Sinama ako ni Javier sa mall dahil bibili muna kami ng damit namin at ibang gagamitin. We stayed at one room, ang sabi niya ay saglit lang kami rito sa mall dahil may pupuntahan siya at sigurado ako na maiiwan ako sa hotel kung saan kami nag-stay. “Pick anything you want, iyong komportable kang suotin. I’ll wait for you over there.” Tinuro niya couch sa likod ko. Uupo lang siya? Hindi siya maghahanap ng damit na para sa kanya?“Hindi mo ako sasamahan maghanap ng damit? Ako na ba maghahanap ng damit na para sa’yo?” tanong ko. Tumahimik siya at tinignan ako ng seryoso. “Hahanapan mo ako ng damit para sa akin?” tanong niya na para bang hindi makapaniwala sa sinabi ko. Nagtatanong lang naman ako. “I am just asking, Javier—”“Sasama na ako… uupo lang sana ako dahil ikaw lang sana ang maghahanap ng damit na para sa’yo pero dahil naisip mo ang idea mong hahanapan ako ng damit, sasama na ako…” paliwanag niya. Kumunot ang noo ko sa sinabi niya sabay iling ng dalawang beses. Hindi ko siya m
Everything is like a blur to me. I can’t think straight. My body is betraying me. Every kiss, every touch that I'm getting from him weakens me. “Javier…” That wasn't supposed to be a moan but it came out of my mouth which made him even more eager to do it. This kissed me on my cheek, down to my neck while his hands were exploring every part of my body. At habang ginagawa niya iyon, wala akong ibang iniisip kung ano ang mangyayari pangkatapos nito. Pero hayaan na, kahit ngayong gabi ay pagbibigyan ko muna ang katawan kong sumusuko sa kanya. Napaliyad ako nang maramdaman ang labi niya sa t’yan ko. “Javier, what—” Hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil mas lalong niyang hinalikan ang t’yan ko. Halos hindi ko na rin makilala ang boses na lumalabas mula sa bibig ko, hindi ko alam kung ako pa ba ito. Dapat umalis na ako, dapat tinulak ko na siya para hindi mangyari ito pero bakit ako pumayag?At ang hindi ko maramdaman bakit nagugustuhan ko ang mga pinaparamdam niya sa akin gamit lang
Kinabukasan nagising akong masakit ang buong katawan, nahihirapan akong bungon. Pakiramdam ko galing ako sa matinding laban. Ang matindi nga ang naging laban ko kagabi. “Good morning…”Agad akong bumaling sa nagsalita, it was Javier holding a tray with foods. “Nagising ba kita? I’m sorry, nag-door bell ang inorder kong lunch for us.”Halos manlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Lunch? Anong oras na ba? Bakit lunch na? Mahaba ba ang tulog ko.“Anong oras na pala?” tanong ko. “It’s already 1:00 P.M. Hindi na kita ginising dahil alam kong napagd ka….uhm, kagabi…” Umiwas siya ng tingin, umiwas din ako ng tingin dahil naalala ko na naman ang nangyari sa aming dalawa kagabi.Iyong mga boses namin na hindi ko na makilala, mga ungol na nagmumula sa bibig ko. As in, buong pangyayari. Nahihiya akong humarap sa kanya kaya hindi ako tumingin sa kanya nang umalis ako sa kama. He was about to come to me pero pinigilan ko siya gamit ang isa kong kamay, hindi pa rin ako nakatingin sa kanya.“I’m f
Umalis si Javier pagkatapos namin mag-usap, gusto ko lang sana manatili sa hotel pero wala akong ibang makikita kundi puting gusali at magandang view mula sa building. He gave me a pocket money para kung may gusto akong puntahan ay magagamit ko. Natatakot naman ako mag-isa dahil hindi ko kabisado ang lugar ng Hong Kong kaya binigyan niya rin akong map na nasa phone ko lang, isa siyang application. Kaya niya rin daw akong hanapin gamit ang application na iyon.Gusto niya rin sana akong ihatid pero ang sabi ko ay hindi na dahil gusto kong matutunan mag-isa. At habang naglalakad ako sa labas, masayang pinagmasdan ang mga tao kahit nag-uusap lang naman sila ay masaya sa pakiramdam nang makitang nakangiti sila. Pero ang akala ko ay magiging masaya nga ang buong gabi ko pero hindi dahil kanina pa ring nang ring ang phone ko. Si Javier lang naman ang makakatawag sa akin dito.“What?” I asked him, frustrated. “Where are you? Ayos ka lang ba d’yan?” Umirap ako sa tinanong niya. Kanina pa siy
