Semua Bab ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง: Bab 1421 - Bab 1430

พอดีตอนนั้นมีตระกูลหนึ่งสร้างความสัมพันธ์กับใต้เท้าในเมืองหลวงคนหนึ่ง บอกว่าขอแค่จัดการลงโทษสองตระกูลนี้เสียทรัพย์สินของตระกูลจงก็จะมอบให้กับใต้เท้าคนนี้ทั้งหมดตระกูลจงเป็นแค่ตระกูลพ่อค้าธรรมดาเท่านั้น จะไปสู้รบปรบมือกับใต้เท้าในเมืองหลวงได้อย่างไร...แค่โอกาสจะเรียกร้องความเป็นธรรมก็ยังไม่มีทั้งสองตระกูลจึงถูกเนรเทศออกมา หากเป็นความผิดถึงขั้นประหารทั้งตระกูล ก็คงจะสั่นสะเทือนไปถึงเมืองหลวงแล้วแต่เพราะเป็นแค่การเนรเทศเท่านั้น บวกกับการจัดการสินบนอย่างทั่วถึง เรื่องนี้จึงไม่เกิดกระแสใดแล้วเงียบหายไปเฉยๆพวกเขาสองตระกูลถูกเนรเทศไปไกล ระหว่างทางก็ถูกขายมาที่หลวนหนานนี้อีกหลังจากจั๋วซือหรานได้ยินเรื่องของเยว่จาน นางก็แหงนตาขึ้นมองเยว่จาน "ใต้เท้าที่มาจากเมืองหลวงคนนั้น คงจะไม่ใช่..."จั๋วซือหรานไม่ทันพูดจบ เยว่จานก็พยักหน้า "ขอรับ องค์ชายห้าซือคงอวี้นั่นเอง""แล้ว..." จั๋วซือหรานทอดถอนใจขึ้นมา "บังเอิญจริงๆ"สายตาของเยว่จานจ้องมองจั๋วซือหรานนิ่ง "ดังนั้นใต้เท้าจึงวางใจได้ ใต้เท้ามีบุญคุณการสร้างชีวิตใหม่กับพวกเราสองตระกูล ไม่ใช่เพียงช่วยชีวิตเราเท่านั้น แต่ยังแก้แค้นให้พวกเร

พอเสียงเขาขาดลง ก็เห็นจั๋วซือหรานทำเสียงชู่วขึ้นมา จากนั้นนางก็เชิดคางไปด้านหน้าบอกว่า "มากันแล้ว"ความสนใจของเฟิงเหยียนล้วนอยู่บนตัวนาง พอได้ยินนางเตือนมา จึงหันไปมองยังเรือนของชิ่งหมิงและเป็นไปตามคาด เงาดำเงาหนึ่งแอบบุกเข้าไปในเรือนของชิ่งหมิงจั๋วซือหรานเห็นว่าเงาดำนั่น ไม่ได้คิดจะลอบโจมตีอะไร แต่กลับ..ผลักเปิดบานประตูเข้าไปตรงๆ เสียอย่างนั้นจั๋วซือหรานจุ๊ปาก "นี่เรียกว่าลอบสังหารได้ด้วยหรือ? นี่มันเชิญชวนเข้าสู่กับดักชัดๆ? แล้วด้วยพลังป้องกันของชิ่งหมิง..."นั่นเป็นเตาสามขาใบหนึ่งเชียวนะพลังป้องกันของเตาสามขาใบหนึ่ง!เอาจริงๆ ต่อให้เป็นจั๋วซือหราน ก็ยังไม่อยากจะเผชิญหน้ากับชิ่งหมิงในฐานะคู่ต่อสู้เลยความรู้สึกนั่นก็เหมือนกับหลักการที่นางไม่อยากจะสู้กับอสูรกลืนแมลงนั่นล่ะไม่ใช่ว่าจะเอาชนะไม่ได้ แต่มันต้องสู้กันจนเหนื่อยใจถ้าพรรณนาให้แม่นยำหน่อย...ก็เหมือนทำกัวซานั่นล่ะ สู้แทบตายแต่อีกฝ่ายเลือดลดแค่นิดเดียวนี่ถ้าเป็นการโจมตีระยะไกลก็ว่าไปอย่าง แต่ถ้าต้องสู้แบบเผชิญหน้ากันล่ะก็ ไม่ใช่แค่กัวซาที่เจ็บแค่ผิวเผินนะ แต่ยังเสี่ยงถูกโต้กลับได้ด้วยแล้วก็ตามคาด ในห้องก็ไม่มี

