko kaya kahit alam kong mahirap, naging buo na ang desisyon ko na lumayas. Paikot ikot ako sa daan at walang mapuntahan. katulad ng salamin ng aking sasakyan, basang basa rin ako sa luha at ulan. IM A LOOSER! KAHIT ANONG GAWIN KO, TULUNAN PA RIN AKO. SA NANGYARI, TIYAK NA HINDI NA NILA AKO GUGUSTUHING PABALIKIN. Nasugatan ko ang magandang mukha ng ate at kamuntik naman na atakihin sa puso si mommy. They all blamed me kaya heto ako ngayon, magpapalipas na lang siguro ng gabi sa isang hotel. May pasok ako bukas at hindi na ako pwedeng umayaw. Pa

Lalo pang lumakas ang buhos ng ulan ngunit hindi iyon naging hadlang para hindi sila magkalinawan. Habang nasa daan, iniisip pa rin ni Lucy Pearl ang mga narinig kanina mula sa mga Pulis. Naniwala na sya na Atty. talaga at hindi kriminal ang estranghero na tinatawag nilang Atty. Perez pero mas tumatak sa isipan nya ang Biro ng mga Pulis. Nang mga mamukhaan kasi ng mga ito ang lalaking pinaparatangan nya na nanghaharass at tinawanan lang sya ng mga ito at sinabing hindi marunong mangharass si Atty. Perez sa halip ay ito ang hinaharass ng mga babae. At isa na si Lucy pearl sa mga babae na 'yon. na kung hindi dahil sa pamimilit nya ay wala sanang mangyayari dahil paulit-ulit sya nitong tinanggihan. Ngayong malinaw na sa kanya ang lahat, naging magulong muli ang kanyang isipan lalo na ang kanyang nararamdaman. Sa bawat paghawak kasi na ginagawa sa kanya ni Atty. Perez ay pakiramdam nya ay parang libo libong boltahe ng kuryente ang dumadaloy sa kanyang katawan. Kagaya ngayon, huminto na

"Dzai, sino yon? Ang pogi, ah! Jowa mo?" Tanong ng boss ni Lucy Pearl sa kanilang Department. Nakita kasi nito na bumaba si Lucy Pearl mula sa magara nitong kotse at may pa-goodbye kiss pa itong si Atty. Ito tuloy si Sir Bob nya ay kinilig ng wala sa oras. "Hindi po. Hindi po kami." Sagot nya sa boss nya habang nakatingin sa kotseng papaalis na. bumusina pa ito sa kanila bago tuluyang umalis. "Hindi? Asus? eh, ano? Nanliligaw?" Tanong muli ng sir niya. "Hindi din po." Sagot naman muli ni Lucy Pearl. Nagsasabi naman sya ng totoo. Hindi ito nanliligaw kaya hindi sila magkarelasyon. "Ano? Eh, kung ganoon, ano mo sya? Bakit ganun ang treatment nya sa 'yo?" Hindi talaga mapigilan ng sir Bob nya na hindi magtanong. Nakita nya kasi kung paano sila magtinginan at hindi sya naniniwala sa sinasagot ni Lucy Pearl sa kanya. "Ammm..." matagal bago nakasagot si Lucy Pearl at nag-iisip. "Siguro, special someone po. ganoon." "Aruuu! Ang arte! Special special someone ka pang nalalaman eh kitang

Papasok na sana si Yvann sa opisina. Dala nya ang Lambo nyang sasakyan at mabilis itong pinatatakbo. Habang nasa daan, naisipan nyang dumaan muna sa Coffee shop para bumili ng easy snacks. Hindi kasi sya nakapag almusal ng maayos dahil sa dami ng tanong ng kanyang mommy. Ipinarada nya ang kanyang sasakyan at pagkatapos ay bumaba mula sa maangas nyang sasakyan.Habang naglalakad, isang pamilyar na mukha ang kanyang nadaanan. Napahinto sya rito at hindi napigilan na kausapin ang isang babae na syang papasakay naman sa kotse. "Ikaw ba si Lucille? Totoo pala ang sabi ng iba--- mas maganda ka pala sa personal." pang bungad na bati ni Yvann sa babae na tinatayang may edad lang ng siguro ay mga limang taon sa kanya.hindi tuloy natuloy ang pagsakay ng babae sa kotse at napalingon sa kanya. "Huh? wait a minute first? Sino ka ba? bakit mo 'ko kilala?" mataray agad ang sagot nito sa inakalang kung sino lang na lalaki.hindi naman talaga kilala ng babae si Yvann pero si Yvann ay kilala sya. "Oh