Umuwi kami sa hotel room para maghanda dahil pupunta na kami sa party ng kaibigan niya. Naisip ko tuloy kung gaano siya kakilala kasi kahit dito sa Hong Kong ay marami siyang kakilala. “Are you ready?” tanong niya sa akin. Tumango ako at ngumiti. “You look…perfect.”Kinagat ko ang ibabang labi ko nang sabihin niya iyon, umiwas ako ng tingin mula sa kanya. Nang makarating kami mula sa disneyland, mayroon ng nakahandang damit na para sa amin. Ang sabi niya ay pinabili niya iyon para sa party. I am wearing a fitted blue gown with a slit on my right foot, si Javier naman ang sinuot niya ay white polo inside on his white coat and white slack pants. “Tara na ba?” tanong ko dahil hindi niya inalis ang tingin niya sa akin. Naiilang ako sa kanya. Inabot niya sa akin ang kamay niya at kinuha ko naman ito para hawakan. Inalayan niya akong maglakad. Mabuti na lang sanay akong magsuot ng high heels, sinanay kami sa trabaho namin sa Auction Club kaya hindi na mahirap sa akin na maglakad na it
Pinakilala ako ni Javier sa mga kaibigan niya sa party, ang mga kaibigan niyang lalaki ay mayroon ding kasamang mga girlfriends nila. Ang iilan sa kanila ay maganda ang pakikitungo sa akin pero ang iba ay hindi, lalo na ang mga kaibigan ni Francheska at si Francheska mismo. Naiwan ako sa pwesto namin ni Javier dahil umalis si Javier, may kakausapin lang daw siya sa itaas, gusto kong sumama pero hindi ko iyon sinabi sa kanya dahil naisip ko na wala naman akong gagawin pero mukhang ayaw rin naman ni Javier na isama ako. He told me to stay here and don’t go somewhere. I was eating when someone approached me, hindi lang isa kundi marami sila. It was Francheska and her friends. “Hey, bakit mag-isa ka lang?” tanong sa akin ni Francheska. Tumingin ako sa kanila ng seryoso. “May pinuntahan si Javier, may kakausapin daw siya,” sagot ko sa kanya. I was about to turn my head from them when someone touches my hair kaya agad akong tumayo sa gulat. Nagtawanan sila na para bang mga bully sa hig
Nakabalik kami Sa United States at hindi na namin napag-usapan ang tungkol sa nangyari sa Hong Kong. Hindi ako nagtanong o kung ano pa kay Javier, hindi niya rin naman binuksan ang tungkol no’n kaya hinayaan ko na. Dumating kami sa mansyon na may pagkain na nakahanda sa hapag kainan, hindi ko alam kung anong meron kaya bumaling ako kay Javier na may pagtataka. “Anong meron? Bakit may nakahandang pagkain? May bisita ka ba?” tanong ko sa kanya. Binigay niya muna ang maleta namin sa helpers bago ako sagutin. “Meron, darating na rin sila mamaya maya,” he answered. Lumapit siya sa akin na siyang pinagtataka ko. “Bakit?” I asked him. Ngumiti siya. “Gusto ko lang humingi ng patawad sa nangyari sa Hong Kong. Sa mga inasta ng mga kaibigan ko, hindi ko inasahan na ganoon ang mangyayari.”Kakasabi ko lang na ayaw ko rin pag-usapan pero hindi ko inasahan na bubuksan niya ang topic na tungkol sa nangyari sa Hong Kong. “It’s okay, kakalimutan ko na rin naman iyon. Siguro kailangan ko ng masana
Nasa mansyon lang ako at si Javier ay lumalabas para magtrabaho. Isang linggo na ang lumipas simula noong umuwi kami mula sa Hong Kong. Ang daming nangyari sa araw ng kasal namin hanggang sa araw ng honeymoon namin. Hindi ko pa rin nakakausap ang pamilya ko kaya iyon ang plano ko ngayong araw. Sinabi naman sa akin ni Javier na kung may pupuntahan man ako ay magpapahatid na lang ako sa driver ko na binigay niya para sa akin. “Sasama ka?” tanong ko kay Sandy na nakabihis. Tumango siya at ngumiti.“Yes Ma’am. Iyon po ang utos ni Sir Javier na sasamahan kita kung may pupuntaha ka po.”Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Hindi naman kailangan na samahan pa ako dahil bibistahin ko lang naman ang pamilya ko. “I’m sorry, Sandy. Pero ayos lang naman kung hindi mo ako samahan. I can handle myself, and I am sure walang mangyayari sa akin kasi pupunta naman ako sa pamilya ko,” paliwanag ko sa kanya na nakangiti. Ngumiti rin siya sa akin sabay iling. “Alam ko po iyon, ang utos po sa amin ni Sir J