Todos os capítulos de FALLEN PROMISE (FILIPINO): Capítulo 11 - Capítulo 20

“HINDI pwede ang sinasabi mo, Carmela. Paano naman ako?”Puno ng hinanakit ang tinig ni Nestor.Nasa kubo siya noon. Siyang mag-isa lang. Hanggang ngayon kasi ay wala pa si Carmela. Hindi pa ito bumabalik mahigit isang linggo na ang nakalilipas mula nang umalis ito ng Eldoria kasama si Martin.“Nahihirapan na rin ako, Nestor. Pero sana maintindihan mo ang sitwasyon ko at ang lahat ng isinasakripisyo ko para sa ating dalawa at sa anak natin.”Nasa tono ng pananalita ni Carmela ang paghihirap. At iyon ang dahilan kaya lalong natumindi ang kimkim na galit ni Nestor para kay Martin.“Palagi nalang bang ganito, Carmela? Palagi nalang ba tayong magtatago sa kanila?” iyon ang mga salitang hindi niya pinilit pero tila ba may sariling mga isip na kusang nanulas sa kanyang mga labi.Kahit sabihin pang nasa kabilang linya ay umabot pa rin sa pandinig ni Nestor ang mabigat na buntong hiningang pinakawalan ni Carmela.“Mahal na mahal kita, Carmela,” aniyang sinamantala ang kahinaan ng babaeng kaus

WALANG anumang pagtutol na ipinaramdam kay Nestor si Carmela. Sa halip ay ibinalik nito sa kanya ang init ng pag-angkin niya. Hindi sila huminto. Sinabayan nila ang malakas na buhos ng ulan. At sa gitna ng malawak na kakahuyang iyon malaya nilang inihayag ang init ng katawan na kanilang nararamdaman. Lalo na siya para sa dalaga.Hindi niya alam kung hanggang kailan niya magagawang maghintay para sa dalaga. Kung hanggang kailan niya makakayang tanggapin at titiisin ang patago nilang relasyon. Pero kapag naiisip niya ang mga consequences kung sakaling ipilit niyang maging legal ang lahat sa kanila. Naduduwag siya.Hindi na yata niya kayang dumating ang sarili niya sa puntong mawawala na ng tuluyan sa kanya si Carmela. Hindi na niya ito maanggkin sa ganitong paraan. Dahil tiyak niyang ilalayo ito sa kanya ng ama nito.At si Victoria. Paano nalang ang babaeng matagal nang naghihintay na pakasalan siya? Paano ang lahat ng pinagsamahan nila na alam niyang wala na rin namang kahihinatnan? Ka

PAYAPA ang hampas ng mga alon sa dalampasigan habang si Clarissa nang mga sandaling iyon ay nakaupo sa paborito niyang batuhan. Isang malaking bato kung saan siya nagkukubli. Nakangiti niyang pinagmasdan ang tila ba walang katapusang tubig. Pagkatapos ay ang walang kahirap-hirap niyang itinaas ang maganda niyang buntot na ang kulay ay katulad ng sa langit.Paborito ni Clarissa ang lugar na iyon. Mula nang maging sirena siya noong siya ay pitong taong gulang pa lamang madalas na siyang magtungo roon. Sa katunayan ay naging malaki ang pasasalamat niya dahil nalaman niya ang nasabing lugar.“Clarissa!” pamilyar ang tinig na tumawag sa kanya.“Jessa,” aniya sa kaibigang palapit ssa kanya.“Kanina ka pa hinahanap ni Reyna Marisela. Bakit ba nandito ka na naman? Nami-miss mo na naman ba ‘yung nanay mo?” tanong nito sa kanya.Malungkot na napabuntong hininga si Clarissa saka pagkatapos ay ibinalik ang paningin sa malayo. “Sa tingin mo ba, Jessa, naiisip niya ako?”“Sa tingin ko. Hindi ba sab

PINILI muna ni Victoria ang manahimik. Alam kasi niyang maraming pang gustong sabihin si Nestor. At sigurado siya roon.“Hindi ko tiyak kung ako pa rin ba ang tamang tao para sa iyo, Victoria,” anito.Ramdam ni Victoria ang labis na pighati sa tono ng pananalita ni Nestor. Hindi ito nakatingin sa kanya pero alam niyang mabigat ang pinagdaraanan nito dahil iyon ang damdaming nakapaloob sa bawat salitang sinasambit nito.“Masaya akong dumating sa buhay mo si Lucas, Victoria,” ang lalaking lumingon sa kanya.Tumitig ito ng tuwid sa kanyang mga mata. Pagkatapos ay muling nagsalita. Sa totoo lang, sa lahat ng nakikita niya ngayon. Kahit yata walang sabihin ang lalaki ay mauunawaan pa rin niya kung ano ang gusto nitong iparating sa kanya. “Mabuti iyon kasi may makakasama ka. May mag-aalaga sa iyo pagtanda mo,” pagpapatuloy nito na kanyang ikinagulat.Sapat na ang narinig ni Victoria para sa pinakamabilis na paraang natatandaan niya ay biglang bumilis ang tahip ng kanyang dibdib. Hindi man

MALAKAS ang kabog ng dibdib ni Victoria habang binabagtas ang kakahuyan na itinuro sa kanya ni Loleng. Ayon sa kanya ina ay dito raw niya matatagpuan si Nestor. Hindi man niya maunawaan ng lubos kung ano ang ibig ipakahulugan ng kanyang ina ay sumunod na lamang siya.Bilang isang mangkukulam, alam ni Victoria na mayroong kakayahan si Loleng na subaybayan ang kahit sinong taong gusto nitong bantayan. At marahil ay ganoon ang ginawa nito kay Nestor.“Sa gitna ng kakahuyang iyon itinayo ni Nestor ang isang kubo. Nasa maliit na kahon ang sagot sa lahat ng katanungan mo, hija. Ang gusto ko lang sana, ihanda mo ang sarili mo sa lahat dahil tiyak akong hindi ito magiging madali para sa iyo.”Nang maalala ang sinabi ni Loleng ay lalong nilamon ng pag-aalala at takot ang puso ni Victoria. Kasabay iyon ng lalo pa ngang pagtutumindi ng sakit at malakas na tahip ng dibdib niya. Ipinagpatuloy lang ni Victoria ang paglalakad. Hindi naman gaanong masukal ang kagubatang iyon kaya hindi siya nahirapa