All Chapters of One Night Stand With The Billionaire: Chapter 81 - Chapter 87

"Magz, be honest with me—have you really never been attracted to my cousin?" Zhavie asked with keen interest, her eyes twinkling with hope and uncontainable enthusiasm. Nanlaki ang mga mata ni Marga sa tanong ng kaibigan—hindi niya inaasahan iyon, ni kaunti. Parang biglang tumigil ang paligid sa ilang segundong katahimikan. Dagli’y binalot ng kaba ang kanyang dibdib, ramdam niya ang bahagyang paninikip nito. Ngunit kahit pa nanginginig ang kanyang loob, sinubukan pa rin niyang panatilihin ang mahinahong anyo. Huminga siya nang malalim, pilit na pinapakalma ang sariling hindi makahanap ng tamang sagot at mapansin ng kaibigan. “Your gaze reveals the depth of your admiration for my best friend, Marga,” Napabalikwas siya sa kinauupuan nang magunita ang tila naging litanyang iyon mula kay Xander na nanirahan na sa kanyang isipan. “Naku, Magz! Huwag mo bigyan ng ibang ibig sabihin 'yung tanong ko,” ani Zhavie na tila natataranta, habang paulit-ulit na winasiwas sa hangin ang dalawang

Napapitlag sa gulat ang dalaga at natigil sa paghakbang nang maramdaman ang kamay na tumapik sa kanyang kanang balikat. "I'm sorry, Miss, kung nagulat kita," bungad sa kanya ng lalaki nang magtama ang kanilang paningin. Bahagyang nangunot ang kanyang noo dahil pakiramdam niya nakasalamuha na ito noon, hindi nga lang niya maalala. "Yes?" Takang-tanong niya rito. "Gusto ko lang sanang itanong kung saan banda ang Purok 16," anito sa mahinahong tinig, kasabay ng pag-angat ng isa nitong kilay na tila nahihiwagaan. "Parang malalim ang iniisip mo kanina kaya hindi mo ako narinig," dagdag pa nito habang bahagyang napapailing at may kunot ang noo—halatang nag-aalalang baka nakasagasa ng damdamin. "Pasensya na kung nagulat ka sa pagtapik ko," pahabol pa nito sa malumanay at paumanhing tinig, sabay ng alanganing ngiti at bahagyang pagyuko bilang tanda ng paggalang. "Ahhh!" Tanging salita na lumabas sa kanyang bibig habang pilit na iginuguhit ang ngiti sa labi. Hindi niya maikakai

Napahawak ng mahigpit ang dalaga sa kanyang munting vanity table. Ang ganitong gawi ng binata ang hindi niya kayang sunggaban. Gusto niyang mainis rito pero ang kabilang bahagi ng sarili niya ay lihim na natutuwa at tila kinikilig pa gayung batid niya na maaaring kasinungalingan lamang ang lahat. Wala na siyang nasabi kundi magpakita ng kunot-noong reaksyon na tila sinusubukang intindihin ang sinasabi ni Xander. Iyon lang ang naisip niyang pinakaligtas na paraan ng pagtugon—hindi mabigyan ng ibang kahulugan ng binata na sumasang-ayon o sumasalungat siya, at higit sa lahat hindi na naman siya nito da-dramahan. "Kailan ba kasi uwi mo?" pag-iiba niya ulit sa usapan sa mahinahon na boses. Ayaw niya naman na mabosesan ng binata na parang nangungulit at atat sa pagbalik nito. Lalong lumapad ang pilyo na ngiti sa binata at bahagya pa nito nakagat ang pang-ibabang labi. Nangusot naman ang noo ng dalaga sa nakitang reaksyon sa binata. Alam na alam niya na ang sunod na sasabihin nito.

Natigalgal ang dalaga sa bigat ng tanong ng amo. Para bang nanlamig ang kanyang mga daliri at nanuyo ang lalamunan niya. Wala siyang agad na maapuhap na salita upang maibalik ang sagot, tila naipit sa pagitan ng kaba at pagkagulat. Halos hindi niya magawang ikurap ang mga mata; gusto man niyang umiwas sa matalim na titig ni Miguel ay tila ba nakagapos siya roon. Paano niya sasagutin ang tanong na iyon? Alam naman niyang darating ang sandaling haharapin niya ito—lalo na matapos ang lahat ng nangyari noong nasa Zamboanga sila. At ngayong narito na, pakiramdam niya’y wala siyang matatakbuhan kundi ang bigat ng sariling damdamin. Lalo na’t bakas sa mga mata ni Miguel ang hayagang paghihintay ng kasagutan, tila ba bawat segundo ng pananahimik niya’y lalo lamang nagpapatindi sa katanungang nakabitin sa pagitan nila. Sasabihin na ba niya rito ang totoo—na nakikipaghalikan na siya sa matalik nitong kaibigan kahit wala pa namang malinaw na relasyon? Na para kay Xander ay tila opisyal