Nakabalik kami Sa United States at hindi na namin napag-usapan ang tungkol sa nangyari sa Hong Kong. Hindi ako nagtanong o kung ano pa kay Javier, hindi niya rin naman binuksan ang tungkol no’n kaya hinayaan ko na. Dumating kami sa mansyon na may pagkain na nakahanda sa hapag kainan, hindi ko alam kung anong meron kaya bumaling ako kay Javier na may pagtataka. “Anong meron? Bakit may nakahandang pagkain? May bisita ka ba?” tanong ko sa kanya. Binigay niya muna ang maleta namin sa helpers bago ako sagutin. “Meron, darating na rin sila mamaya maya,” he answered. Lumapit siya sa akin na siyang pinagtataka ko. “Bakit?” I asked him. Ngumiti siya. “Gusto ko lang humingi ng patawad sa nangyari sa Hong Kong. Sa mga inasta ng mga kaibigan ko, hindi ko inasahan na ganoon ang mangyayari.”Kakasabi ko lang na ayaw ko rin pag-usapan pero hindi ko inasahan na bubuksan niya ang topic na tungkol sa nangyari sa Hong Kong. “It’s okay, kakalimutan ko na rin naman iyon. Siguro kailangan ko ng masana

Dahan-dahan akong umalis sa yakap namin ni Javier, tinignan ko siya ng may pagtatataka sa aking mukha. “Anong nangyayari?” Iyan ang unang lumabas sa bibig ko. Dahan-dahan din akong tumingin sa paligid ko at nandoon pa ang mga taong nakatayo kanina. “I’ll explain inside, let’s go.” Hinawakan ni Javier ang kamay ko at inaya pumasok sa loob kung nasaan kammi. Nagtataka man ay sumunod ako sa kanya, naghiwalay na rin ang mga tao na tila ba bumalik sa kanya-kanya nilang ginagawa at parang walang nangyari. Pinaupo ako ni Javier sa sofa, kaharap ang lamesa na katulad sa loob ng opisina niya sa bahay. “This is my office. Here, drink water.” Inabot niya sa akin ang isang glass ng tubig. Kinuha ko ito at ininom, ramdam ko pa rin ang panginginig sa aking katawan dahil sa nangyari kaya naramdaman kong tumabi sa akin si Javier at hinawakan ang kamay ko.“I’m sorry…” iyan ang lumabas sa bibig niya na pinagtataka ko, tinignan ko lang siya ng seryoso. “I’m sorry kung nadamay ka.”“What do you mean

Sa isang kotse nakasakay ako na kasama si Angela, si Periyah at ang dalawang lalaki sa tabi ko. Si Periyah ang nagmamaneho habang nasa harapa nakaupo si Angela. Hindi mawala ang masamang tingin ko sa kanilang dalawa sa harap, Periyah were smirking at me. Alam kaya ni Liam kung anong klaseng tao ang kaibigan niya? Biglang pumasok sa isip ko ang rason kung bakit hindi niya pinakilala sa amin dati si Periyah dahil hindi maganda ang ugali nito pero imposible kung alam ito ng kapatid ko. Hindi ko rin kakayanin kung pati siya ay gumagawa ng mali. Hindi pwede. Hindi ko na maiwasan isipin ang mga ganoong bagay na paghinalaan ang mga tao na nasa paligid ko. “Ang tahimik mo yata, Janiyah?” Angela said with a smirked on her face, bumaling siya sa akin. Seryoso lang ang tingin ko sa kanya at hindi sinagot. “Huwag mo ng isipin na makakatakas ka sa amin ngayon, kami na nga mismo ang maghahatid sa’yo, can’t you see it? You should appreciate our kindness,” she added. “Hindi ko kailangan ang kabait

Hindi agad ako nakapagsalita, nakatayo lang kaming dalawa at nagkatinginan sa isa’t isa. Hindi ko alam kung mali ang narinig ko mula sa kanya o baka dahil lang sa ingay ng tubig. “Anong sabi mo?” Nauutal kong tanong, diretso pa rin ang tingin sa kanya. Napaatras ako nang lumapit siya lalo sa akin kaya nagkadikit ulit ang balat naming dalawa sa isa’t isa na siyang dahilan ng pag-init ng pisngi ko. Para na naman akong nakuryente kahit malamig na dahil sa tubig mula sa shower. “I know you heard me, Janiyah pero uulitin ko ulit. I like you,” bulong niya sa akin. “I like you, Janiyah…” Dahan-dahan niyang dinikit ang mukha niya sa mukha ko, dinikit niya rin ang ilong niya sa ilong ko. Ang bilis na naman ng tibok ng dibdib ko na tila ba hinahabol ako ng kung ano. Dumapo ang kamay niya sa butt ko na mas lalong kinabigla ko, hinaplos niya ang likod ko na siyang dahilan ng pagkaramdam ko ng sensayon sa katawan ko. “Javier…” I moaned as he kissed my ears. Halos mawalan na ako ng lakas sa g

Inaya na kami Ni Ma’am Cecille na pumasok sa loob ng bahay ngunit hindi pa rin naalis sa isipan ko ang binulong sa akin ni Lawrence kanina. Why the hell is he calling me Aliah?“Pasensya na, hindi ko alam kung ano ang paborito mong pagkain kaya pinahanda ko na ang posibleng gusto mong kainin.” Nakangiting sabi ni Mrs. Jude. Tinignan ko ang pagkain sa lamesa, sobrang dami nga na tila may okasyon pero hindi ko pa naman natitikman ang ibang nakalagay sa lamesa.“Ayos lang po, Mrs. Jude. Pwede naman sa akin maliban lang sa hipon,” sagot ko. Nanlaki naman ang mata ni Mrs. Jude, nagkatinginan din silang mag-asawa at si Lawrence. “Really? Mabuti na lang ay hindi kami nagpahanda ng ulam na may hipon,” Mrs. Jude said. Mukhang alam naman siguro nila na allergic ako sa hipon dahil anak nga nila ako, hindi ba? Hindi na ako magugulat kung iyon nga ang iniisip nila. Umupo na kami sa dining table, katabi ko si Javier, kaharap ko naman si Mrs. Jude at katabi niya si Lawrence habang si Mr. Jude ay