จั๋วซือหรานย่อตัวลงมา ยื่นมือไปปลดหน้ากากบนหน้าเขาออกส่วนเฟิงเหยียน ก็ใช้ฝักกระบี่ของกระบี่ประจำตระกูล จัดการดึงฝักมีดสั้นที่หลังของคนคนนี้ออกมาสายตาของเฟิงเหยียนขรึมลง สายตาจับจ้องฝักมีดสั้นของเขาเป็นระยะจากนั้นก็เอียงตามองหาร่องรอยของมีดสั้นสองเล่มนั้นจั๋วซือหรานปลดหน้ากากของเขาออกอย่างราบรื่น เผยให้เห็นใบหน้าอ่อนเยาว์ค่อนข้างหล่อเหลาว่ายังไงดีล่ะ ถ้าหากเป็นใบหน้าแบบนี้ ใครมาเห็นเข้าก็คงรู้สึกว่าน่าจะเป็นพวกบัณฑิตที่จะไปสอบข้าราชการแน่ไม่ควรจะเป็นนักฆ่าที่จับมีดคอยไล่สังหารคนในยามราตรีแบบนี้สายตาจั๋วซือหรานเฉียบคมมาก มองเห็นรอยประทับที่ข้างคอเขาอย่างรวดเร็ว"อื๋อ?" จั๋วซือหรานหรี่ตาลง มองตราประทับนั่นที่ข้างคอเขาดูแล้วเหมือนถูกประทับตราลงไป แล้วก็ยังดูเหมือนหลังถูกประทับตราแล้วค่อยสักสีลงไปด้วยจั๋วซือหรานแหงนตามองเฟิงเหยียน ถามขึ้นเสียงต่ำว่า "ท่านมาดูนี่สิ ท่านรู้จักตราประทับนี้ไหม?"เฟิงเหยียนหามีดสั้นสองเล่มที่กระเด็นออกไประหว่างต่อสู้เจอแล้ว หยิบไว้ในมือเดินตรงเข้ามาพอได้ยินคำนี้ของจั๋วซือหราน จึงก้มลงเหลือบมองตราประทับที่อยู่ข้างคอคนผู้นี้ผาดหนึ่งเขาพยักห

แต่ด้วยวิธีการของตำหนักเซินหลัว จะทรยศขึ้นมาในรอบที่เท่าไรก็ไม่น่าแปลกอะไรถ้างั้นก็เดาได้ไม่ยากแล้ว คนผู้นี้คงจะทำเพื่อหลบหนีหูตาของสภาผู้อาวุโสและตำหนักเซินหลัว เพื่อสามารถตั้งรกรากใช้ชีวิตอย่างสงบที่เมืองซื่อหนานนี่เอง...จั๋วซือหรานมองเฟิงเหยียน ในใจก็คิดว่าเฟิงเหยียนรู้เรื่องของตำหนักเซินหลัวชัดเจนจริงๆแต่นางยังไม่ทันถามเฟิงเหยียนก็สบตากับนาง จากนั้นจึงพูดว่า "คนนั้นของพวกเราครั้งนี้ คือผู้โดดเด่นที่มาจากตำหนักเซินหลัวเลย ข้าเองก็เคยได้ยินปันอวิ๋นเอ่ยถึงบ้าง ดังนั้นจึงเข้าใจนิดหน่อย"จั๋วซือหรานตกตะลึงเดิมทียังรู้สึกแปลกใจว่าทำไมถังฉือจึงเป็นผู้โดดเด่นแห่งตำหนักเซินหลัวได้ต่อมาพอลองคิด ก็ต้องคนอย่างถังฉือนี่ล่ะ จึงจะเป็นผู้โดดเด่นได้นางเคยได้ยินเฟิงเหยียนกับปันอวิ๋นบอกว่า ถังฉือไม่มีญาติพี่น้องนานแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นคนที่นิสัยค่อนข้างเฉยเมยอีกด้วยสิ่งเดียวที่สนใจ ก็น่าจะเป็นพี่น้องร่วมอาจารย์พวกนี้และพี่น้องร่วมอาจารย์เหล่านี้ ไม่ใช่คนที่สภาผู้อาวุโสและตำหนักเซินหลัวจะให้เขามากำจัดทิ้งเพื่อทดสอบอย่างแน่นอนเช่นนั้นไม่สภาผู้อาวุโสหรือตำหนักเซินหลัว การจะให้เ

"เจ้าเองก็ไปกับพวกข้าด้วย"พอได้ยินคำนี้ เนี่ยคุนก็อึ้งไป "ทำไมข้าต้องไปด้วยล่ะ? ข้าจ้างพวกเจ้าเข้ามาทำงานนะ! ข้าว่าพวกเจ้าคงไม่อยากอยู่ในซื่อหนานแล้วใช่ไหม!? อย่าลืมนะว่า นอกจากซื่อหนานของข้า พวกเจ้าจะไปอยู่ที่ไหนได้อีก?"แต่คำนี้ของเขาก็ไม่ได้ทำให้ชายหน้าบากคนนี้ตกใจเลยชายหน้าบากคนนี้แค่หัวเราะเย็นชา "นั่นไม่ต้องให้เจ้ามากังวลหรอก ก่อนเราจะไปต้องพาเจ้าไปด้วยแน่ๆ เจ้าเมืองเนี่ย ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะตึงมือมากเลยนี่ เจ้าใช้เราเป็นเครื่องมือ ก็ควรจะคาดการณ์ไว้แล้ว ว่าจะต้องจ่ายอะไรออกมา!"สีหน้าเนี่ยคุนปั้นยากขึ้นมาแล้ว"ถ้าหากสือหลินเกิดเรื่อง เจ้าคือคนแรกที่ต้องมาสังเวยให้เขา" หน้าบากพูดคำนี้จบ ก็ส่งสัญญาณให้คนด้านหลังแล้วก็มีคนจับเนี่ยคุนมัดทันที ไม่มีใครคัดค้านคำพูดเมื่อครู่ของเขาเลยแม้แต่น้อยอันที่จริงเนี่ยคุนก็รู้ว่าคนกลุ่มนี้ไม่ธรรมดา ระเบียบวินัยแบบนี้ แค่มองก็รู้ว่าได้รับการฝึกฝนมาอย่างเข้มงวดแต่ก่อนที่เคยให้พวกเขาทำงานก็ราบรื่นมากมาเสมอไม่คิดว่าครั้งนี้...ดันมาพลาดท่าเสียทีแบบนี้!เนี่ยคุนไม่มีทางเลือก ทำได้แค่ไปจวนเจ้าเมืองกับพวกเขาในคืนนี้เท่านั้นพูดให้ถูกต้อง