บททั้งหมดของ Taming the Sunshine: บทที่ 161 - บทที่ 170

Chapter 162: Loving Her Nang marinig ni Gabriel ang sinabi ni Serena walang malay na naiyukom niya ang kanyang kamay. At tanging ngisi lamang ang nagawa niyang itugon dahil tumalikod na siya sa takot na may masabi siyang hindi maganda.“Gabriel.” Habol ni Serena sa kanya ngunit kaagad niyang sinarhan ang pinto at nilock iyon.Bumaba siya ng hagdan at hindi alam kung saan nga ba siya dadalhin ng kanyang mga paa. Hangang sa nakarating siya sa may Lanai at doon siya napatitig sa kalangitan. Kalangitan na puno ng mga butuin.Malinaw sa kanya na mahal niya si Serena. Kahit siya ayaw niya itong gawin sa dalaga ngunit may iba pa bang paraan upang mailayo ito sa kapahamakan? At ang sarili niya… Handa ba siya Makita o malaman na may minamahal itong iba? Tiyak parang pinatay na niya ang sarili kung papalayain niya ito. Oo, magagawa niya itong palayain kung para nga maging masaya ito ngunit paano naman kung mapapahamak ito? Si Serena na ang siyang kahinaan niya. Paano niya magagawang palayain i

Chapter 164: The Way He Cherished the Moment Natigilan si Serena sa ginawa niya… Kung maibabalik lamang ang oras hindi na niya hinayaan pa ang sarili na batuhin si Gabriel upang makuha muli niya ang attention nito.Ipinikit niya ang kanyang mga mata at nagdasal na wag sanang patulan pa ng binata ang ginawa niya.May saglit na katahimikan sa buong silid… Hangang sa iminulat ni Serena ang kanyang mga mata at halos tumalon ang puso niya dahil… Malapit na malapit ang mukha ni Gabriel sa kanya. Sa sobrang gulat bigla niya itong nasampal.Hindi rin talaga maikaka-ila na masyado siyang mapanakit…“So-Sorry. Hi-Hindi ko sadya. Ikaw kasi… biglang ang lapit mo sa akin. Hindi ko man lang narinig na nasa harapan kita ulit.”Hinimas ni Gabriel ang pisnging nasampal ni Serena.“Ano… Wag mo na ako pansinin… Makakaalis ka na.” At tatalikod na sana si Serena ng biglang hinugot muli ni Gabriel ang kamay niya upang mapaharap siya dito.“…”“Gabriel…”“Attention. Right?” At muling hinila ni Gabriel si S

Chapter 166: He Gone Again Kung dati rati mahalaga ang bawat patak ng segundo para kay Serena ngayon naman halos lumilipas ang oras na walang kabuluhan ang ginagawa niya.Nagsasayang siya ng oras…At mahirap iyon sa kanya.“Ano ba ang ginagawa ni Gabriel sa akin?” tanong niya sa refleksyon niya sa salamin. “Sinabi ko naman sa kanya na hindi ako maghahabol dahil sa nangyari sa amin. Saka pinatawad ko na siya at hindi ako magsusumbong sa kahit na sino… Wala ba siyang tiwala sa akin? Ayaw ba niya maniwala sa akin? Inis naman oh,”“Tsk. Ano ba kasi ang inaalala mo?” na halos parang malalaglag ang puso ni Serena dahil ang nasa likuran niya ngayon ay si Gabriel.Napaharap siya dito.“Nanaginip ba ako o nakauwi ka na?” Ngunit ang itinugon ni Gabriel ay iling na medyo hindi nga nito nagustuhan ang narinig kay Serena.Tumalikod na lamang ang binata na siyang sinundan nga ito ni Serena.“Gabriel… Kailangan ko umuwi sa amin. Eh nag-alala na sila sa akin lalo na si tatay. Alam mo naman na may sa

Chapter 168: Buy Sometime Dahil pumayag si Serena na turuan siya tungkol sa sining, ayun buong maghapon pinakilala ni Lexie kay Serena ang lahat ng tao sa likuran ng kasaysayan ng sining. Halos napapahikab si Serena dahil nakaka-antok iyon…Saka kalian pa siya nacurious sa mga taong nasa likuran ng mga sikat na painting?‘Isang painting lang ang sobrang mahal… Hindi naman yun makakain?’Dahil nahihiya ang tutor niya na sitahin siya… Namalayan na lamang ni Serena nakatulog siya.“Leonardo Da Vin— Miss Serena?”At nang magising si Serena, naramdaman niya kaagad ang hilo ulit. Naalala niya tuloy noong unang sumakay siya sa sasakyan ni Gabriel…At sa tingin niya… Masusuka siya.Kaya dumiretso ng banyo at inilabas ang sama ng loob ng tiyan niya.Ang pinaka-ayaw niya sa lahat… Ang magsuka. Kasi feeling niya napakahina ng katawan niya.May masama ba sa kinain niya? O masyado ba siyang magalaw kaya bigla na lang may kailangan na ilabas ang kanyang tiyan?“Miss Serena… May problema po ba?” ta

Chapter 170 Nothing to Worry Ngunit nagising si Serena halos lumampas na ang hating-gabi at ala una nga ng umaga. Pawis na pawis siya kahit nga malamig ang silid. Hindi rin niya maalala kung ano ang kanyang panaginip na ang dahilan kung bakit pawis na pawis.Pina-ilaw niya ang lampshade at napaupo bangon. Kinakalma ang kanyang sarili dahil hingal na hingal nga siya. Hirap din siya huminga na tila ba may kung anong sumasakal sa kanya.Nang biglang nagising ang katabi niya… Si Gabriel.“What’s wrong?” umangat ang paningin nito at kahit nga nanlalabo pa ang paningin, bumangon ang binata at tuluyan ngang pinailawan ang silid.Bago ito bumalik sa kanyang harapan kumuha ito ng maiinom na tubig at inabot sa kanya. Kaagad naman niya ito tinangap saka uminom na tila ba uhaw na uhaw siya.“I-isa pa.” Dahil naubos niya ang laman ng baso.Kinuha ni Gabriel ang baso na tinapunan niya ng titig si Serena. Naglalaro sa isipan kung kailangan ba niyang mabahala sa sitwasyon ngayon ng dalaga.“Hindi ak