The Bride From Auction (Tagalog)

Nakatayo ako sa malaking entablado sa harap ng maraming tao na tila nasasabik sa susunod na mangyayari. halos nakalimutan ko na may dignidad pa akong pumunta sa lugar na ito. Sino ang nagmamalasakit sa dignidad o paggalang sa sarili kung kailangan mong humanap ng paraan upang mabuhay at matulungan ang pamilya. Kailangan kong gawin ito para sa aking kapatid kahit na alam kong lahat ng tao dito ay walang iniisip kundi ang magsaya gamit ang kanilang pera. "Ladies and gentlemen! Please welcome our Auction Star, Janiyah” Kasabay ng sigaw ng announcer ang palakpakan ng mga tao. Nandito ang malalaking negosyante.. Hindi man lang ako magtataka kung bakit kasama sila ngayong gabi ng ilang asawang lalaki dahil ngayon ang pinakamalaking kaganapan ng Auction Club kung saan ang ilang negosyante o mayayaman ay nagbi-bid para sa mga babaeng gusto nilang gamitin. Kahit ayaw kong gawin, ngumiti ako sa harap nilang lahat. Wala akong magawa dahil gusto ko ring sumali sa trabahong ito. Isa ito sa mga

Wait, bakit ba puno ng nakakagulat ang lalaking ito. “What are you doing?” bulong ko sa kanya, narinig ko pa rin ang palakpakan ng mga tao sa paligid namin. Bakit ba sila nagpapalakpakan, pati ba naman dito maririnig ko ang palakpakan ng mga tao. “I’m just telling them that you’re going to stay here,” he said without hesitation. Ikinuyom ko ang aking mga kamao, kung wala lang ang mga tauhan niya na parang papatayin yata ang kung sinong magkamaling galawin ang boss nila, kanina ko pa sana nasapak ang lalaki na nasa tabi ko. “Sumama ko sa inutusan mo dahil akala ko mag-uusap tayo, at ang buong akala ko ay bibigyan mo ako ng matinong trabaho. Hindi ako nakikipagbiruan dito, lalaki.” sabi ko sa kanya. Tumingin naman siya ng seryoso sa akin at sinenyasan ang mga tao na umalis at saka bumalik sila sa kanya-kanya nilang ginagawa. “Let us talk to my office,” he said at naunang umalis.Bumuntonghininga ako at saka siya sinundan. Umakyat kami sa hagdan na mahahalata mo talagang mamahalin da

Hindi nga siya nagsisinungaling dahil apat na oras ang lumipas ay nakarating na siya from Hong Kong. Ilang oras ba ang byahe mula roon papunta dito? “Good evening, Master Javier.” Rinig kong bati ng mga guards sa kanya. Pababa ako ng hagdan mula sa kwarto at nakatingin sa kanya habang naglalakad. Nakatingin lang din siya sa akin na hindi ko maintindihan kung bakit kinakabahan ako sa mga mata niya na ayaw bumitaw ng tingin sa akin. “How are you here?” iyan ang una niyang tanong nang nagkalapit na kaming dalawa. “I’m doing fine here, Javier. Ang akala ko ba nasa Hong Kong ka, why are you here?” Mahina kong tanong sa kanya dahil ayaw ko naman isipin ng mga empleyado niya na kung sino akong umasta para magtanong ng ganoon sa amo nila.“I told you na uuwi ako at tinapos ko na rin kaagad ang meeting ko para makauwi agad at makausap ka,” he said. Ganoon lang kabilis? Umuwi lang agad siya para lang makausap ako? Maayos naman ako kahit papaano pero aaminin kong mas okay kung nandito nga si

Natapos kami sa shop ni Hillary at hindi pa rin nawala sa isip ko ang sinabi niya kanina na hindi siya ang pinili ni Javier na gawing asawa. Ako rin, hindi ko rin alam kung bakit dahil isa lang naman akong stranger sa buhay ni Javier. “Thank you, Hillary.” Ngumiti ako sa kanya. She hugged me. “Sana magustuhan mo lahat ng pinili kong damit para sa’yo,” she whispered. Yes, sobrang ganda lahat ng napili niyang damit para sa akin. No wonder kung bakit siya ang stylist ni Javier. Kahit simpleng suot lang ni Javier ay bagay sa kanya. “Mauuna na kami, Hillary. Maraming salamat ulit.”“Thank you rin, Janiyah. We’re friends already, right?” tanong niya. Ngumiti ako ng malawak at saka tumango. Wala namang masama na maging kaibigan ko siya, mabait din naman siya. “We are friends now,” I told her. Pagkatapos ko sa shop ni Hillary, pumunta naman kami sa restaurant. Wala sa list iyon pero tanghali na kaya kailangan muna naming kumain tatlo. “Bakit dito?” tanong ko kay Girly dahil kita kong ma

Dumating ang linggo ng aming kasal ni Javier, nagulat ako sa pagdagsa ng mga tao sa mansyon niya. Ang iilan ay pamilya niya at mga kaibigan. Para akong nasa ibang mundo na kung saan naliligaw ako dahil sila ang nakikita ko. I can say that this is not my life, this is not me. “Hey, have you seen Javier?” May lumapit sa aking lalaki na kasing tangkad lang ni Javier, he’s wearing a polo shirt at kita rin ang tattoo niya na kagaya sa tattoo ni Javier sa kanyang braso. Limang lalaking nandito ang nakita kong may tattoo sa braso nila.“Hey, I’m talking to you. Have you seen your boss?” tanong niya ulit.Boss? Akala niya ba kasambahay ako rito? Well, hindi ko rin naman siya masisisi dahil hindi pa naman ako pinapakilala ni Javier bilang asawa niya kaya siguro akala nila ay kasambahay ako.“Oh, I’m sorry. Hindi ko pa siya nakita,” sagot ko. And yes, what I said is true. Hindi ko pa nakita ulit si Javier simula noong dumami na ang bisita sa mansyon niya.Ang sabi niya sa akin noong isang ara