Lahat ng Kabanata ng LUST IS SWEETER THE SECOND TIME AROUND: Kabanata 721 - Kabanata 730

Nang uwian na ay magkasama sila ni Ma’am Jonie sa kotse pauwi sa bahay nito. Magkatabi sila sa likod ha at si Manong Carlito ang driver nila. Isa din itong pilipino.Doon din siya umuuwi sa mansion ng mga Miller habang andoon siya sa America. Siya ang tumatao doon. May tagalinis naman na pumupunta doon kada weekend kaya hindi niya kailangang maglinis dahil hindi niya kakayanin sa laki ng bahay doon. Ang mga magulang ni Ma’am Jonie ay sa Pampanga nakatira, doon sa rancho. Mas gusto ng mga ito tumira sa Pilipinas kaysa sa America. Pero paminsan-minsan ay dumadalaw ang mga ito doon para bisitahin ang mga negosyo at mga properties ng mga ito.“Kamusta ka na dito, Rosabel? Ginagalingan mo ba sa school?”“Opo, Ma’am. Sa katunayan ay matataas ang mga grades ko. Malapit na din akong makagraduate.” proud na sabi nya.“Mabuti naman kung ganun.”“Rosabel,” tawag nito sa kanya, malumanay ang tinig. “May gusto sana akong sabihin sa’yo... pero hindi ko alam kung ngayon ko na ba dapat sabihin.”Nap

Kinabukasan, maaga siyang nagising para pumasok sa opisina. Mabuti na lang at wala siyang pasok sa university kaya masasamahan niya si Mam Jonie saan man ito magpunta. Para na siyang right hand nito ngayon.Kasalukuyan silang nasa opisina ng Miller Steel Corporation. Isa ito sa mga bagay na labis niyang hinahangaan kay Mam Jonie.... ang pagiging workaholic at hands-on ito sa lahat ng bagay. Kahit na may mga tao namang puwedeng utusan, siya pa rin ang nag-aayos ng mga dokumento, tumitingin sa mga report, at nakikipag-meeting sa mga kliyente. Hindi ito nag-aaksaya ng oras sa opisina, bawat minuto ay mahalaga.That's what she liked most about her boss, ang dedikasyon nito sa trabaho. At higit sa lahat ang malasakit nito sa mga empleyadong katulad nya. Gusto rin niyang maging katulad nito balang araw. Isang babae na may matatag na paninindigan, may respeto ng iba, at higit sa lahat, may malasakit sa mga taong nasa paligid niya.Naalala niya ang sinabi ni Mam Jonie sa kanya, nakikita daw

2 YEARS LATER:Nakatingin siya sa mga building na nakapalibot sa opisina niya sa Miller Steel Corporation. Nasa pinakamataas na palapag ang opisina niya kaya kitang-kita niya ang mga nagtatayuang building doon.Napakabilis lang ng panahon, parang kailan lang ay intern lang siya doon pero ngayon ay siya na ang big boss. Nag-resign na si Ma'am Trixie at siya ang pumalit sa posisyon nito kaya lalo siyang na-promote.Pagkagraduate niya sa kanyang pag-aaral ay dire-diretso na ang pagtatrabaho niya doon. Ni hindi pa siya nakauwi ng Pilipinas.Okay lang naman sa kanya, eto na nga ang pangarap niya… na kapag nakapagtapos siya ng pag-aaral ay i-aabsorb siya ni Ma'am Jonie para matrabaho sa kompanya. Aarte pa ba siya eh kumikita na siya ng limpak-limpak na pera? Nabibigyan na niya ng masaganang buhay ang nanay at lolo at lola niya.Hindi na nagtatrabaho ang nanay niya sa mansion at umuwi na ng Baguio. Pumayag naman ang mga Enriquez na tumigil na sa pagtatrabaho bilang kasambahay ang nanay niya

“Shut up, babe! Hindi ko binenta sa ’yo ang virgin*ty ko! You offered me na babayaran ako ng isang milyon... and even 10 million para sa virgin*ty ko dahil manyak ka!" asik ng ginang sa asawa. "Saka hindi na dapat marinig ni Rosabel ’yan!...”“Hahahaha…” ang lakas ng tawa ni Sir Ken. “Babe, that was before. Ikaw na lang ang babae sa buhay ko ngayon…” wika ni Sir Ken saka kinuha ang kamay ni Ma'am Jonie at hinalikan iyon habang nagda-drive.Tuwang-tuwa ang mag-asawa na pag-usapan ang lovelife ng mga ito samantalang siya ay halos gusto na lang matunaw doon sa likod ng kotse. Bakit ba nag-uusap ang dalawa ng private life ng mga nito sa harap niya?“Kung hindi kita binayaran noon, hindi kita magiging asawa dahil alam kong ayaw mo sa akin.”“At sino naman ang magkakagusto sa ’yo na babaero ka? Now I know… sa ’yo pala nagmana ang anak mo kaya siya ganito ngayon… napaka-playboy mo noon!”“I just feel what he feels... dahil lost siya, babe… hindi pa niya nakikita ang babaeng para talaga sa ka

ROSABEL'S POV:Nasa eroplano na sya pauwi ng Pilipinas. Ilang oras na lang ay lalapag na sila. Hanggang ngayon ay hindi pa din nawawala ang kaba sa kanyang dibdib simula nang kausapin siya ng mag-asawang Ma'am Jonie at Sir Ken. Hindi niya alam kung takot iyon o excitement. Nananalangin siya na sana ay magawa niya ng maayos ang trabahong pinapagawa sa kanya ng mga boss niya.Pagdating ng airport ay kinuha niya ang kanyang mga bagahe at lumabas na. Hila-hila ang kanyang dalawang maleta. May napansin siyang lalaki na may hawak ng karatulang may pangalan niya. Palinga-linga ito at tinataas ang karatula. Nilapitan niya ito.“Hi kuya.”“Hello...” wika nito saka ngumiti sa kanya pero muling tinaas ang karatula para makita ng mga pasaherong lumalabas ng airport.“That’s my name right there… I’m Rosabel Dimakulangan,” sabi niya sa lalaki nang hindi siya nito pinansin.“Ay, ikaw ba si Mam Rosabel, mam?” Nagulat ito saka agad na kinuha ang mga bagahe niya sa kanya. “Pasensya ka na. Di ko akalain