Semua Bab The Bride From Auction (Tagalog): Bab 11 - Bab 20

Hanggang sa pag-uwi ko hindi ko na naman alam kung ano ang gagawin ko. Hindi ko na kinausap si Javier dahil nag-iisip ako kung paano ko ayusin ang gusot na ito. Bukas na ang kasal namin ni Javier at gustong makita ng Lolo niya ang pamilya ko? No, hindi pwede. Hindi ko naman sinabi sa kanila, hindi ko pa nga alam kung kumusta na sila, nagpalit ako ng sim card para hindi muna nila ako ma-contact. Alam kong hindi maganda ang ginawa ko sa pamilya ko pero ayaw ko silang madamay sa kung anong buhay ang pinasok ko. “Hey, you should sleep early. Maaga tayo bukas…”Hindi ko pinansin si Javier, humiga na lang ako sa kama na hindi siya tinitignan. Hanggang sa ilang oras ang lumipas, hindi pa rin ako makatulog. Bumangon para tignan si Javier, natutulog siya sa couch. God, hindi ko na alam! Hindi pa naman nagsisimula ang trabaho ko talaga pero nahihirapan na ako. Siguro magpapalusot na lang ako sa pamilya ni Javier bukas, bahala na!Kinabukasan, nagising ako na parang ayaw kong bumangon at umalis

Nanlaki ang mga mata ko at napalingon kay Javier na masama ang tingin niya sa kanyang pamilya. Rinig ko na ang mga bulungan at iba’t ibang reaksyon mula sa mga tao. Curious.“Auction Club? Ano ang ibig mong sabihin, Lolo?” tanong ni Hannah. Napayuko ako at pinikit ang mga mata, hindi pwedeng malaman ng mga tao ang trabaho ko noon. “Yes, nalaman ko kasi na si Janiyah, ang asawa ni Javier ay mahilig sa mga auction. Mag-bid. In fact, iyon nga ang nagustuhan ko kay Janiyah dahil ganoon din ang pamilya niya. Malalaki ang mga binibigay nilang donation sa iba’t ibang organisasyon…: paliwanag ng Lolo ni Javier.Kumunot ang noo ko sa sinabi niya, hindi ko na rin pinansin ang pagsagot ng mga tao, ang mga palakpakan nila na para bang bilib na bilib sa ginawa ko dahil lang sa sinabi ng Lolo ni Javier. Kahit ang pamilya namin ni Javier ay nagtataka sa ginawa niya.“Dad, what are you doing?” tanong ng father ni Javier. Hindi siya sinagot ng Lolo ni Javier, bagkus nagsalin siya ng wine sa wine glas

Sinama ako ni Javier sa mall dahil bibili muna kami ng damit namin at ibang gagamitin. We stayed at one room, ang sabi niya ay saglit lang kami rito sa mall dahil may pupuntahan siya at sigurado ako na maiiwan ako sa hotel kung saan kami nag-stay. “Pick anything you want, iyong komportable kang suotin. I’ll wait for you over there.” Tinuro niya couch sa likod ko. Uupo lang siya? Hindi siya maghahanap ng damit na para sa kanya?“Hindi mo ako sasamahan maghanap ng damit? Ako na ba maghahanap ng damit na para sa’yo?” tanong ko. Tumahimik siya at tinignan ako ng seryoso. “Hahanapan mo ako ng damit para sa akin?” tanong niya na para bang hindi makapaniwala sa sinabi ko. Nagtatanong lang naman ako. “I am just asking, Javier—”“Sasama na ako… uupo lang sana ako dahil ikaw lang sana ang maghahanap ng damit na para sa’yo pero dahil naisip mo ang idea mong hahanapan ako ng damit, sasama na ako…” paliwanag niya. Kumunot ang noo ko sa sinabi niya sabay iling ng dalawang beses. Hindi ko siya m

Kinabukasan nagising akong masakit ang buong katawan, nahihirapan akong bungon. Pakiramdam ko galing ako sa matinding laban. Ang matindi nga ang naging laban ko kagabi. “Good morning…”Agad akong bumaling sa nagsalita, it was Javier holding a tray with foods. “Nagising ba kita? I’m sorry, nag-door bell ang inorder kong lunch for us.”Halos manlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Lunch? Anong oras na ba? Bakit lunch na? Mahaba ba ang tulog ko.“Anong oras na pala?” tanong ko. “It’s already 1:00 P.M. Hindi na kita ginising dahil alam kong napagd ka….uhm, kagabi…” Umiwas siya ng tingin, umiwas din ako ng tingin dahil naalala ko na naman ang nangyari sa aming dalawa kagabi.Iyong mga boses namin na hindi ko na makilala, mga ungol na nagmumula sa bibig ko. As in, buong pangyayari. Nahihiya akong humarap sa kanya kaya hindi ako tumingin sa kanya nang umalis ako sa kama. He was about to come to me pero pinigilan ko siya gamit ang isa kong kamay, hindi pa rin ako nakatingin sa kanya.“I’m f

Umuwi kami sa hotel room para maghanda dahil pupunta na kami sa party ng kaibigan niya. Naisip ko tuloy kung gaano siya kakilala kasi kahit dito sa Hong Kong ay marami siyang kakilala. “Are you ready?” tanong niya sa akin. Tumango ako at ngumiti. “You look…perfect.”Kinagat ko ang ibabang labi ko nang sabihin niya iyon, umiwas ako ng tingin mula sa kanya. Nang makarating kami mula sa disneyland, mayroon ng nakahandang damit na para sa amin. Ang sabi niya ay pinabili niya iyon para sa party. I am wearing a fitted blue gown with a slit on my right foot, si Javier naman ang sinuot niya ay white polo inside on his white coat and white slack pants. “Tara na ba?” tanong ko dahil hindi niya inalis ang tingin niya sa akin. Naiilang ako sa kanya. Inabot niya sa akin ang kamay niya at kinuha ko naman ito para hawakan. Inalayan niya akong maglakad. Mabuti na lang sanay akong magsuot ng high heels, sinanay kami sa trabaho namin sa Auction Club kaya hindi na mahirap sa akin na maglakad na it